Caliginis Abundantiae

Kamiru

Tak łatwo zgasić ledwo tlący się na świecy płomień.
Wystarczy lekki podmuch wiatru, bądź głupi, ludzki oddech.
Tak łatwo strącić płatek z wątłego kwiatu maku.
Wystarczy nieuwagi chwila, nieprzemyślany ruch.
Słońce zbyt wysoko wschodzi, pozostawiając Księżyc w tyle.
Lew potężny mistycznego raka wciąż przegania.
Zaciekły Jang harmonię niszczy, tłumiąc bezlitośnie Jin.
Trzeba pozwolić Feniksowi Światłości odetchnąć, na powrót stać się silnym.
Swemu sercu ciemną otchłań rozjaśnić.
Rozlega się już coraz głośniejszy krzyk
Złotej iskierki nadziei uwięzionej w mrocznej kopule.
Trzeba po prostu chcieć ją usłyszeć
I pozwolić jej wstąpić głęboko w swą duszę.