Dziki Gon

Airel

To może ja tak się tutaj odezwę, przełamując ostatnioczasowy brak asertywności...
Zaatem... choć wydaje mi się, że poradziłam sobie z własnymi myślami i pomysłem, to mimo wszystko zapytam (zawsze możliwe, że coś przegapiłam, albo czyjeś słowa znienacka mnie oświecą - ostatnio często się to zdarza): czy ktoś (i co) wie o Dzikim Gonie? W sensie, samym w sobie.
Jak tak, będę wdzięczna za pochwalenie się wiedzą Smile

Mad Len

Hm. Mi się to mgliście kojarzy tylko i wyłącznie z Wiedźminem. Nie jestem pewna, ale to chyba był oddział upiorów, który gnał po niebie. No i na tym kończy się moja cała wiedza o Dzikim Gonie.

Airel

Dobrze się kojarzy, bo był w Wiedźminie. Ale to się skądśinąd wzięło, o ile mi wiadomo. Cóż...

Arleen

Dzieki Gon lub inaczej, Dziki Łów to ludowy mit. Szczególnie popularny w północnej Europie oraz Wielkiej Brytanii. Głównym założeniem są łowy, w których udział bierze gromada myśliwych-zjaw, w pełnym rynsztunku myśliwskim, gnających konno przez niebo, z towarzyszącymi im psami i innymi nieodłącznymi elementami polowań.

Ujrzenie Dzikiego Łowu uważano za przepowiednię jakiejś katastrofy, a w najlepszym wypadku śmierci tego, kto go ujrzał. Śmiertelnicy, którzy przecięli trasę Gonu lub nią podążali, mogli zostać porwani i zabrani do krainy zmarłych.

Dziki Łów to fenomen historyczny wśród wszystkich ludów indoeuropejskich. Ich germańskim przjawem byli Hari, czyli wędrowni, pozostający w ekstazie wojownicy-wilki oddający cześć Wodanowi (Nordycki odpowiednik Odyna). Łączyli się oni w 'wilcze stada' złożone ze starszych doświadczeniem i wiekiem trenerów, oraz orszaku młodszych mężczyzn. Rytualnie najeżdżali wioski w okresie pomiędzy 1 maja a celtyckim świętem Samhain (Halloween), przeważnie w czasie nowiu. Te rytualne najazdy uważano za sposób na utrzymanie świata w harmonii i równowadze. W czasach, gdy ludzie stali się bardziej "cywilizowani" i osiadli (w przeciwieństwie do przodków, którzy byli zbieraczami i myśliwymi), te najazdy dzikich ludzi z lasów i bagien stanowiły przeciwwagę dla "nienaturalności" osiadłego życia wiejskiego lub miejskiego.

Występujący pod wieloma postaciami bóg Odyn z mitologii nordyckiej, dosiadający swego ośmionożnego rumaka, Sleipnira, był - szczególnie w Skandynawii - mocno powiązany i kojarzony z Dzikim Łowem. On i bogini Frigga byli jego stałymi uczestnikami i zwano ich Dzikimi Łowcami, co było kolejnym atrybutem i przydomkiem dla obojga. Sam łów zaś opisywano jako Łów Odyna lub Asgardareię. W krajach celtyckich, Dziki Łów był domeną Sidhe czyli elfów; tam wśród jego przywódców bywali: Gwydion, Nuada i Herne Myśliwy.

Postacie historyczne, które miały uczestniczyć w Dzikim Łowie, to św. Guthlac (683-714) i Hereward the Wake (zmarł ok. 1070).

Mit Dzikiego Łowu był zmieniany na przestrzeni dziejów, aby można było go dopasować do różnych bogów i bohaterów ludowych, wśród nich Króla Artura czy - w pochodzącej ze znacznie bliższych nam czasów z Dartmoor legendzie o Sir Francisie Drakeu.

Airel

O, tototo, dziękuję bardzo Very Happy

Kilku nowych rzeczy się dowiedziałam.

Arleen

Ogólnie informacji jest nieco więcej, ale musiałabym je przetłumaczyć z angielskiego, a to chwile by zajęło. Jesli jesteś zainteresowana, proszę o info na gg; 2645417, bo babrałam się nieco w folk tales z racji mojej pracy magisterskiej.

Pozdrawiam

Airel

Jestem zainteresowana, ale zanim się odezwę, to chyba trochę potrwa, muszę dojść do ładu z inną częścią opowieści, która mnie prześladuje.
Ogólnie też nie chcę nadto Cię absorbować, bo nie wiem, czy moje dziełko jest tego warte. Poza tym, głównie zawsze mam potrzeby wiedzy, na czym dokładnie bazuję i od której części robię odstępstwa, a od której nie.
Mam nadzieję, że zrozumiale to napisałam _^_

Arleen

Kiedy będzie gotowa - daj znać. Mam sporo wolnego Smile