Wszystko przemija

ZŁAMANA

Zapomnieć chciałam chwile minione, gdy nic nas nie dzieliło
Gdy szczęście nasze snem się zdawało, a jednak ciągle żyło
Pogrzebać chciałam to co umarło i co kurz przykryć musiał
Gdy ręka Twoja obok mojej, gdy uśmiech Twój na mych ustach

Dziś przeminęły tamte wspomnienia i pamięć ma zwodnicza
Już nie pamięta jak się śmiałeś jak bledły twoje lica
Chciałam mieć pustkę w miejscu przez ciebie tak długo zajmowanym
Bym nigdy więcej już nie myślała o Tobie mój ukochany

Bo zapomniałam w swym nierozsądku niedorosłości życia
Że wszystko kiedyś pył powlecze, przeminie radość bycia
Jedna jest bowiem prawda niezmienna, jedno jest przykazanie
Gdy jakieś szczęście Cie w życiu spotka, drogo zapłacisz za nie.

Liwia

Takie za patetyczne i rymy. Masz jednak fajne pomysły na wiersze. Czyżbyś przeżyła jakąś miłość, która Cię zawiodła? To retoryczne pytanie.
Ale z miłą chęcią czytam Twoje wiersze, choć ten nie powalił mnie na kolana.

ZŁAMANA

Trudno byłoby pisać o czymś, czego się nie doświadczyło

Liwia

Masz rację, to emocje pobudzają nas do tworzenia i ich szukamy czytając literaturę.