Za rękę przez literaturę.. Czyli co każden Polak znać winien

Pierre de Ronsard

Proszę Pana,
Czyżby wystraszył się Pan - przyszły prawnik (o ile dobrze pamiętam) - że Roman Giertych nie znał Gombrowicza? Wink

Dlatego teraz ta klasyka musi zostać przez wszystkich nadrobiona. Otóż nie. Spis lektur w dzisiejszym liceum czy gimnazjum jest zły i niekompletny. A w bibliotekach ni stąd ni zowąd półki zaśmieca Dobraczyński... więc tym się nie należy sugerować. Prędzej spisami lektur na olimpiady j.polskiego. Tam jest większy rozrzut.

Klasyka - nie dziwmy się - polska, od średniowiecza po Pilcha będzie robiona wyłącznie na filologii. Wtedy "historia powszechna literatury" będzie Panu znana szczątkowo. Chyba, że obierze Pan inny kierunek. Ja też jestem studentem, filologii romańskiej - służę więc radą, jeśli chodzi o książki francuskie. Pierwszy rok, więc bez jakichś fajerwerków (mam wiedzę od Eulalii do Agryppy).

Rozumiem ten, jeśli można tak nazwać, brak należytego oczytania. W końcu prawnicy i ekonomiści... nie mają ciekawej literatury Razz

Nie można znać wszystkiego. Jako człowiek wykształcony, będzie Pan specjalistą w jednej bądź dwóch dziedzinach; człowiek typu Widacki albo Balcerowicz. Czy oni błyszczą jakąś nadzwyczajną wiedzą z dziedziny literatury? A są uznawani za wykształconych. nie ma czegoś takiego jak "Polak wykształcony", nie ma na to jako-takiej recepty. Może Pan znać wszystko, jak leci, od Cycerona do Yourcenaar szczątkowo - zaliczone - a literatura, niczym kobieta, zaliczana być nie może. Albo wybrać sobie np. Kafkę i delektować się jego pisarstwem. Nie nadrabiać nic na siłę. Czytać, na co ma się ochotę. Prawdę mówiąc, nie wiem, jak robili ludzie przed wojną. Ci z maturą sprzed 1939 roku znają się praktycznie na wszystkim - i to robi wrażenie. Ale ich wiedza na pewno nie jest specjalistyczna w każdej dziedzinie. To nie renesans, że można całą medycynę ogarnąć w 9 tygodni [Rabelais]! Wiedza jest obszerniejsza i (przynajmniej ja) doceniam specjalizacje i za nic w świecie nie zamienię jej na "szerokie szczątkowe horyzonty" w każdej dziedzinie.

Jedyne, co mogę poradzić: nie znam wszystkiego i się tego nie wstydzę. Nawet tych sentencji łacińskich. Jeśli już miałbym je znać, to pod warunkiem, że będę umiał przynajmniej omówić ich gramatykę. Takie filologiczne skrzywienie. A na to czasu nie mam; tak samo na rzucanie słowami, których nie rozumiem. Lepiej je pominąć lub sprawdzić dokładnie, co oznaczają - słowniki nie gryzą.
No i że Romeo nazywa się Monteki, a nie DiCaprio. Wink

Dlatego książek nie polecam. Albo polecę:
Franz Kafka - Zamek (bardziej 'hardkorowa' wersja Procesu, jeszcze trudniejsza do interpretacji)
Jerzy Krzysztoń - Obłęd
Victor Hugo - Katedra Marii Panny w Paryżu
Honoriusz Balzak - Ludzka Komedia

Very Happy

Z tym ostatnim przesadziłem. Czegokolwiek Pan nie zasięgnie, wszystko będzie dobre. Każda książka jest coś warta. I polecam - nie być wykształciuchem, ale człowiekiem samodzielnym.

Pozdrawiam

Hien

W Katedrze Marii Panny w Paryżu radzę uważać na rozdział poświęcony jedynie architekturze. Usnąć można, ale poza tym dobra rzecz.

I trochę mnie mierzi, że my mamy znaleźć czas na robienie spisu, kiedy sam autor tematu nie ma wielkiej ochoty się tym zająć. Jedyne, co w takiej sytuacji mogę zrobić, to odesłać do Epok literackich pani Lupas-Rutkowskiej. Przeczytać i wypisać każdego autora, którego nazwisko się tam przewija i przeczytać. Powinno stanowić całkiem niezłą bazę.
Wypisywać nie będę, bo, podobnie jak autor tematu, nie mam na to najmniejszej ochoty i zwalam to na innych.

Pierre de Ronsard

Tak, przynajmniej w wydaniu Katedry z PIW, 1968 jest wstęp od autora, w którym ostrzega, że zagubione rozdziały znalazły się po jakimś czasie i dotyczą wyłącznie architektury, są osobne i wyrwane z kontekstu. Kto nie widział na żywo kościoła paryskiego i nie zna się na łukach i sklepieniach, rozdziały dlań będą nieprzydatne. Ale nie warto pomijać, w końcu po coś są w tej książce. Estetyka - a potem porównać przepiękne opisy z Balzakiem, który lepszy Wink

Gargantuę i Pantagruela również radzę znać. Tam jest wszystko. Mądrość i fekalia Wink

Wyłącznie tłumaczenie Boya-Żeleńskiego, który ładnie się odnalazł w słowotwórstwie autora. I nie będzie wrażenia, że czytamy polskiego autora, bo oryginał podobny. W epoki zagłębiać się nie trzeba, ale jeśli poczyta Pan sumy (Powieść o róży, Sumy teologiczne lub Dantego), będzie to świadczyło o szerszej znajomości historii literatury. Oczywiście, wyłapywać motywy i wydarzenia historyczne.

Airel

Faktycznie, "Gargantua i Pantagruel" jest wart polecenia i skądinąd bardzo dobrze się czyta. A z innych rzeczy dla mnie ważnych, to dorzuciłabym "Emancypantki" Prusa i "Bez Dogmatu" Sienkiewicza.
Co do "Katedry...", ja osobiście nie usnęłam na rozdziałach o architekturze.
Swoją drogą, jak niby zrobić taki spis? Ja tam zawsze lubiłam sama szukać, trochę podpytywać ludzi, słuchać co mówią (i jak), co miało dla nich znaczenie. Ale jakiś taki pełen spis wszystkich książek na świecie jest nierealny.

Cedalia

Co winien każdy Polak znać?
No wydaje mi się, że epopeje i tu "Pan Tadeusz" A. Mickiewicza.
" Syzyfowe Prace" S. Żeromskiego, warte uwagi, ukazuje walkę z rusyfikacją, godna podziwu postawa młodych Polaków.
"Kamienie na Szaniec" A. Kamińskiego, także ukazana odwaga polskiej młodzieży w czasach II wojny światowej
"Krzyżacy" H. Sienkiewicza, dobre tło historyczne i ciekawe wątki.
"Potop" H. Sienkiewicza, również tło historyczne, mniej ciekawe wątki bohaterów jak dla mnie, ale warte uwagi
"Chłopi" Reymonta
No cóż wymieniłam lektury szkolne, ale one wydają mi się podstawą.
Cóż to za Polak, który nie zna Sienkiewicza, Prusa, Mickiewicza, Reymonta, Kochanowskiego, Konopnickiej, Szymborskiej, Miłosza?
Oczywiście jest wielu innych, bardzo ważnych i zasłużonych dla literatury Polskiej artystów, ale ci wydają mi się podstawą.