[M] Grecja

mapple · Wysłany: Pią 23:19, 12 Mar 2010 Temat postu: [M] Grecja

Miniaturowy eksperyment, ciekawi mnie co powiecie (jeśli powiecie).

Kiedy nauczył się znikać i pojawiać gdzie indziej, mieli razem trzydzieści trzy lata. Czternaście lat wcześniej wiosna przyszła do nich zaspana i podirytowanym plunięciem zalała piwnicę. Brodzili w powodzi zawinięci w kolorową folię, w kaloszach do połowy uda, jak małe oszalałe gryzonie. Rodzice wynieśli z piwnicy zwilgotniałe pudła, a w pudłach najlepsze skarby lat dziecięcych. Wertowali podręczniki i odgrywali starożytne bitwy. On był Filipem II, który przez szeroką drogę złożonej deski do prasowania prowadził macedońską armię żołnierzyków. Ona była Grecją i musiała oddać polis w niewolę – tak mówiła historia – a on mówił, że gdyby jej głupie różowe kucyki wygrały nad majestatem żołnierzyków moro, chyba umarłby ze śmiechu. Kiedy on był Imperium Rzymskim, ona prowadziła smętną, rozproszoną armię przez rozległe pustynie zniewolonego Egiptu.

Razem mieli trzydzieści jeden lat, kiedy leżąc pod drzewem dostała w nos dojrzałym jabłkiem, i oszołomiona, między rzędami ciemnych plam dostrzegła go na gałęzi, patrzącego wzrokiem pół roześmianym, pół przepraszającym. Podniesiona jego silnym ramieniem, wciągała dym z papierosa i krople krwi, dopóki babcia nie wybiegła z domu, myśląc, że to drzewo podpaliło się od upału. Uciekali ze śmiechem, patrzyli wyczekująco na burzowe chmury. Pierwsze krople deszczu na jego wargach rozbijały się jak na popękanej od suszy ziemi.

Nauczył się znikać i pojawiać gdzie indziej. Pierwszy seks był duszący i niesmaczny jak pierwsze wypalane papierosy. Papierosami smakował najbardziej w gładkich zagłębieniach pachwin. Znikał, prała ubrania w wodzie bez proszku i brała tłusty prysznic, przełykała upokorzenie, zapinała stanik, a jego ironiczne spojrzenie pojawiało się w lufciku, chociaż pod lufcikiem nie było dachu.

Bajkopisarz · Wysłany: Pon 2:56, 15 Mar 2010 Temat postu:

Bardzo ciekawa miniaturka. Opisane zostały wybrane momenty z życia chłopca i dziewczyny - wspólna zabawa, wspólne palenie papierosów i wreszcie wspólny seks.

Język, jakim tekst został napisany, jest barwny, bogaty w porównania i metafory, jest w nim coś niezwykłego. Kojarzy mi się z "Grą w klasy" (swoją drogą jedną z moich ulubionych książek).

Mimo, że jest to opis wspólnych przeżyć bohaterów to jednak historia jest pisana trochę z perspektywy dziewczyny. Po pierwsze świadczyć o tym może tytuł, po drugie - tylko jej przeżycia wewnętrzne zostały ujawnione, w sytuacji tuż po stosunku. Reakcji chłopaka (czy też mężczyzny, jak zwał tak zwał) możemy się tylko domyślać po, ukazanej w tekście, jego reakcji zewnętrznej - ironicznego uśmiechu.

Para przez całe swoje życie toczyła nieustanną batalię. Najpierw podczas zabaw dziecięcych, a potem miłosnych. W każdej sytuacji chłopak był górą, to on stawiał na swoim. W takim kontekście należy rozpatrywać także ten pierwszy stosunek, po którym dziewczyna odczuwa upokorzenie, a chłopak - triumf.

Zapowiadałem, że wskażę parę błędów, ale nie ma ich tak dużo, jak zdawało mi się na pierwszy rzut oka. W niektórych miejscach można by było skrócić trochę zdania. A oprócz tego:

On był Filipem II, który przez szeroką drogę ("ze" lub "- złożoną deskę do prasowania") złożonej deski do prasowania prowadził macedońską armię żołnierzyków

Hien · Wysłany: Pon 5:29, 15 Mar 2010 Temat postu:

Puma0000100

Uporządkowany chaos... To przychodzi mi na myśl, po przeczytaniu tego tekstu. Ciekawa forma. Podobały mi się liczne porównania i metafory. Kilka urywków z życia połączone w całość bardzo oryginalnie Smile

Podobało mi się właśnie przez tą oryginalność. Smile

Pozdrawiam i życzę weny

KamoFreak

Przeciętne. Podczas czytania, nic mnie ani nie zaskoczyło, ani zszokowało, ani zaciekawiło. Innymi słowy brak czynnika, który by spowodował, że tekst pozostanie w pamięci. Wystarczyłaby lepsza końcówka, niestety im dalej w las tym gorzej.

Pozdrawiam
KamoFreak

Aniss

A ja mam mieszne uczucia. Z jednej strony miniaturka napisana ciekawym językiem, raczej się jeszcze z czymś takim nie spotkałam i tu jest plus - wprowadziłaś coś innego, a przynajmniej coś, czego nieczęsto się używa.
Niestety pod koniec poczułam coś jak zawód, może dlatego, że nikt nie umarł. Mam takie zboczenie zawodowe, że w książkach u mnie i u innych powinna być śmierć, ale w końcu nie każdy coś takiego czuje. No, poza tym to nie było aż tak źle, w tak krótkiej formie zmieściłaś kilka lat ich życia, można śmiało powiedzieć, że trochę się o nich dowiedzieliśmy, o tym, że chłopak jest nazbyt pewny siebie, a dziewczyna jakby nieśmiała, która podporządkuje się z jakiegoś powodu chłopakowi.
Ogólne wrażenie - ciekawe, chociaż nie świetne. Tak na trzy plus, cztery minus.

mapple

Przyjęłam krytykę do wiadomości, następnym razem postaram się kogoś ukatrupić. Laughing

An-Nah

Mnie za to się podobało - ładne, nastrojowe, niejednoznaczne, pełne emocji - z jednej strony porozumienie, związek dwójki młodych ludzi, najpierw przyjaciół z dzieciństwa, potem zakochanych, z drugiej - gorycz kryjąca się za tym, w co się ta dziecięca przyjaźń przerodziła - utrata niewinności, utrata złudzeń? Mam wrażenie, że to młodzieńcze zakochanie nie ma szans, że albo pryśnie, albo przekształci się w toksyczny związek, w którym dziewczyna będzie jak ta tytułowa Grecja.