Twórczość blogowa.

Ulka

Krótka analiza blogów z opowiadaniami:
70% fanficki potterowskie
10% opowiadania o Tokio Hotel (nie lubię ich, a więc bez komentarza)
10% opowiadania fantasty
10% opowiadania o biednych nastolatkach i ich problemach (auć!)
A gdyby tak rozłożyć na procenty fanficki potterowskie...
69% miłość
1% ekhem... reszta?
No i skupmy się na miłości. Są to oczywiście wesołe opowiadanka na100latek. Dobra, w większości. Oczywiście są o miłości Hermiony i Malfoy'a (rzeczywiście... jak mogłam tego nie zauważyć, przez siedem tomów?). No, natknęłam się jeszcze na bodajże Lupina i Lily, czy Snape'a + trzy dziewczyny... No i oczywiście Harry i Ginny!
Osobnym puntkem są oczywiście dzieci Voldemorta... Biedne istotki, uciekające przed własnym ojcem, oczywiście Mary Sue...
Naprawdę mało jest dobrych opowiadanań w necie... Czasami zdarzają się perełki, jednak w większości to ekhem... gnioty.

Airel

Bo w internecie nie ma redakcji, która selekcjonuje opowieści. Proporcja perełek do gniotów publikowanych w internecie jest zwyczajnie odzwierciedleniem ludzkiego pisania. Już wiesz, przez co przechodzą redaktorzy w wydawnictwach.

I dlaczego bywają niemili, heh.

Btw, 69% miłość, 1% reszta, a gdzie się podziało 30%? I co się w nich zawiera? Bo wydaje mi się, że to dość znaczny procent jednakże Razz

Hien

A reszta uciekła.
Jak na mój gust, to łatwo można znaleźć względnie niezłe opowiadanie patrząc na ilość i jakość komentarzy. Róże i mhrocki na sto pięćdziesiąt trzy procent nie przetrawią takiego tekstu, więc albo powieszą na nim psy, albo w ogóle będą siedziały cicho. I zostanie te kilka komentarzy, które sugerują, że czytelnicy mają więcej niż 11 lat i posiadają organ zwany mózgiem.
Chociaż wśród opowiadań cieszących się dużą popularnością też można coś znaleźć, tylko mam wrażenie, że rzadziej.

Alix

Airel

Może dlatego tego nie widzę, że jestem całkiem niezła ze statystyki i czepiam się najwyraźniej szczegółów. Jeśli rozkładasz coś na procenty (A-10%, B-70%, C-20%) wszystko jest pięknie. Ale jeśli potem rozkładasz B na procenty, to B stanowi 100% swojej zawartości. Nie 70.
Chyba, że chcesz mi udowodnić, że w innych twórczościach nie ma miłości? Razz

Z powyższego powodu nie wpadłam na tak proste rozwiązanie. Ale dajmy temu pokój, bo zakrawa o offtop.

Mad Len

Ulka

''Po prostu niedobór osób komentujących w odpowiedni sposób sprawia, że na blogach tych pierwszy - bardzo złych - jest najwięcej, a autorzy nawet nie wiedzą, że coś zrobią źle. A jak im się to powie, otoczeni ze wszystkich stron przez gromadkę wielbicieli często nie chcą tego przyjąć do wiadomości.''
I tu się z tobą zgadzam! Wiele jest takich sweet ''ałtoreczek'', które po prostu nie mogą pojąć, że nie są idealne. Na krytykę reagują bezczelnym obrażaniem i wyzywaniem.
Do niedawna myślałam, że właściwie każdy marny pisarz ma także marną kulturę i umiejętność przyjmowania krytyki. A tu nagle...
Nudziło mi się, więc zaczełam szukać jakiś opowiadań. No i są! Tylko jakie... Autorka bloga na którego akurat trafiłam miała fatalny styl. Napisałam o tym w komentarzu. I o dziwo... moje sugestie dotyczące jej tekstu dotarły do niej. Poprawiła się, choć nadal nie jest idealnie.
PS Mi wystarczy wypowiedz typu: ''To i to jest nie tak'', a wy tym czasem zaczełyście prowadzić już debatę nad tymi procentami...

Airel

Ponieważ "debata nad procentami" jest powstałą z mojej winy, ustosunkuję się do niej. Otóż uznałam to za ważne, nie tylko z powodu zapisów matematycznych, dlatego proszę o uwagę, zamiast pomysłowej intelektualnej ignoracji zasad matematycznych, typowej dla umysłów na wskroś humanistycznych. Ogólnie zapis, jako forma literacka, dotyka nas na wskroś, nieprawdaż? Stosując konkretny rodzaj zapisu, należy znać jego formy. Gdybyś ty - bądź ktokolwiek inny, bo to w żaden sposób osobisty zarzut - nadała swojej wypowiedzi formę "z tego znaczącą większość stanowi...", nigdy w życiu bym się nie przyczepiła, ponieważ zapis taki byłby poprawny. Nie należy stosować sposobów zapisów, na których człowiek się nie zna, bądź upewnić się, jeśli nie ma takowej pewności w poprawnym ich stosowaniu. Dlaczego? No to chyba już ściśle humanistyczna, a i literacka dokładnie rzecz biorąc, działka.

Co do samych blogowych opowiadań, cóż. Jest tylko jedno, które naprawdę uważnie czytam i które przeżywam. Było kilka, które potrafiły mnie zainteresować, przynajmniej na dość długi czas. Osobiście nie nadaję się do takich publikacji, więc i jakiegoś bardzo wiarygodnego zdania, którym mogłabym się z wami podzielić, nie mam. Ale... Może któregoś pięknego dnia los znowu się odmieni, tak?
Nie wiem, czy pisanie na blogu coś daje. Pewnie - jak wszystko - to zależy. Im więcej się dzieje w moim życiu, tym bardziej szczerze i głębiej wierzę w aurea mediocritas, złoty środek wszystkiego.
Oraz w to, że nie należy się poddawać.

Milva

Nie mam zbyt dużego doświadczenia w opkach blogowych (a właściwie to jest ono prawie zerowe) ale bardzo lubię czytać RPS (real person slash, czyli slash z udziałem sławnych osób, np członków zespołów) na LiveJournal oraz slash z fandomu HP na adultfanfiction com
Na AFF wygląda to różnie, idzie trafić na prawdziwe perełki (jak choćby boskie opowiadania SlashPervert), jak i na kompletne śmieci. Akurat mam szczęście zazwyczaj trafiać na te porządnie napisane, choć parę beznadziejnych też się trafiło.
Natomiast na Live Journal większość osób pisze naprawdę dobrze i zadaje kłam ogólnemu obrazowi twórczości blogowej.

Delilah

Zapewne dlatego, że na LiveJournal po pierwsze jest więcej użytkowników, bo z całego świata a nie tylko Polski.
Po drugie, na LJ'u istnieją communities ze ścisłymi regułami i zasadami i nie ma samowolki w postaci "piszemy jak chcemy". Uwierz mi, kwiatki się zdarzają jeszcze częściej niż na blogach, po prostu miałaś szczęście na nie nie trafić.

A co do blogów, to chyba wszystko zależy od tego, czego szukamy. Twórczości oryginalnej w dobrym stylu jest więcej niż fanficków potterowskich, z racji popularności tego drugiego.

Iohanna

To, że opowiadanie jest na blogu, nie znaczy, że jest gniotem. Sama kiedyś w akcie desperacji umieściłam na jednym swoje. Czy to gniot, czy nie, nie będę się wypowiadać, ale przy tej okazji natrafiłam na kilka naprawdę niezłych.
Chociaż prawda jest taka, że wśród tej koszmarnej większości ciężko jest znaleźć coś godnego uwagi...

Niezdecydowana_13

Na blogach większość opowiadań dotyczy idoli autora... rozumiem miłość , czy też zauroczenie do osoby ( której nawet się nigdy nie widziało ! ) ale żeby umieszczać od razu opowiadania w roli głównej z idolem i sobą ? Na myśli mam opowiadania między innymi o Tokio Hotel... sama je kiedyś czytałam . Fabuła nigdy nie była za ciekawa , ale styl niektórych autorów był przepiękny ... szkoda , że ten ' styl' marnował się w takiej dziedzinie jak opowiadania o zespołach...

Miharunia

Opowiadania na blogu to w większości to, co "ślina na język przyniesie". Blogi są anonimowe więc nikt się nie martwi, że koledzy czy koleżanki z klasy lub podwórka go wyśmieją. Często ktoś na blogu umieszcza opowiadanie po to, żeby się odegrać na "dziewczynie, która mi ukradła chłopaka" i ją trochę po poniżać. Trafiłam już na wiele taki opowiadań. Roi się tam od nieprzyzwoitych słów, itp.
Co do opowiadań o TH: wiele się takich przewija. Niektóre wróżą nawet świetną przyszłość autorom. Jeśli tylko podrzucić im jakiś inny temat to z pewnością oczarowali by niejednego ;p

Mad Len

(unosi brew)
Dotyczy idoli? Co ślina na język przyniesie?
Nie powiedziałabym. Pewnie, zdarzają się gnioty. Ale gnioty można znaleźć ten na forach, nawet tych najlepszych. Tak samo na blogach można znaleźć prawdziwe perełki. Sama dość często czytuję opowiadania na blogach, a mam całkiem spore wymagania.

I nie zgadzam się z opinią, że styl się marnuje. Jeśli ktoś pisze świetnie i pisze akurat o zespole, to co w tym złego? To nie jest marnowanie. Szkolą się w ten sposób i mogę na tym sporo zyskać.

admoni

Ktoś z was powiedział, że ludzie piszący na blogach zdarza się niezły styl.
Guzik prawda. Sam styl jest w zasadzie przeciętny. Opowiadania bez sensu, bez perypetii i bez pointy.
A sama wychodzę z założenia, że blogi odmóżdżają. Są dużo lepsze metody twórcze spełnianie się.