Paulo Coelho

Cedalia

Oj to ja będę inna, ale ja lubię być inna! ^^
Ja lubię twórczość tego pana, jak dla mnie pisze niebywale ciepło i gdy brak mi jest tego ciepła sięgam po jego książki.
Jak dla mnie jego powieści są proste, dlatego je kocham, proste czyste myśli, którymi chce się podzielić. Mimo wszystko to facet cholernie inteligentny.

Kamiru

Ooj tam, roślino, autor wcale nikomu nie nakazuje żyć tak czy inaczej, on poprostu umieszcza pewne wskazówki i rady, które uważa za odpowiednie. Oczywiście każdy jest indywidualną jednostką, której droga życia jest jedyna w swoim rodzaju. Istnieją jednak pewne niezmienne wartości do których można się stosować, bądź nie. I w dodatku nikt nie jest w stanie określić, że tak własnie POWINNO być. Można próbować, doświadczać i sprawdzać co jest dla nas dobre. Wink

On jedynie przedstawia swoją wizję.

Alice

Uch, a mnie już mdli na przyszłość. Nauczyciele postanowili obrzydzić mi Coelho do końca życia. Będziemy przerabiać "Alchemika" i jak wyobrażam sobie moją szacowną nauczycielkę polskiego omawiającą tę lekturę, to mnie przechodzą ciarki. Toż ta kobieta potrafiła nawet "Małego księcia" i Musierowicz obrzydzić do cna!
Jeśli chodzi o samego pisarza, jak na razie przeczytałam jeszcze tylko "Weronika postanawia umrzeć". Nie jestem zwolenniczką gnojenia jakiejkolwiek książki, chociaż byłaby nie wiadomo jak marna, więc nie powiem, że straszna. Nie podobała mi się, owszem, ale staram się zawsze znajdywać dobre strony. Niedawno usłyszałam, że z Coelhem stało się to, co z Whartonem. Że popłuczyny, odgrzewanie etc. Chyba jestem jakaś nienormalna, ale po prostu nie potrafię tego dostrzec. Wharton nie podobał mi się od początku, jego styl i sposób poprowadzenia akcji wywoływał we mnie mdłości. Z Coelhem tak nie było. Fakt, że czasami morał zdawał się być na siłę i powodował śmiech, ale to niesamowicie trudne stworzyć opowieść filozoficzną. Jestem wciąż na zero, postaram się dorwać więcej książek i wyrobić sobie opinię Wink

.

Felicja K. Arleta

Wow! Wasza niechęć do P.Coelho jest przecudowna xD jak dotąd spotykałam się tylko i wyłącznie z ogólnym wzruszeniem- młodszych cieszył Harry Potter, a starszych Coelho.
Przeczytałam wszystkie książki, które ukazały się do 11 minut, łącznie z nimi.
Uważam, że faktycznie dla zabieganych dorosłych przeczytanie takiej przypowieści biblijnej i chwilowy stan umysłowego oczyszczenia mogą działać jak narkotyk. Pamiętam, że czytając Demona i Panne Prym przypominała mi się Przypowieść o Siewcy, czy o Talentach i miałam wrażenie, że autor pisze wszystko bardzo świadomie śmiejąc się czytelnikom w twarz, wszyscy wiemy jakim objawieniem dla ludzi była biblia [:

Pytalska

Moim zdaniem to ktoś, kto na siłę chce wepchnąć jakikolwiek sens do wywyślanych byle jako historyjek. Oczywiście, pewien wyjątek, według mnie przynajmniej, stanowi "Weronika Postanawia Umrzeć".