Zanim napiszesz opowiadanie, czyli...

Hien · Wysłany: Pią 17:27, 21 Mar 2008 Temat postu:

A ja nie skreślam żadnego pomysłu, nawet jeśli jest kiepski. Doskonale wszak wiem, że moja wrodzona łagodna perwersja i szczypta dewiacji, doprawiona nieco dziwacznym tokiem myślenia, zmieni kiczowaty pomysł na wspaniałą i porąbaną historię.

Airel · Wysłany: Pią 18:04, 21 Mar 2008 Temat postu:

Wiesz, Aylya, ty i Zaheel rzeczywiście macie rację. Jakaś Wizja musi być Wink

Aylya · Wysłany: Pią 23:41, 21 Mar 2008 Temat postu:

Trochę mnie ta deklaracja zdziwiła, ale skoro tak twierdzisz, to Ci wierzęxD W każdym razie wiem, że ja takie "Wizje" miewam.
Co do przetrzymywania pomysłów, to właśnie staram się tego nie robić. Po pierwsze, z doświadczenia wiem, że kiedy "nie kuję żelaza, póki gorące", szybko nachodzi mnie Pan Leń. Co z kolei oznacza, że już nigdy nie zabiorę się za realizację.
Po drugie: boję się właśnie, że pomysł wyda mi się głupi, śmieszny, mało porywający. A uważam, że jestem w stanie zrobić z niego "coś", póki sama w niego wierzę.

Hien · Wysłany: Sob 9:22, 22 Mar 2008 Temat postu:

Ja zawsze wierzę w pomysły. Zresztą nie mogę się do nich zabierać, ot, tak, bo zwykle mam do nich mnóstw lektur do przeczytania. Z reguły wpadają mi do głowy rzeczy bardzo takie... poważne. I muszę się dokształcić, na temat obozów koncentracyjnych, obozów pracy, obozów filtracyjnych, PRL-u, chińskiego komunizmu, przeczytać dzieła znanych filozofów, zapoznać się z podręcznikiem socjologii i psychologii, podróżować po świecie...
To jednak trochę trwa, a gdyby opisywać wszystko bez przygotowania, wyszedłby bardzo kiepski koszmar pijanego grafomana.

Aylya · Wysłany: Sob 10:52, 22 Mar 2008 Temat postu:

Ha, za to moje pomysły są nieodmiennie bardzo dziecinne. Przykry fakt, ale przy okazji są takie... wygodne. Nie muszę przynajmniej zwiedzać bibliotek, przygotowywać notatek (chyba, że o jakichś miastach - Umarłe Ogrody dzieją się na przykład w Dublinie), ani, ogólnie rzecz biorąc, zbierać całej tematycznej makulatury.
Podobno dobry pisarz to ten, który wie, co pisze, a zły to ten, który pisze, co wie. Ja jestem tym złymXD

caislohen · Wysłany: Sob 20:09, 29 Mar 2008 Temat postu:

Ważna jest forma jak i treść. Opowiadanie bez tych dwóch rzeczy nie istnieje. Najlepiej utrzymać je w słusznej proporcji, jak najwyżej, aby opowiadanie było czymś wyjątkowym.
Nawet opowiadanie z wybitnym pomysłem, ale napisane pospolitym językiem nie zachwyci. A mając bardzo dobry styl, można pisać praktycznie o wszystkim (ale nie do wymagających czytelników, ci zawsze oczekują czegoś wyjątkowego), co tylko przychodzi nam do głowy.
Trudno mieć formę i treść na wysokim poziomie, aczkolwiek z czasem same przychodzą.

Airel · Wysłany: Sob 21:37, 29 Mar 2008 Temat postu:

Czy z czasem same przychodzą... Chyba różnie bywa Wink

caislohen · Wysłany: Sob 22:07, 29 Mar 2008 Temat postu:

Jeśli się tylko chce. Niektórym przychodzi to łatwiej innym trudniej.
Może nie wyraziłem się precyzyjnie. Przepraszam.
Miałem na myśli: jeśli ktoś pracuje nad tym, na pewno nabierze wprawy. Ale według mnie to przychodzi samo. Wiadomo trzeba ćwiczyć, ale tak naprawdę sami nie wiemy, kiedy to się stanie.
Jest takie japońskie powiedzenie (jeśli coś pokręciłem lub dopiero to zrobię, proszę o nawrócenie): prawdziwe talenty dorastają powoli.
W zupełności się z tym zgadzam.

Miya · Wysłany: Nie 13:08, 30 Mar 2008 Temat postu:

Treść może przyjść sama, jak najbardziej. Ale z formą już nie ma tak łatwo - -'
Bardzo sobie cenię Pomysły, ale zazwyczaj u mnie zaczyna się od Wizji - i, niestety, najczęściej na Wizji się kończy. Cała reszta przychodzi albo nie, a jeśli tak, to zwykle w innych, poodrywanych od siebie Wizjach. I z tego powstają scenki, które wydają się nie mieć ze sobą wiele wspólnego, a ja, biedna, muszę się nakombinować, żeby je sensownie połączyć. Chyba dlatego łatwiej mi coś narysować niż napisać, choć i tu, i tam miewam problemy z formą XD

Aylya · Wysłany: Nie 20:12, 30 Mar 2008 Temat postu:

Nie zgadzam sie z tym, że tekst napisany pospolitym językiem nie zachwyca. Jasne, całość może być bardzo barwna, wzniosła, dopracowana, czy jaka tam jeszcze i poruszać wyjątkowo ważne tematy, ale ograniczanie się do jedynie "wysokiej" literatury uważam za zwykły snobizm. Warto jest przeczytać coś dla samej historii. A kiedy jest i historia i dobre słowa - gratulacje! Znalazłeś wspaniałą książkę i traktuj ją jak należy.

Nitocris

dla mnie, żeby książka była na prawdę dobra, musi się wszystko układać. ważny jest język, styl, treść, fabuła, akcja. bardzo cenię sobie pewne elementy, które przyciągają mnie do wielu lektur: religia, polityka, intryga. ale nie musi to wystrępować. kocham świeże pomysły, które nie są przeciągane w nieskończoność (colfer, uważaj), ale zarówno mogę zakochać się w czymś z mało oryginalnym elementem. nienawidzę tych samych,a przerobionych (lub nie) wątków (Paolini).

mnie zazwyczaj przyciąga okładka, tytuł, a jak wtedy zajrzę, muszą mnie urzec słowa, na które akurat patrzę (i tak tytuł wygrywa). ważny jest też opis książki, bardzo ważny.

caislohen

Ja uwielbiam kiedy książka prezentuje (nie musi w całości) coś bardzo wiarygodnego i pięknego, ale nie przesłodzonego.
Coś, co tak odrywa od rzeczywistości, że jest się przekonanym, że samemu się coś podobnego przeżyło.
W ogóle, jeśli książka odrywa, to dobrze, nawet bardzo, ba! wspaniale.
Ameryki, nie odkryłem, ale wygłosiłem swe zdanie.

Nitocris

zgadzam się z tobą caislohen. książka powinna odrywać od świata. a najlepsza jest taka, o której myśli się po jej przeczytaniu. wtedy wiem, że to jest na prawdę dobra książka.

Pierre de Ronsard

Czy u kogoś z brakiem cierpliwości opowiadania powstają na zasadzie improwizacji, bez żadnej wizji i planu? Ot, po prostu płynie i piszący sam nie wie, do czego w opowiadaniu dojdzie, sam jest zaskoczony. Jakby ktoś pisał za niego. Są takie osoby?

Hermi