Zabójstwo

elsewhere

Nie krzyczałaś
A teraz śnieg w krwi
Może gdybyś się szarpała
Nóż z dłoni wypadłby mi
A teraz martwe ciało
Z zimna serce mi zadrżało
Oczy szeroko otwarte
Tak naprawdę obie jesteśmy martwe

Przyznaj szczerze
Że zazdrość Cie bierze
Że to ja pierwsza nóż ci w serce wbiłam
Zabawę w nicość zakończyłam

O powód zbrodni mnie pytają
Dowody na blacie rozkładają
W plastikowej torebce kuchenny nóż
Zabiłam Cię, no i cóż…

Martwa w trumnie leżysz
Sześć stóp pod ziemią mierzysz
A ja w drewnianej ławce na wyrok oczekuję
Dożywocie… chyba jutrzejszą kawę, w kawiarence sobie daruję…

Broszka

Szczerze mowiac nie wiem co to jest. Niby wiersz, niby poemat. Zbyt doslowne jak na moj gust, zbyt dramatyczne, niedojrzale.
Smierc? Jasne, ale nie w tak plytki i naciagany sposob.

Hien

Mi to raczej przypomina spowiedź psychopaty, tylko że tak średnio ujętą. Może być płytko, ale tu i ówdzie rymy mi nieco kuleją, rytm też zaburzony w kilku miejscach, gdzie by się chciało, by był nienaganny. Jest lekko, w stylu "ot po prostu zabiłam", dość psychopatycznie. Jednak wypadałoby coś jeszcze dodać, tylko nie bardzo wiem co.