Inny Świat - konfabulacja i hiperbola?

Pierre de Ronsard

Ogółem: jak można na lesopował chodzić 10 km dziennie, w mrozie, przez kilka lat, potem w ten sam sposób wracać, mieć czas na czytanie Dostojewskiego, spotkania z kobietami. Jak można skazać kogoś tylko na podstawie podobieństwa nazwiska do niemieckiego zbrodniarza?

Wierzycie Grudzińskiemu bezkrytycznie?
nie, nie spodziewajcie się długich elaboratów, gdyż książkę czytałem dość dawno i nie pamiętam szczegółów. Napoczynam dyskusję:

An-Nah

1) nie ten dział, Pierre
2) ja też czytałam dawno, okropnie dawno, bo w szkole, a szkoła była w innej epoce. Ale pamiętam, że zrobiło na mnie niesamowite wrażenie - tak światopoglądowo-moralne, jak i estetyczne (bo książka napisana rewelacyjnie). Jasne, przeraziło - ale i otworzyło oczy na to, jak koszmarny może być człowiek, jak koszmarny może być system (W sumie, czy to nie jest funkcja całej tej literatury "obozowej"? Choć po prawdzie, jeśli chodzi o przerażanie, najcięższe były dla mnie "Medaliony" Nałkowskiej), jakie to wszystko niesie paradoksy ze sobą i w końcu, jak wiele może człowiek wytrzymać, znieść i żyć nadal.

Pierre de Ronsard

1.Przepraszam za umieszczenie tematu w złym dziale Smile

z rozpędu włączyłem "Książki" i nie popatrzyłem dokładnie na ff Wink

Przeniesione.
Mal.
2.Tak, gdyby nie pisał literatury faktu i nie obnosił się z tym, że "tak było na prawdę". W redakcji za udramatycznianie zdjęć, tj dorabianie w programach graficznych pewnych szczegółów nieprawdziwych, można wylecieć z pracy. Tak samo niesmaczne może być ewentualne koloryzowanie faktów na swoją korzyść. Nie bardzo wierzę autorowi, jeśli chodzi o szczegóły. Książka mi się podobała, nawet przeziębiłem się, czytając śnieżne opisy. Mam tylko wątpliwości co do prawdziwości niektórych faktów.
"Medaliony" rzeczywiście robią wrażenie, ale tam jest spojrzenie z boku. Emocjonalne, ale jednak to osoba trzecia. Tu mamy do czynienia z głównym bohaterem. Bildungsroman się udał i zaczynam wątpić w intencje nazwania swojej książki w ten sposób. Profanuję, ale niech stracę Wink

Poza tym autor sprawiał wrażenie, że źli są tylko urkowie i cały system dookoła, a nie łagier. Bohaterstwo, braterstwo... niech i tak będzie, na pewno taki był cel, jak mówisz, An-Nah, ale to nie ma prawa pretendować do literatury obozowej czy faktu, jeśli zawiera elementy przekoloryzowane.