Na jakim filmie płakaliście? :)

Pierre de Ronsard

Nie chodzi o to, aby wzruszać się z urzędu samą tematyką. Cóż, może i są to poważne domniemania, ale sposób ich przedstawienia przez aktorów i reżysera jest co najmniej słaby i na żadne uczucia nie zasługuje.
Podobnie gniot o nazwie "Róża" zgarnął wszelkie możliwe laury za samą tematykę, która jest z założenia poważna. Niestety wszyscy zapominają, że jeszcze jest coś takiego jak oddziaływanie samego filmu na odbiorcę i warstwa estetyczna.

Oba filmy pod względem emocjonalnym kuleją.

Marmolada

Ja się na Igrzyskach wzruszyłam i wcale nie czuję się przez to gorsza, albo głupsza. Mnie wzruszyła scena z Rue, a konkretniej to jak na jej "pogrzeb" zareagowali mieszkańcy jej dystryktu.

Hologramy psów był mało udane. Zgadzam się, ale moim zdaniem to nie oznacza, że cały film był słaby.

WorldOfDreams

Pierre tematyka, czyli fabuła to jednak jeden z ważniejszych elementów filmu. Może by i się znalazły dobre filmy, które nie poruszają żadnej poważniejszej tematyki, ale takie to można zliczyć na placach jednej ręki. Tematyka jest po prostu ważna.

Kiedy coś, co jest powszechnie uznane za arcydzieło mi się nie podoba, to albo stwierdzam, że mi się nie podoba albo oglądam jeszcze raz, bo może nie zauważyłam czegoś, co inni w tym widzą. Ale nazywanie gniotem czegoś, tylko dlatego, że nie trafia w mój gust jest jednak troszkę niedojrzałe.

Co do Róży ja byłam zachwycona, z resztą ten reżyser ma talent do robienia swego rodzaju studium zła, pokazywania jak zło się uwalnia z człowieka, kiedy tylko nastaną sprzyjające okoliczności. Jeśli za tematykę uważasz konkretny konflikt czy epokę to akurat w wypadku tego filmu akcja mogłaby mieć miejsce kompletnie gdzie indziej i w każdej epoce.

Hien

Pierre de Ronsard

WorldOfDreams

Malario ja myślę, że tematyka ma znaczenie. A gdyby ktoś nakręcił film o robieniu kupy to czy ten film byłby równie dobry, jak dramat wojenny, a fakt, że jest o robieniu kupy nie miałby znaczenia? Moim skromnym zdaniem film o ciekawej tematyce ma większe szanse być ciekawy niż film o tematyce nieciekawej. Wink

I owszem uważam, że jak coś jest doceniane to najpewniej nie bez powodu. Chętnie sięgam np. po książki Noblistów, spodobają mi się albo nie, ale uważam, że są godne uwagi. Nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale na gniota nie trafiłam.

Pierre, Mazurzy, Tutsi czy Bośniacy... Jeden pieron, jak jeden naród nie chce drugiego na swoim terenie zwykle kończy się to podobnie. Tylko służby eliminujące inaczej się nazywają.

Postać grana przez Kuleszę (która dalej uważam za dobrą aktorkę) nie jest sympatyczna, ale co z tego? Czy wszystkie ofiary muszą być sympatyczne i wzbudzać litość? Czy ofiarami okropnych zbrodni padają tylko sympatyczni ludzie? Śmiem twierdzić, że nie. Ofiara nie musi być wzruszająca jak oczy kota ze Shreka, może być nawet szują. Może być głupia. Może być brzydka. Ot po prostu spotkał ją okrutny los. Tylko w czarno-białym świecie ofiary zawsze wzbudzają sympatię, a oprawcy są źli i brzydcy. Może zanim zaistniała sytuacja, która obudziła coś w tych ludziach i z jednego uczyniła ofiarę a z drugiego oprawcę, oboje byli na równi sympatyczni? Oprawca tez może wzbudzać litość, może wcale nie chciał być zły tylko tak go wychowano? Do tego zmuszano od najmłodszych lat aż się taki stał? I czy to nie jest smutne, że zabito w nim człowieka?

Co do muzyki się zgodzę, była męcząca. Ale jakoś pasowała mi do tematyki. Wink

O Dorocińskim nie mam zdania, może być on, może być kto inny.

Pierre de Ronsard

Colala

Witam,
na razie się rozglądam po forum i już widzę, że niektóre wątki ewoluują w nieprzewidzianym kierunku. Jednak trochę od czapy i wyrwana z kontekstu- dopisze na jakim obrazie filmowym nie udało mi się uchronić od płytkiej emocjonalności- ostatnio na "Lektorze". Niezwykła historia, obnażające pewne zjawiska i opisująca dramat nieakceptowanych relacji.
Natomiast impulsem do udzielenia się tu był film, który dorwałam wczoraj "kupiliśmy sobie zoo"- spodziewałam się tandety komercyjnej, a zobaczyłam piękna, wzruszająca- prostą historię o marzeniach i poszukiwaniu szczęścia... Polecam

suki-neczka

ostatnio na Braciach i Rózy, dobre filmy, ale ryczenia, że hoho dla wrażliwców...

WorldOfDreams

Wczoraj płakałam na strasznie głośno, niesamowicie blisko...

Pierre de Ronsard

"Most do Terabithii". Nawet weterani, których ledwo rusza "Funny games" Hanekego mogą płakać po tym filmie jeszcze długo.