Staff

sophrosyne

Większość tekstów umieściłam już na Mirriel. Liczę na konstruktywną krytykę.

2007-03-04
Staff

Słońcem i słowem pachnie popołudnie
Dojrzała dusza jak dojrzała gruszka
Sączy sok słodki Przepływa przez palce
Elizjum spokój i radość Franciszka

Przepływa ale trwa Pszczoła z Hymetu
Z róż zbiera złote ułomki bursztynu
Werbeny wonność wplata do bukietu
Cień jasny w bieli u stóp Palatynu

Platan pociesza cyprys Cicho płaczą
Ale to dobre łzy jak cienie jasne
Wieniec wplata we włosy wieczne lato
Pół-budzi się pół-drzemie świat co zasnął

Miód lepi się do palców Słońce słowo
Słodycz i spokój Powój zdobi głowę

sophrosyne

Na początek kilka słów wyjaśnienia. Chyba naskrobię cały cykl poświęcony różnym poetom, a ponieważ mam dług wdzięczności wobec Die Quitte poprosiłam ją o wskazanie twórców. Wybrała Rimbauda. Poniższy tekst jest pierwszą próbą zmagań z tym autorem; ostrzegam lojalnie, że potrzebna może być lektura wierszy: "Śpiący w kotlinie", "Czterowiersz", "Statek pijany", "Moja Bohema", "Wrażenie" i, oczywiście, "Samogłoski".

Rimbaud I

Czerni, czerwieni, bieli, błękitu i zieleni
Tajone rodowody słów uwięzione w dźwięki
A i e o u badam wciąż, przemierzając prężnym
Krokiem – mroki krzepnącej krwi – z rękoma w kieszeni:

Skąpane w purpurze – gniew i pokuta czerwieni –
I, bezkres bioder opiewa e, o – wieczny pielgrzym
Zmywa win plamy sine w ten modry wieczór letni,
U, co wiosną szeleści i pachnie jak pięść ziemi

Pełna – śledzę. Przemierzam też wciąż łany słów złote;
Brzęczą jak muchy, gdy wolność jak wiatr zmywa głowę,
Trawa kłania się stopie, hen, horyzont przed nami,

Zgubię z Naturą przy boku kim jestem, kim byłem,
wreszcie wpadnę – pijany rosą ciemną jak winem –
W pieśń morza lub pustyni nasyconej gwiazdami.

sophrosyne

2007-03-14
Słowacki
Miłość oktawy pieszczota sestyny
Skry zimne dyjamentów szklanne ognie
Błyskawic blask i grom warkocz dziewczyny -
Kochanki pierwszych dni sztukmistrza godne
Sny srebrne lilie martwe i maliny
Nie zaspokoją chłodu nocy głodnej
Lecz we mnie duch ognisty duch ogromny
Ja Her Armeńczyk Ja Książę Niezłomny

sophrosyne

Pisząc o poecie czerpię z Jego twórczości, stąd parafrazy i cytaty.

2007-05-06
Ksiądz Jan Twardowski

Samotność która uczy się miłości
Milczenie które uczy wiary
Mądrej nadziei pełna rozpacz
I Bóg prawdziwy chociaż bez dowodów
Tam gdzie radość jest cicha a pewność niepewna
Z mrówką ważką biedronką miłośnie na sercu

mARCIA

Bardzo mi się podobają Twoje wiersze. Inaczej powiedzieć nie trzeba. Wink