Dylemat

Hans

Znudzony na lekcji w szkole coś takiego sobie napisałem...

Siedzę na krześle, na którym czas zostawił ślad
Znużony życiem, zamknięty jak w klatce ptak
Nagle przebijające się przez szybę promienie
Zapraszają mnie do ich świata. Minęło mgnienie
jakby wieczność. Zobaczyłem wtedy Arkadii część
Wiatr wolności, zapach szczęścia, ptaków śpiew
Każda sekunda smakowania tego świata
była nawet życia mego warta
Wtedy usłyszałem ten brudny głos
Moment i gdzie indziej kierował się wzrok
Poczuć można było zapach śmierci
Jakby czas zaczął szybciej pędzić
Zobaczyłem Twarze ludzi, którzy dawno umarli
Ludzie, którzy nie są nawet złotówki warci
Jakby powoli się coś we mnie paliło
Z każdym kolejnym oddechem odchodziło
Wtedy coś we mnie drgnęło, uświadomiłem sobie
że nad przepaścią stoję. I zadaje sobie pytanie :
Czy zrobić na przód krok i polecieć ?
Czy z kamienną twarzą odwrócić się, o niczym nie wiedzieć ?

amandaanastazja

Bardzo interesujący tekst. Tytuł bardzo dobrze udziela się do reszty. Jest bowiem jedna rzecz, która odbiorcę nurtuję ; m.in. ostatnie dwa wersy. Są to pytania zadawane do samego siebie. Podmiot liryczny wyraźnie ma dylemat, ale czytelnik ma wrażenie jakby tekst był niedokończony.
Ogólnie pomysł świetny Smile