Czterdzieści stopni mrozu.

kasieńka

Czterdzieści stopni mrozu.
Zimno. Lód.
Patrzysz na mnie.
Twój wzrok taki... obcy.
Nigdy tak nie patrzyłeś.
Jakbyś mnie nie znał.
Robię krok w Twoją stronę.
Skrzypi pod stopami.
Ty stoisz. Ja stoję.
Mnie strach przed utonięciem, Ciebie upartość trzyma.
A może przymarzłeś?
W końcu tutaj zima.
Rzucasz we mnie sopelkiem.
Taki nikły, mały - chłodny...

To już trzydziesty sopel z rzędu.

Jeden nic nie może.
Więcej powoli zabija.
Wiem, że jutro będzie dobrze.
Uśmiecham się za to.
Czterdzieści stopni mrozu.
Żadne z nas nie widzi, że za oknem lato.

Cosette

Wiersz nie ma żadnej konkretnej budowy, że trudno mi go nazwać w ogóle wierszem (nawet białym). Gdyby były chociaż rymy, może mogłabym to obiektywniej ocenić, ale tak wiersz już prędzej przypomina bez ładu i składu zwyczajny potok słów wylany na kartkę od pamiętnika.

kasieńka

Hm. Ta praca w sumie niekoniecznie musi być wierszem. Białym czy nie białym. Kiedy używa się terminu "poezja" jako synonimu terminu "liryka", włącza się w jego zakres nie tylko liryczne utwory wierszowane, ale także utwory liryczne pisane prozą. Można powiedzieć poematy prozą. Dział z nagłówkiem poezja nie musi być więc zapełniony tylko i wyłącznie przez wiersze. Ale dziękuję za podzielenie się Twoim zdaniem. Na pewno z niego skorzystam podczas dalszego pisania. Forma - że też nigdy się nad tym specjalnie nie zastanawiałam! Wink

Mitake

Ładne Kasieńko, ładne. Ale smutne, gorzkie i takie... nieprzyjemne (nieprzyjemne w treści, bo w czytaniu jak najbardziej... rozumiesz, co co mi chodzi, prawda?).
A czy to wiersz, czy nie wiersz to niekoniecznie mnie obchodzi.

Bajkopisarz · Wysłany: Nie 0:23, 07 Mar 2010 Temat postu:

Ukazanie uczuć między kobietą (podmiot liryczny) i mężczyzną poprzez porównanie do pór roku. To nie jest pomysł specjalnie nowy, ale tutaj zaskakuje, bo dopiero na końcu wiadomo definitywnie, że nie chodzi o przedstawienie postaci w zimowym otoczeniu.

Już owe "czterdzieści stopni mrozu" sygnalizuje, że nie mamy do czynienia z opisem rzeczywistości. Przy takiej pogodzie to tylko siedzieć w domu, a nie hasać po dworze. Razz

Wszelkie uczucie między kochankami wygasło, a owe sopelki to słowa, gesty lub czyny, które ranią, a mogą nawet zabić. Prawdopodobnie podmiot liryczny darzy mężczyznę jakimś uczuciem, ale na pewno bez wzajemności.

roślinawędrowna · Wysłany: Sob 13:06, 27 Mar 2010 Temat postu:

Ten chłód to zapewne obojętność mężczyzny, która jest kontrastem dla uczuć kobiety. Chyba to jest głównym pomysłem, na którym oparto ten utwór. Ta oziębłość tego faceta staje się na tyle istotna, że prawdziwa temperatura jest mniej odczuwalna. Powszechnie spotykane zjawisko, więc trochę mało odkrywczo.
Mam jeszcze jedną interpretację, że decyzja mężczyzny jest niezłomna, nie sposób go ubłagać, kobieta jest przerażona o jego życie. Może wybrał sobie jakąś ważną misję. Dla niej już wszystko staje się dziwne, każda chwila wydaje się ostatnią normalną, niepokój, który mrozi krew w żyłach. Teraz ta poezja staje się ciekawsza, nie wiedzieć czemu, może za to, że sytuacja jest bardziej złożona.
Pomysł według pierwszej mojej interpretacji wydaje się chybiony, ale z tym drugim już jest lepiej. Może winą jest przesadna prostota, brak konkretów, zbytnie zacięcie na samo przedstawianie zjawisk cieplnych.

Sebek...

Jestem pod wrażeniem interpretacji pani szanownej rośliny, wyciągnełaś maksymalnie dużo z tak krótkiego wiersza

Cóż ja mogę jeszcze dodać
Podoba mi się rozpostarta wizja jaka pojawia się czytając go drugi lub trzeci raz
Zimno bije z niego, dwie postaci gdzieś na grubej krze lodu, lecz pużniej klimat troszkę załamuje się z tym sopelkiem, jakoś mi tam nie pasuje... koniec natomiast przywraca trochę klimatu mieszając w głowie z tym latem Wink

Pozdro

Hien

Jak widzę, często wybierasz formę, która nijak nie pasuje do wierszy. Znów proza z enterami, czytelnik nawet nie ma okazji poczuć, że czyta wiersz. Proste, krótkie zdania, przekaz jak w mordę strzelił, żadnego owijania w bawełnę, żadnej ładnej formy. Nic.
Nie, nie podoba mi się takie traktowanie poezji. Poezja z natury winna się różnić od prozy, a to różni się jedynie enterami i wielką literą na początku każdej linijki. Nie może nawet poruszyć. Nie myślałam, że coś poza opowiadaniem może przybrać formę suchego sprawozdania, ale - jak widzę - myliłam się. Przenośnia dość łatwa do przejrzenia i raczej mało odkrywcza, nawet nie postarałaś się, by była wiarygodna. Co innego gdybyś opisała krajobraz, w którym każdy opisany element dałoby się przełożyć z metafory na suchy fakt, ale tutaj nie ma na tyle klimatu, by ten chłód dało się odczuć.
Za mało wiersza w wierszu, za mało emocji, sama sucha narracja. Jeśli wiersz ma grać na emocjach, musi się do nich odwoływać. Ten tego nie robi.

Cypisek

Mój komentarz po dość długiej przerwie. No cóż, od czegoś trzeba zacząć.
Pomysł, jak już ktoś przede mną powiedział, nie jest za bardzo oryginalny (chyba, że w drugiej interpretacji rośliny - wtedy trochę zyskuje).
Wiersz nie ma rymów, ale jeden się wkradł, co trochę mi nie pasuje (trzyma-zima).
W tym utworze brakuje mi przede wszystkim emocji, uczuć i tego czegoś, nad czym mogłam bym się zastanowić/uśmiechnać/zasmucić. No i tej specyfiki wiersza. To jest bardziej rozdzielona enterami proza.
Ogólnie, to nie podobało mi się, ale nie jest źle.
Jak zwykle staram się znaleźć coś, co mi się spodobało, co ma jakiś tam potencjał. Tutaj jest ten fragment:

Pierre de Ronsard

Wierszyk całkiem świetny. Bez tych majuskuł, kropek i przecinków byłoby wręcz idealnie. Dobrze dobrany kontrast (zima/lato) i metafory związane z pogodą. Nie mam większych zastrzeżeń.

publick · Wysłany: Śro 21:30, 02 Mar 2016 Temat postu:

bardzo fajnie masz talent Very Happy

eskir · Wysłany: Pią 14:47, 25 Mar 2016 Temat postu:

piekne kasieńko, masz talent

Pisarzyk · Wysłany: Nie 22:54, 27 Mar 2016 Temat postu:

Wszystko fajnie tylko po co znaki interpunkcyjne

pisar7 · Wysłany: Wto 9:11, 29 Mar 2016 Temat postu:

Znaki dużo psują ale jest ok.

marianna 111 · Wysłany: Wto 15:20, 29 Mar 2016 Temat postu:

Smutne ale naprawdę wzruszające.