Co skrywa wnętrze

ZŁAMANA

Czai się w sercu w aortowych zakątkach
Nienawiść czarna jak noc bez latarni świateł
Tęsknota głupia za historią
Która jak bajka nie będzie miała miejsca
Lekko otrze się o rzeczywistość
Jak dwoje nieznajomych w parku
Stara miłość zakopana głęboko
By iskry przeszłości wiatr
Niosący Twój zapach nie rozdmuchał
A nad zakątkami hasła Petaina tylko
W innym wydaniu : po trzykroć
Praca Obojętność Zimna Kalkulacja
Wyżej też nie ma miejsca na miłość
Bo rozum rządzi niepodzielny despota
Dał zlecenie by pozbyć się „szlamu”
Zabito więc z rozkazu jako pierwsze współczucie
Spotkało to też nadzieje i bezinteresowność
Serce nie rządzi tylko jako maszyna jest użyteczne
Taki wiec jestem wspaniały
Człowiek nowego wieku

Cedalia

Wiesz, że kocham twoje teksty?

Gorzko, prawdziwa gorycz przemawia przez ten wiersz. Taka smutna prawda, metafory są takie zimne nie ma tu litości. Prawda to prawda. Takie serce, które mam wielu z nas w końcu komu nie zależy na dobrej i płatnej pracy? Jak tak potem rzucimy się w wir tego wszystkiego to zapominamy właśnie o tych najważniejszych uczuciach, a serce będzie zwykła machiną. Napisałaś barwne metafory, niby taki pomysł jakich wiele, ale mi się podoba. Choć i tak uważam, że stać Cię na troszkę więcej, bo czytałam twoje chyba wszystkie wiersze jakie wstawiłaś na forum. Masz we mnie swoją fankę ^^