Dziecko w literaturze

Paya

Wielkimi krokami (bo już jutro) zbliża się Dzień Dziecka. Z tej okazji życzę wam wszystkiego pięknego, kolorowego i słonecznego. Smile

A teraz pora na moje pytanie:

Czy macie jakiś ulubionych dziecięcych bohaterów?
Czy lubicie, gdy dziecko jest bohaterem literackim?
Czy dzieci jako bohaterowie sprawdzają się tylko w literaturze dla najmłodszych, czy nie tylko?

Martwa

"Lolita" zdecydowanie powieścią dla najmłodszych nie jest, a tytułowa bohaterka dzieckiem jednak jest, choć specyficznym. "Władca Much" jest o dzieciach także, zaś im bym tego dzieła nie polecała.
Moją ulubioną dziecięcą postacią jest chyba Krzyś ze Stumilowego Lasu. Tak cierpliwie znosi wybryki Kubusia i jego przyjaciół, zawsze dobrze doradzi, pomoże i pocieszy. Idealny przyjaciel! A jak na końcu pasował Kubusia na rycerza...

Hien

Mały Książę i dzieciaki z Opowieści z Narnii, mimo iż ukochaną mą postacią i tak jest tam Błotosmętek (poza Aslanem, dla którego przeszłam na aslanizm w wieku ośmiu lat, przez co miałam kłopoty na lekcjach religii). Poza tym raczej irytują mnie dzieci.
A Lolitę jeszcze poznać muszę, bo nie miałam okazji, chociaż wypożyczałam książkę kilka razy.

Sanai

beverly

A według mnie sztuką jest stworzyć dobrego, wiarygodnego dziecięcego bohatera w książce przeznaczonej nie dla dzieci. Zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma się większego porównania i autor opiera się jedynie na wyobrażeniach oraz, ewentualnie, mglistych wspomnieniach z własnego dzieciństwa. Lubię dzieci w literaturze niedziecięcej. Dzieci, które są prawdziwymi dziećmi, a nie ich naciąganymi pseudokopiami. Nie ma głupich dzieci, czasem tylko się zdarza, że niegłupie dzieci wyrastają na głupich dorosłych. Wobec tego mojego przekonania, może niekoniecznie słusznego, nie dzierżę autorów pognębiających dziecięcą inteligencję.

Pierre de Ronsard

Jeszcze nie wypowiedziałem się w tym temacie? Coś we mnie wstąpiło.

1. Evangeline St.Clare
Bezapelacyjnie. Moja ukochana postać z Chaty Wuja Toma H. Beecher Stowe. Odzwierciedlenie wszelkiej dobroci, prawdopodobnie personalizacja samego dzieciątka Jezus.
2. Dziewczynka z Pełnego Morza
Jules Supervielle zasmucił mnie swoim opowiadaniem jak nikt inny. Przewspaniały pomysł na puentę, natomiast świadomość położenia i idącej za tym bezradności małego dziecka graweruje w człowieku wrażliwym głęboki i nierówny ślad.
3. Bohaterowie książki Weiser Dawidek. Wszyscy, bez wyjątku: pod warunkiem, że są dziećmi i są razem.
4. Hugo i Isabelle od Selznicka Wink

5. Loli (z wiersza Auty da Souzy). Biedne dziecko, które dzięki wierszowi przeistoczyło się w postać literacką zyskując nieśmiertelność (na wypadek, gdyby innej nieśmiertelności nie dostąpiła), umarłe gdzieś na krańcu świata. Nikt by o niej nie pamiętał.

Hermi

Hien

O, o, Ezergil i Alona, oni fajni byli. Widać było, że bardzo młodzi jak na swoją rasę, ale też że ich gatunki długowieczniejsze są. Tak jak nad tym pomyślim, to udało się to połączenie.

Hermi · Wysłany: Sob 14:52, 30 Mar 2013 Temat postu:

Udało się, udało... Kto by pomyślał, że wyglądające na trzynastoletnie dzieci mogą mieć sto trzydzieści lat? Ale w swoim gatunku są dziećmi.

Motyw długowiecznego dziecka u Siergieja Sadowa często się powtarza.

Marta56

Najbardziej podobała mi się książka Niebo istnieje... Naprawdę! Niesamowita historia małego chłopca aż nie do uwierzenia. Czasem wole książki ocierające o naszą rzeczywistość a nie tylko o wymysł ludzkiego mózgu.

wosse

Ciekawy temat Smile