Marzenia...

Hien

Dobre marzenie. Też o tym marzę. Aczkolwiek wszelkie plany wielkiej sławy trochę kłócą się z moim najnowszym marzeniem:
- zrobić prawo jazdy kategorii D (na autobus)
- stworzyć Ogólnokrajowy Autobus Rockowy (jeśli nikt takiego pomysłu jeszcze nie miał i nie wcielił w życie)
I jak tu być sławnym, jak ambicje siedzą sobie na tyłku gdzieś pomiędzy autobusem a tłumaczeniem powieści z polskiego na fiński i z fińskiego na polski.

Coin

Hm. Wspaniałe marzenie, Płomień. [jak odmieniać...? Płomieniu, Płomyku...? Matko. Wybaczcie, jestem dziś trochę zakręcona...]Dość uniwersalne. Ale marzenie Hieny też jest całkiem, całkiem. Co trzeba zrobić, żeby się tam dostać? Rezerwuję miejsce! Very Happy

Płomień

Tak. Też chętnie przejechałbym się takim busem. Swoją drogą też o czymś takim myślałem tyle, że na mniejszą skalę. Po prostu chciałbym mieć Volkswagena (tak to się pisze?) vana i pomalować go w kwiatki.

Hien

Ogólnokrajowy Autobus Rockowy jest na razie w sferze pomysłów, najpierw prawo jazdy, potem praca, potem kasa, potem autobus. Ale jak ogarnę ludzi, może uda nam się kolektywnie złożyć kiedyś i kupić autobus i przemalować, wyreperować i zacząć używać.
Niemniej jednak wielkie, wielkie marzenie, ah, ah. Nawet niech mi nikt nie próbuje przede mną takiego busa organizować, no Razz

Coin

Och, jakżebym mogła! Ten pomysł jest już twój Very Happy

Doszłam do wniosku, że jeszcze w sumie chciałabym się nauczyć mówić do perfekcji po francusku... I doszlifować mój styl pisania.
P.S. Płomień - W kwiatki? Taki mały paradoksik?xD

Płomień

No może. Ale mi zasadniczo chodziło o takiego starego zadymionego jakimś zielskiem, kolorowego hipivana. Takiego jakim się jeździło dawniej na wwodstocki. Wiecie taki flower power.
Przypomniało mi się jeszcze jedno marzenie.
Otóż zawsze chciałem (co powoli uskuteczniam) przywalić (dosłownie i w przenośni) tym, którym się należy. Naprawdę ich połamać albo napsuć im tyle krwi żeby im się odechciało żyć.

Hien

Hippievan! Hippisi są fajni.
Chociaż w sumie do marzeń można byłoby dołączyć życie według zaleceń Dezyderaty, ale chyba nigdy nie pozbędę się syndromu piotrusia pana.

Płomień

Tylko tak naprawdę po co się go pozbywać? Dobrze by było zawsze być młodym i głupim. Po co komu odpowiedzialność? Na co komu doświadczenie? Nie lepiej żyć w błogiej nieświadomości? Dojrzałość jest badziewna i nie fajna.

roślinawędrowna

Też wszystkim wmawiam, że chciałabym zmądrzeć, ale się nie staram co do tego. Wolę wymyślać jeszcze bardziej skomplikowane zabawy. Marzę o nieustających grach w udziwnienia, które byłyby wybitnie śmieszne, że każdy by się na tym poznał i się za długo nie zastanawiał. Także dobrze posługiwać się rozrywkowym absurdem. Dobrze by było jeszcze, gdyby nie przychodziły chwile refleksji, bo to i tak na marne. Razz

Coin

W sumie macie rację. Jest jeszcze tyle rzeczy do zrobienia, a coraz mniej czasu. Ja, co prawda, mam go jeszcze trochę , ale i tak możliwości, żeby się wyszaleć jest ciągle za mało.
I niby młodzież XXI wieku ma cudownie, wspaniale itd? Za przeproszeniem gówno prawda! Obowiązki, obowiązki, obowiązki! Z tąd się biorą mordercy i inni tacy - w młodości się nie wyszumieli, to teraz nadrabiają, tylko z odsetkami.

Hien

Dobrze, ale robi się lekki offtop, trochę go za dużo już na mój gust. W końcu mówimy o marzeniach, a nie o przeszkodach na ich drodze, wszak w zasadzie wszystkie można pokonać.
I w ogóle chciałabym napisać i skomponować musical na podstawie "Wyjącego młynarza".

Coin

Też dobre. Ja chciałabym jeszcze pojechać do USA i Francji. I potrafić wreszcie przygotować jadalną rybę. Wszystkie wychodzą albo za słone, albo twarde, albo z miękkie...

Obłoczek

Jak an razie to chcę żeby mi jakoś znośnie ocenili rozprawkę z egzaminu Very Happy

I żebym miała jakąś satysfakcjonującą ilość punktów, żebym sie dostała do jakiegoś niezłego liceum. A z takich ciekwaszych marzeń, to standardowo wycieczka. Mógł by być Meksyk, Australia, Japonią nie wzgardzę xD.

Sanai

1. Zostać znaną pisarką, oczywiście.
2. Napisać światowy megabestseller.
3. Znaleźć w końcu drugą połówkę.
4. Wybrać się w podróż dookoła świata.
5. MIEĆ ŚWIĘTY SPOKÓJ.

To pięć moich podstawowych marzeń.

whyou

Marzenia? Marzenia są dla głupców. Sa czymś, dzięki czemu mamy rano siłę wstać. Budzimy się z nieświadomym pytaniem: "A może dzisiaj...?" I co? NIC. Wielkie, choler.e nic. Marzenia tak jak były, tak są.
Ale i ja jestem głupcem, i je mam. Niestety.

Nie podzielę się nimi, ponieważ (jak to mnie w młodości straszono) wtedy się nie spełnią. No i są zbyt osobiste, prywatne.