Remedium

Freyi

Ptaki latają po błękitnym niebie, wśród białych chmur
Oni leżą na zielonej trawie, na wzniesieniu, sami, objęci, zakochani
W powietrzu unosi się zapach konwalii i siana, a atmosfera zdaje się opadać ciężko od uczuć, niczym damskie, słodkie perfumy
Błysk, przebłysk, strzępy emocji
Tak nierealne, lecz tak pełne mych nadziei
Tak nikłe, lecz o tak wielkiej sile
Przestaję nad sobą panować i niczym drzewo gubiące liście, Ja z tym samym uporem obnażam się przed samym sobą, zakwitam czekając na konsekwencje - owoc swych działań.
Czy to myśli szaleńcze ?
- Tak...
... Nie -
Obłąkane miłością i pragnieniami
Zatrzymane umysłem i zakazami
Tworzę, kreuję, śpiewam, fałszuję
Kocham, miłuję, tańczę, morduję
Dance Macabre, nie Katharsis oczekuję
Staram się popaść w zapomnienie
Wbijam w serce szpony istnienia

Wyrywasz mi duszę, tłamsisz wspomnienia
Jak mam żyć, kochać, szanować
Jak mam darować ?

cheeza

Forma wiersza składająca się z jako tako dwóch części, jednej białej i drugej rymowanej jest dość trudna do wykonania. A tutaj przejście między owymi fragmentami jest bardzo płynne.
Podmiot liryczny w mojej interpretacji to zraniony mężcyzna lub kobieta, z bólem wspominający parę zakochanych.. Bardzo możliwe że chodzi tu o niego, bądź nią. Silny przekaz emocji związanych z niemocą podmiotu do zapomnienia, wzbudza w czytelniku współczucie..
Ogólnie wiersz mi się podoba. Czyżby nuta melancholii przepleciona z własnymi wspomnieniami..? Być może...