Chwila

Hans

Siedziałem ogarnięty mrokiem
Siedziałem, jakbym nic nie czuł
Sam na sam ze swoim wrogiem
Samotność zadawała mi ból

Niczym nie zainteresowany
Nie mając do niczego ochoty
Niby w próżni odizolowany
Nagle przeczuwając kłopoty

Weszła przez otwarte okno
Wraz z wiatrem się pojawiła
Wtedy poczułem, że ktoś mnie dotknął
Wraz z kolejną sekundą me serce rozpaliła

Czas tak szybko z nią mijał
Coraz bardziej ją kochałem
Choć ktoś się z nas nabijał
Czemu dalej jej nie rozumiałem ?

Pani życia i śmierci dawca
Prosta i zarazem nadzwyczajna
Pytając ją o imię rzekła :
Żegnaj …. i odeszła…..

Sebek...

Witam, na początek powiem że całkiem niezły wiersz, aczkolwiek kilka szczegółów razi w oczy z początku... ,,Nagle przeczuwając kłopoty'' ten wers nie pasuje mi do zwrotki, może bardziej na początek następnej.
Spodobało mi się że wers w każdej zwrotce zaczyna się od tej samej litery
Wiersz ten zdaje się przeskakiwać szybko z jednego nastroju w kolejny nie wiem czy to dobrze, może właśnie o to chodziło?, przez chwilę wydaje się poważny, lekko mroczny, by przejść w lekki banał, trochę chaotyczny
Wiem że lubię się przyczepić, ale ogólnie trzyma swój poziom
Pozdrawiam

Hans

Spoko. Ogólnie chodziło mi o to żeby ukazać jakim uczuciem jest miłość według mnie. Szybko , przemijająca . Przychodzi wtedy kiedy się nie spodziewamy. Tak jak napisałeś czasami lekki banał. Dlatego taki kontrast. Bo w końcu znika i dalej jesteśmy samotni jak wcześniej

Hien

Jest 7 kwietnia. Pan nie ma jeszcze tygodniowego stażu, więc powinnam usunąć pana twórczość.
Mal.