Świat

Hans

Świat, to teatr wielki
Większość to stare belki

Kilku dąży do naprawy
Garstka, odsetek zbyt mały

Pozostali kryją się za maską
Grają, wierni oklaskom

Na scenie życia widzimy tylko;
tak niewiele Nawet siedząc blisko

Za kurtyną ukryta prawda świata
Stłumiona, po wieczne lata

Życie, to wielkie przedstawienie
Zaczęte jednak przez reżysera zapomniane

I tak przez aktorów ciągnięte
Nie stałe, od nich zależne, zmienne

I gdzieś tam pod sceną stoję
Próbuje znaleźć dla siebie rolę

Jednak z uśmiechem do tego podchodzę
Wychodzę z teatru i w ciszy odchodzę…

Strzyga

Frazesy, frazesy.

Z założenia miał być rymowany, jak widzę, ale zadanie pana przerosło chyba Smile

Rymy albo banalne, albo bardzo niedokładne, albo w ogóle ich nie ma. Ogólnie dużo łatwiej napisać dobry wiersz biały, niż przyzwoity rymowany. Rytm też się zgubił, a temat... O tym, że życie to teatr trąbią od wiekow.

Jednym słowem. Nie dla mnie.

Pozdrawiam.
Strzyga