Nocarz + Renegat + Nikt

Hien

Kolejna seria dla miłośników wampirów, męska literatura pisana przez kobietę. Specjalne oddziały wampirze w ABW, wampirza mafia i tak dalej - trochę tego jest, bo pani Kozak rozwinęła cykl do trzech książek. Bez wątpienia miła odmiana od wszystkich tych romansów z wampirami, bo tutaj króluje akcja.
Czytał ktoś, lubi ktoś?

Mad Len

Magda Kozak ma baaardzo wielu fanów i chyba jeszcze więcej przeciwników. Czytałam wszystkie trzy książki, przyzwoite czytadło, choć nie pozbawione wad. Czytało mi się to dobrze, póki nie zaczęłam trochę się nad tym zastanawiać i nie odkryłam, że styl w gruncie rzeczy nie powala, fabuła dosyć naciągana i przeszkadza mi przedstawienie kobiet (sztuk trzy, jeśli dobrze pamiętam: psychopatka stęskniona za ukochanym, Winorośl zabawiająca się z głównym bohaterem i Nagroda Wojownika...). Trochę też nierówne - niektóre rozdziały mi we łbie utkwiły po dziś dzień i mają w sobie coś czarownego (scena, jak Renegaci siedzą i śpiewają, wiedząc, że jeden z nich właśnie ginie w męczarniach), inne jakoś tak przeszły obok...

Ale dobre, jak ktoś szuka niewymagającej rozrywki i scen akcji. U mnie 6/10.

Hien

Myśmy czytali tylko Nocarza i mimo wówczas totalnie niewyrobionego gustu... ymh, uznaliśmy za szit gorszy od Sapkowskiego, a to oznacza najgorsiejszy z najgorszych. Ale że mamy tę knigę na półce, postanowiliśmy przeczytać raz jeszcze, bo może teraz ogarniem to inaczej. Przynajmniej nas tak nie nudziło, jak wiedźminy i inne takie, ale wydało nam się kompletnie bez sensu. Mieliśmy przykre wrażenie, że autorka próbuje na siłę tworzyć "męską literaturę" - o ile wobec faceta tak piszącego jesteśmy w stanie wykrzesać z siebie jakąś wyrozumiałość - bo biedak niewyżyty jest, samoocena niska, to musi sobie to odbić na bohaterze, któremu wszystkie panny wskakują do wyra i który zawsze jest w centrum wydarzeń i wszyscy go chcą u siebie. Ale gdy widzim dokładnie takie same schematy u kobity, drażni nas to niepomiernie.

Edycja: po przeczytaniu całego cyklu stwierdzamy, że nie jest źle. Scena z renegatami faktycznie robi wrażenie - chociaż na nas nie oddziaływała jakoś bardzo-bardzo. Bohater wyewoluował w stworzenie znośne i nie popadł w najbardziej irytujące schematy protagonisty męskiej literatury. Też byśmy zatem dali 6/10, chociaż nad fabułą wolimy się nie zastanawiać (bo ocena zjedzie mocno, coś tak czujemy), męskie postacie nawet polubiliśmy, ale te żeńskie... ugh. Aranea zwłaszcza, bo jest jej pełno, a nas zdumiewa dotąd, że tak koncertowa idiotka dobiła się do tak wysokiej pozycji. Koszmarna, monotematyczna, schematyczna, głupia figurantka, która rzekomo ma władzę... a ani władzy, ani klasy nie ma. Chyba że trzeba zaognić sytuację, wtedy proszę - wszyscy jej słuchają. Uhm. Za to Nex, Nidor i Okruszek byli faaajni, zakończenie banalne i nachalnie happyendowe, ale po trzech knigach ciągłego knucia i wyżynania nawet przyjemny ten dysonans.

Hermi

Czytałam całą trylogię i lubię ją. Właściwie nie wiem, dlaczego, bo nie mam nic na obronę tych książek przed Waszymi argumentami. Mnie też wkurzają postacie kobiece. Gdybym mogła dołączyć do któregoś Rodu, to byłabym Renegatem (to członek Rodu, więc piszemy to słowo dużą literą, mimo pisowni książkowej Wink

).
Najsłabszy był "Nocarz". Jeśli ktoś przebrnie przez pierwszy tom, to przekona się, że dwa pozostałe są dużo lepsze, aczkolwiek nie wszystkich zachwycają.
Na mnie "Tajne akta Vespera" - to druga nazwa trylogii - działają inspirująco. Lubię pisać do nich fanfiki.