Kobietostencja.

kasieńka

Z góry przepraszam wszystkich porządnych mężczyzn, chłopców.

Jakby nie patrzeć,
Mężczyzna to gorszy gatunek;
Uparty, chciwy, czasem romantyczny.
Raz Ci przyjdzie na ratunek,
A potem całe życie wytyka.
Kiedyś tam się poszło na ugodę...
A mówią, że jeden uczynek nie zmienia człowieka!

Będzie Ci mówił, że wiecznie się nie zgadzasz,
A jak przychodzi podjąć ważną decyzję, to mówisz 'nie wiem'.

I jak to się dzieje, że kobieta kocha takiego gada,
Co to ją skrupulatnie od wewnątrz zjada?
Jak to się dzieje, że dla niego jest gotowa,
Przemilczeć cisnące się na usta, okrutnej prawdy słowa?
Jak to się dzieje, że mu wszystko wybacza,
Podczas, gdy on każdy jej błąd przytacza,
Gdy się kłócą, gdy żartują...

Pół śmiechem - pół serio,
Że ma ją pod pantoflem.

Śmichy - chichy,
A jak pomyśleć... to jak jest naprawdę?

Niektóre kobiety to dziwne stworzenia.
Narzekają na plecy, wypryski, żylaki.
A nie widzą największego schorzenia,
Jakim jest FACET.

Pierre de Ronsard

są 2 punkty widzenia, weźmy zespół muzyczny NWA:

Strzyga

Każda by się czasami chciala poskarżyć Smile

Temat się podoba, bo lubię wszystko, co prześmiewcze, ale wykonanie mnie mrozi.

Najpierw by się przydało zdecydować, czy wiersz ma być biały, czy rymowany, bo ta mieszanka wydaje mi się lekko niestrawna. Następnie popracować nad rytmiką, bo leży i kwiczy, zeby ją dobić. Poza tym połowę slów można z niego wywalić, i wcale nie straci na tym jasność przekazu.

Końcówka urocza. Smile

Pozdrawiam,
Strzyga

Hien

No dobrze. Kwestie techniczne najpierw, bo one mnie mocno tu irytują. Zwroty typu "ty", "tobie", "twoje" wielką literą należy pisać TYLKO w korespondencji. Gdziekolwiek indziej jest to błąd, chyba że można to wyjaśnić wyjątkowym szacunkiem lub wywyższaniem owego "ty" przez podmiot liryczny. Tutaj tego nie ma.
Niekonsekwencja interpunkcyjna jest dość rażąca, plus te wielkie litery na początku każdego wersu. Równie niekonsekwentne są rymy - w pierwszej strofie ich nie ma, dalej się pojawiają, ale dość marne, często po prostu częstochowskie.
Sama forma wiersza też kompletnie nieliryczna, przypomina mi bardziej prozę poprzetykaną enterami. Ani w tym ładna forma, ani język, ani kunszt nie zachwyca, bo po prostu brakuje temu wszystkiego, czym winien charakteryzować się wiersz. Ani to humorystyczne (aż się prosi o humor), ani ładne.
Sam przekaz - cóż, może mieć potencjał na fraszkę, na lekki wierszyk, ale nie udało ci się tego dobrze wyrazić. Mnie osobiście nie podoba się takie walenie prosto z mostu konkretnym poglądem, wolę móc osobiście dojść do własnego. Nie lepiej byłoby dyskretnie zasugerować, iż facet to choroba? Przy okazji uniknęłoby się tonu kazania tudzież faszerowania tendencyjnymi tekścikami. Pfef, pfef.