Informacja PKP [M]

Laj-Laj

Niebieska literka „i” na białym tle. Informacja. Podszedłem do tego okienka bez zbędnej zwłoki. Na blacie postawiłem torbę i nachyliłem się, by moje usta znalazły się mniej więcej na wysokości koła wyciętego w szkle. Po drugiej stronie siedziała znudzona kobieta w zaawansowanym wieku, ubrana w kolejowy uniform.
- Dzień dobry – zacząłem niepewnie. Zawsze tak mam w obliczu człowieka reprezentującego strefę budżetową. – Chciałbym zasięgnąć informacji.
- Słucham – westchnęła zmęczonym głosem.
- Całe życie właściwie goniłem za prawdą. Starałem się być uczciwy, pracowity i życzliwy. Ale niewiele mi to dało. Nie wzbogaciłem się przez to, nie uzyskałem rozgłosu, mam kredyt mieszkaniowy, który mnie przeraża. Chciałbym coś zmienić, ale się boję. Czy to w ogóle ma jakiś sens? Za czym tak naprawdę gonimy? Za pieniądzem? Za szczęściem? Za prawdą? A czym jest szczęście i kim jestem ja, żeby znaleźć prawdę, która pochowała w grobie tysiące filozofów ze znakiem zapytania na twarzy?
- Nie tacy jak pan zajmowali się zdefiniowaniem prawdy, szczęścia i sensu życia – prychnęła pogardliwie, poprawiając okulary. – Niektórzy twierdzą, że prawda jest tym, co widzimy, tym co jest tu i teraz, to co istnieje. To była metafizyczna definicja świętego Tomasza. Ale od razu znalazły się teorie poddające w wątpliwość całą rzeczywistość, uważając ją za względną. Czy istnieje cokolwiek? Czy istniejemy my? A może rzeczywistość to tylko cienie na ścianach jaskini, a prawdziwe życie rozgrywa się gdzieś zupełnie gdzie indziej, jak twierdził Platon?
- A Bóg? – zapytałem. – Czy on w ogóle istnieje? Czy jesteśmy sami?
- Na pewno nie jesteśmy sami – powiedział starszy mężczyzna, stojący za mną w kolejce. – Mógłby się pan pośpieszyć? Ludzie czekają.
- Możliwe, że Bóg jest tylko koncepcją stworzoną przez człowieka, by wyjaśniać niezrozumiałe i być niejako remedium na wszelkie zło i niesprawiedliwość na świecie – zamyśliła się pani z informacji. – Niektórzy odnajdują szczęście w Bogu, a niektórzy szukają go na własną rękę. Według Kanta, nasz spekulatywny umysł tworzy wizję Boga, kosmosu i duszy. Ludzie starają się to zgłębiać, ale niesłusznie. Nie sposób tak po prostu przejść od codziennych spraw do tych konstruktów. To zwykły agnostycyzm poznawczy.
- Panie – oburzyła się trzecia kobieta w kolejce – rzeczywistość to nic więcej tylko aprioryczny dodatek do etyki.
- Więc po co tu właściwie stoimy? – spytał mężczyzna na końcu kolejki. – Pociągi to nic więcej jak tylko ułuda.
Na te słowa cała kolejka zgodziła się z nim i rozeszła się do domów, daremnie poszukując prawdy.
- A mogłaby mi jeszcze pani powiedzieć – zwróciłem się ponownie do pani z okienka – o której odjeżdża najbliższy pociąg do Dąbrowy Górniczej?
- A co ja, kurwa, jestem? Rozkład jazdy?

kasieńka

Bardzo specyficzna ta miniaturka. Na początku jakby trochę męcząca, bo obnażenie tego gościa następuje tak szybko i jest takie okropnie bezpośrednie. Ale to jest część tego Twojego stylu. Pozwolę sobie nazwać ten Twój styl stylem "WTF" i można go rozumieć dwuznacznie, choć przypada mi do gustu "Wyboraźnia Tworzy Fabułę", no ale "What The Fuck" też zdecydowanie pasuje Razz

W każdym razie nie chciałabym stać w takiej kolejce, a już w ogóle motyw faceta pytającego o sens życia w informacji pkp jest dla mnie kompletnym kosmosem. Ale to jest u Ciebie częsty zabieg. Próbowałam nawet kiedyś napisać coś w podobnym stylu, no ale nie wyszło mi, nie mam takiego polotu jak Ty Razz

Podoba mi się motyw tej wszechwiedzy. Tu ona o jakiś imperatywach, tam ktoś o jakichś innych filozofach - śmieszne to to Razz

Hien

Nam też przypadło do gustu, chociaż rzec musimy, że nie od razu. W gruncie rzeczy to dość ciekawa sytuacja, ale faktycznie - wyciągnąć od pań z informacji czegokolwiek, co by dotyczyło pociągów, trudne bywa. Dyskusja odnośnie ontologii i innych takich strasznie bzdetnych i nieprzydatnych spraw - jak najbardziej. Ale o godzinę odjazdu - nijak. Chociaż otrzymana informacja powinna się odnosić do pociągów. Ogólnie - chcielibyśmy coś powiedzieć więcej, ale nie umiemy. Tekst właściwie nie wymaga komentarza, kwestie filozoficzne wprowadza prosto, da się je łatwo zrozumieć bez dogłębnego researchu - to dobrze. Jest też krótko, więc czytelnik nie zdąża się zmęczyć ową WTF-ową konwencją, a przy tym dość treściwie.

Laj-Laj

W zakończeniu zjadłem przecinek, co faktycznie zmienia jego wydźwięk. Ale już poprawiłem. Chodzi oczywiście o opcję nr 2 Smile

Rzadko piszę takie krótkie twory, ale jakbym temat zaczął ciągnąć dłużej, to stałby się męczący.
Dziękuję za komentarze.

roślinawędrowna

Komentatorzy się lenią, że tylko dwa odzewy, sama przeczytałam zaraz po pojawieniu i się zdziwiłam, że żart kolegi ze studiów jest czymś powszechnym, tu oczywiście mistrzowsko dopracowany. Bym nie miała nerwów, by to poruszyc, czasem nawet do śmiechu się podchodzi poważnie a tu dobre podejście. Najbardziej do mnie trafiło, że ten motyw często chodzi po ludziach a mało kto się tym inspiruje a warto, oby nie ruszyła teraz lawina tekstów, bo jeden wystarczy, by było oryginalnie, brawa dla pierwszego.

ezalder

Bardzo ciekawe, oby tak dalej!

kicaczek · Wysłany: Wto 11:55, 22 Mar 2016 Temat postu:

Też bardzo mi się podoba. Laj-laj piszesz jakiegoś bloga? Chętnie poczytam Smile

Milena · Wysłany: Czw 17:28, 31 Mar 2016 Temat postu:

hahah

Czemu takie krótkie?

Laj-Laj

Łomatko! Wszedłem sobie na forum po latach, a tu patrzę, że ktoś wyciąga moje opki z zakurzonych archiwów Smile

I jeszcze im się, kurde, podoba!
Nie piszę bloga... Sad

A powinienem? Razz

Lisska65

No jasne że powinieneś , to kiedy zaczynasz? Razz