Dla tej najważniejszej

ZŁAMANA

Nosiłaś mnie pod sercem długi czas
Trzymałaś za rękę, gdy stawiałam pierwsze kroki.
Ocierałaś każdą łzę, która się pojawiła
Nauczyłaś żyć i cieszyć się z tego co mam
Pozwoliłaś rozwinąć skrzydła
Dałaś wsparcie, przytulałaś codziennie
Nie wiedziałaś, że znajdzie się ktoś,
Kto przewróci mój dziewczęcy świat
Kto zmieni twoją córkę
Kto odbierze jej radość
Odbierze sen
Odbierze chęć życia

Mówiłaś, że mam jeszcze czas
Nie wierzyłaś, że kochać mogę już
Nie potrafiłaś zrozumieć, że kogoś potrzebuje

Małą dziewczynką byłam dla ciebie
Co serce jeszcze ma zielone
Kruchą, naiwną mnie stworzyłaś
Co dała złapać się w te sidła
Tak łatwo na nią zastawione

Przekonać sama się musiałam
Przed czym mnie chronić próbowałaś
Przed gorzkim żalem i rozpaczą
Przed życiem czarnym bez promyka
W beznadziejności, w pocie życia

Już ja nie jestem taka sama
Bo wiem co znaczy ból i troska
Tren dziś żałobny napisałam
Dla tego kogoś kto pozostał.

kasieńka

Brutalnie prawdziwe. Podoba mi się. Krótko powiedziane, ale za to wszystko co trzeba Wink

Liwia

Łał, podoba mi się. I tak trzymaj nie rymuj, nie szukaj na siłę, pisz sercem, bo to się daje wyczuć.

Hien

Wiecie co? Obawiam się, że te dwa komentarze powyżej nie pomogą nijak autorce szkolić warsztatu. To, czy się wam podoba czy nie to nie jest tak ważna kwestia, autor na jej podstawie nie poprawi wiersza. A tym bardziej teksty "nie rymuj!" są nie na miejscu. Narzucasz autorowi w ten sposób SWOJE poglądy, nie masz prawa mu mówić, co ma robić tylko dlatego, że ty coś lubisz albo nie. To tak jakbyś biegła do sejmu z projektem ustawy zakazującej koloru zielonego, bo go nie lubisz. I obawiam się, że będę musiała podobnie jałowe, jedno-dwulunijkowe wypowiedzi kasować.

A mnie się wiersz nie podoba, o! Jest o matce, a dla mnie to obrzydliwy absurd. Matki nic nie robią, ino tylko chcą kontrolować i ustawiać życie i gdzieś mają, czy przy okazji chronią, pfef.
Widzę tu gdzieniegdzie rymy, które chyba wdarły się przypadkowo. Jednak do tego wiersza - cóż, wypadałoby się zdecydować - czy ma to być wiersz biały czy nie. Bo wielkie litery na początku, sporadycznie pojawiająca się kropka czy przecinek... nie. W tym wypadku jestem na nie. Albo pełna interpunkcja, albo żadna. Mam też wrażenie przegadania - w wierszach nierymowanych bardzo liczy się rytm, a tu go po prostu nie ma.
Powiem tak: gniot to specjalny nie jest, ale niczym nie zachwyci. Emocje są w stanie czytelnika czasami rąbnąć w łeb, ale zwykle pomaga im w tym skromna, zagęszczona forma, a nie rozpływanie się nad nimi. Jedna trafna, obuchem w łeb dająca linijka. Tu tego nie widzę.

ZŁAMANA

Nie każdy ma dobre relacje ze swoimi rodzicami, jeżeli takich nie miałaś to przykro mi, ale nie masz prawa pisać, że
"Matki nic nie robią, ino tylko chcą kontrolować i ustawiać życie i gdzieś mają, czy przy okazji chronią, pfef. "
To jest Twoje zdanie, ale takie uogólnienie jest wielce krzywdzące. Co do reszty może ci się nie podobać. Masz takie prawo.

Edycja:
Poza tym jestem przeciwniczką rozkładania wierszy na czynniki pierwsze. Gdyby patrzeć na poezje tylko ze względu gramatycznego i konstrukcji, że wszystko ma być idealne, to człowiek nie posuwałby się do przodu i dalej tkwilibyśmy w renesansie. A komentarze nie zawsze muszą zawierać pełną analizę utworu. Nie jesteśmy przecież w szkole.

Hien

Moja droga, po pierwsze: regulamin. Jeszcze raz zobaczę, że łamiesz regulamin i poleci ostrzeżenie. Opcja "Edytuj" nie gryzie, za to ja mogę.
Przepraszam bardzo. Jeżeli nie chcesz krytyki, to nie publikuj. Jeżeli nie potrafisz pisać po polsku, najpierw się naucz, zanim zaczniesz pokazywać swoją radosną twórczość. Nie jesteśmy w piaskownicy, gdzie wszyscy muszą pochwalić twoją babkę z piasku, bo inaczej się popłaczesz.
Tak samo jak panny powyżej, które zaspamowały temat, mam prawo powiedzieć, co o wierszu i poruszanej przez niego tematyce myślę, o ile potrafię powiedzieć coś konstruktywnego. Konstruktywny komentarz i to forum nie służą temu, by powiedzieć "podoba mi się/nie podoba mi się". Jeżeli tego oczekujesz, to trafiłaś pod zły adres.
A teraz koniec spamu, bo polecą ostrzeżenia. Bajzel w tym dziale przechodzi ludzkie i hienie pojęcie.

Liwia

Ja zawsze miałam dobre relacje z mamą, ale wiersz mi się podoba. Nie dla tego, że to taki temat o matce, ale dlatego, że czuć w nim emocje, bóle, cierpienie, czuć życie, a nie nudne frazy 1000 razy powtarzane przez innych.