Aleksandra Marinina

Lill

Przyszedł czas, by lobbować na rzecz Marininej.

Kawał dobrego rosyjskiego kryminału. Lubię jej twórczość chyba jeszcze bardziej niż twórczość Akunina, chociaż trudno porównywać Erasta Fandorina i Nastię Kamieńską.

Marinina tworzy kryminały osadzone w realiach współczesnej Moskwy. Główna bohaterka znakomitej większości jej powieści to major Kamieńska, trzydziestokilkuletnia milicjantka, analityk, kobieta niezależna, która codziennie zmaga się nie tylko z przestępcami, ale też z patriarchalnym światem moskiewskiej milicji. Anastazja się nie poddaje, jest zdolna i ambitna, ma opinię geniusza i zna biegle kilka języków. Na polu codzienności żaden z niej geniusz, nie umie gotować, jest leniwa, zbyt leniwa, żeby się umalować, a jej mąż to istny anioł, że w ogóle z nią wytrzymuje.
Każda powieść to inna sprawa i inne okoliczności. Oprócz postaci Kamieńskiej łączy je jeszcze coś - Marinina nie wydaje wyroków. U niej nawet bezdusznemu przestępcy można współczuć. Marinina nie pisze tylko o zbrodni i karze, ale o motywach tak osobistych, jak też społecznych, o sytuacji socjalnej w Rosji lat dziewięćdziesiątych, o politykach i dziennikarzach, o wojskowych i cywilach, o oszustach i ofiarach własnej sytuacji.
Do tej pory w Polsce ukazało się bodajże dziesięć powieści Marininej, w tym większość w serii "Lato z kryminałem", czyli w bardzo przyjaznej portfelowi cenie.

Ktoś czyta/lubi?