Opowiem wam ..

wstydze sie

Witam .
Nie jestem dobry z polskiego , nigdy nie lubiłem pisać.
Pisząc cokolwiek kieruję się emocjami .

Opowiem Wam historię ...

Historia ta dzikim pięknem była.
Lecz 'happy endem' się nie zakończyła.
Początek swój cudny przyjaźnią rozpoczyna,
Gdy dla Niego i dla Niej życie się zaczyna.
Wtedy bardzo bliska Jego sercu była -
- piękna dziewaczyna, która mu się śniła...
Nagle ta przyjaźń w 'coś więcej' się zmieniła,
Od tej pory miłość ich wielka łączyła!
Wspólnie spędzonych chwila, tak wiele ich było,
Bo dla Niego tak wiele to wszystko znaczyło.
Mijały im godziny, dni, tygodnie, miesiące,
W pełni szczęścia tlące, w namiętności gorące...
Dziesiątego owego tą sielankę skończyło,
Jej przeczucie, które uczucie zgasiło.
Ich problemy do tego nieszczęście podsyciły
I pod znakiem zapytania ich związek postawiły.
Decyzja dla Niego najgorsza zapadła,
Szatańska Czeluść Jego serce dopadła.
Starał się wydostać, nie popaść w załamanie,
Nie dał rady, gdyż stracił swe największe Kochanie.
Dopowiem, że była całym światem dla Niego,
W tym świecie nie było nikogo ważniejszego!
Jego uczucie do Niej, jak rzeka płynące,
Nigdy w Nim nie zgaśnie, póki Słońce świecące.
__________________

Lill

"Nie jestem dobry z polskiego , nigdy nie lubiłem pisać."
Widać. Tyle Ci powiem, że widać to jak kruka na śniegu.

Mam dziwne wrażenie, że to jest historyjka oparta na Twoich osobistych przeżyciach. Jeśli tak, to współczuję. Tylko że tu nie kółko psychologiczne, a forum literackie. Literacka zaś wartość Twojego wiersza jest nikła. Banalna treść, forma takoż, a przede wszystkim - tragicznie banalne rymy. Brzmi jak pseudopoezja pisana w czwartej klasie na lekcji polskiego.

Jeśli masz względem swego pisania poważne plany, długa droga przed Tobą. Jeśli nie - dobrze radzę, lepiej daj sobie spokój.

Agatelle

Ten wiersz przypomina mi mój pierwszy napisany w podstawówce o krasnoludku. Smile

Cóż muszę się zgodzić z Lill. W poezji nie powinieneś kierować się uczuciami i pisać w chwili głębokiego poruszenia. Jeżeli chcesz, by powstało coś, co nie nadaje się tylko do szuflady, to potrzeba pewnej refleksji, zastanowienia się. Historia może zostać taka, jaka jest, ale to jest kwestia doboru słów i formy.
Proponuję, żebyś poczytał wiersze na tym forum, bo niektóre są naprawdę godne uwagi. No i oczywiście wiersze klasyków.

Pierre de Ronsard

Wystarczy, że przeczyta regulamin. Czyż wiersz nie jest tekstem? Ja widzę zastosowanie tego wiersza jako luźnej zwrotki rap w piosence rnb, a przynajmniej fragmenty. Bardzo rozluźnione i niewymagające. Ubogość treści, ale bogactwo znaków interpunkcyjnych. Rymowanie do czasowników mnie więcej niż wkur**a (omijając cenzurę: rozjuszyłem się i rozsierdziłem), więc będę ostry. YŁA, YNO, YŁO.

roślinawędrowna

Znalazłam pozytyw - to jest takie naturalne i lekko napisane, swoboda słowa. Mam na myśli, że po prostu nie jest przesadnie wydumane, ale trochę dłużej nad nim posiedzieć jednak powinienieś, tak wypośrodkować, żeby nie opisywać czegoś zbyt pobieżnie. Przeszkadza tylko, że wiele wersów jest opartych na frazesach, które zbyt często są wypowiadane przez ludzi, gdy brakuje im własnych pomysłów na wypowiedź, a poety zadanie jest inne, musi przemianować rzeczywistość, ożywić ją. Opisujesz jak zgaduję własne przeżycia i jednocześnie je uogólniasz, aby każdy zrozumiał, że też być może to przeżywał, ale lepiej przeanalizujesz sytuację w sposób bardziej zindywidualizowany.
Wiersz mnie nie zraził, więc nie narzekam.
Z perspektywy czasu wszystko się zmienia, więc póki sam jeszcze jesteś przekonany do swoich refleksji, przebuduj balladę, wzbogać ją, a później napisz kolejną o dziwnych zwrotach akcji.

Hien

Tekst powinien polecieć, bo regulamin mówi wyraźnie: 7 dni na forum i 5 postów, inaczej nie wolno wklejać swojej twórczości. Proszę potraktować to jako upomnienie, następnym razem wiersz poleci.
Mal.