Książki

Darcy

Z dedykacją dla W.W.

Na półkach w wielu domach widziałam książki
w pięknych bibliotekach pełnych bezcennych egzemplarzy
stojące równiutko jak żołnierze w szeregu
czyste i zawsze w pełnej gotowości

Widziałam też i książki zakurzone i zapomniane
niedbale ułożone
jedna obok drugiej
wbrew ich woli

Słyszałam jak szepczą między sobą
że im niewygodnie
bo to sąsiadka źle się ułożyła
albo wkradające się promienie słońca
parzą ich wrażliwe oblicza

Słyszałam jak obstawiają
która pierwsza poczuje na sobie ludzkie ciepłe dłonie

Czułam jak marzą o dalekich podróżach
nawet tych spędzonych w ciemnej walizce
by po godzinach katorgii znaleźć się pod nowym niebem

Czułam jak bardzo pragną być podziwiane
choćby przez krótką chwilę
jak bardzo pragną przygarnąć wylane nad stronicami gorzkie łzy
i zachować je w tajemnicy
jak pragną zobaczyć szczere i radosne uśmiechy
przeznaczone tylko dla nich

Wszystkie
bez wyjątku
marzą o tym samym
Ale kto usłyszy cichy jęk stojącej w bezruchu na półce książki?

Hien

Już sam tytuł mnie zaciekawił, mnie, zaciętego bibliofila w perwersyjnym tego słowa znaczeniu Razz

Można rzec, że książki darzę miłością wielką i niezmienną. I zawsze podchodzę do nich bardzo osobiście, bardzo emocjonalnie (do samej książki, a nie tego, co w niej napisane zostało), więc wiersz wywołał jak najbardziej pozytywne wrażenia. I poczułam się zadowolona, że mogłam uszczęśliwić moje książki, które mam u siebie na półce. Takie uosobienie książek wydaje mi się nad wyraz miłe.

Sanai

Pierwsze, co mi się rzuciło w oczy, to tytuł. Kocham książki bardziej niż własną babcię (tak tak!) i darzę je wyjątkowym szacunkiem (no może poza podręcznikiem do matematyki^^). Niektóre zdania w tym wierszu są za długie i może lepiej by było je porozdzielać... Ale ogólnie bardzo się wzruszyłam ;]