Chłodna [M]

Freyi

W lodowatych objęciach zastygło wiecznie nieprzewidywalnie żyjące serce. Zmrożony Gorset coraz ciaśniej opatulał czuły Instrument. Lawendowo -czarna Kruque usiadła na zamarzniętej gałęzi wlepiając swoje nihilistyczno -czarne ślepia pełne nieukrywanej ciekawości… nieprzyzwoitości, wyuzdania.
Szpony Mrozu czule złapały Instrument, zamaszystym ruchem rozłożyły swe skrzydła zmrażając cały krajobraz, w jednej chwili zmieniając żywe drzewa w rzeźby pełne agonii, chmury w ciężkie, przezroczyste amfibie, wstydliwe niebo zakrywając woalką chłodnego rozsądku. Kruque wzbiła się w powietrze trzymając w szponach Instrument, zostawiając daleko w oddali kryształowe ogrody uczuć, starając się wpłynąć na szlaki Chłodnej.
Chłodna była jej przyjaciółką, była tym, w czym Kruque odnajdywała ukojenie, spokój, Melancholię… bo Kruque lubiła Melancholię. Rozumiały się, samotne z wyboru, patrzące z odrazą w lustra, patrzące z odrazą na Inny.
W Chłodnej żyło się leniwie i spokojnie, Życie nie przypominało czasu określonego biciem Instrumentu, było raczej Snem, było żeglugą po nurcie Chłodnej.
Lodowate…. Senne…. Bez Emocji….
Kruque mordowała Emocje. Odbijały się w jej nihilistycznych oczach zbyt jasno, denerwowały ją, niszczyły. Kruque wolała rozczłonkować je najpierw, nim te powoli zmienią ją w Inną.
Gdy znajdowała jakieś, wbijała w nie swe Szpony, dotkliwie raniąc, wyszarpywała kawały parującej tkanki, które natychmiast w otoczeniu Chłodnej zmieniały się w kryształowe płatki.
Lubiła to….
Tym była…
Strażniczką Chłodnej. Walkirią gotową do walki za Chłodną. Była …
Jej pióra zareagowały na nagły ruch Chłodnej. Chłodna obracała się, przystosowywała, lecz tylko Kruque potrafiła to wyczuć. Delikatne drgania obiegały ją całą. Subtelne.
Chłodna nie zamierzała puścić swoich lodowych więzów. Wiedziała, że nie musi.
Chłodna chciała opanować Wszystko, Innych też. Wiedziała, że ma przyzwolenie.
Chłodna… To ona kiedyś zasiądzie na Tronie.

Mad Len

Szczerze?
Może jestem głupia, albo po prostu nieprzytomna (tak to bywa, jak się śpi pięć godzin), ale nie zrozumiałam. Wcale. Ładnie napisane, ale nic więcej. Są zapewne osoby, do których przemawiają takie krótkie scenki, ja jednak do nich nie należę. Dla mnie ten tekst nie ma racji bytu jako miniaturka - to po prostu zlepek nic nie wnoszących zdań, w których autorka być może widzi jakiś sens, ale przeciętnemu szaraczkowi już trudniej się go doszukać. Mamy jakieś imiona, wspomnienie jakiegoś Trony, niewyraźne przesłanki, że to chyba fantasy... wszystko jest jednak za krótkie, urwane i razem tworzy tylko niezbyt ciekawą scenkę. Żeby coś takiego wzbudziło emocje w czytelniku, trzeba naprawdę być mistrzem pióra, a obawiam się, że do tego jeszcze nie doszłać. Choć zaznaczam, że tekst wydaje mi się dobrze napisany. Zapewne zajrzę do Twojego drugiego opowiadania, które zdaje się jest dłuższe i wtedy wydam obiektywną opinię. Na podstawie takiego skrawka to jednak zbyt trudne.

Freyi

Rozumiem, zastanawiałem się czy umieścić Chłodną tutaj, wydawała mi się trochę za krótka. Miała z tego powstać kiedyś dłuższa historia, lecz inne projekty ją przebiły.