Kościół? A może...

Mer

Aj, czyli Ty masz chyba nawet gorzej ode mnie. Ja mieszkam w domu razem z babcią, która jest religijną osobą. Myślę, że gdyby nie ona, moi rodzice nie przypominaliby mi o tym, że jutro jest niedziela i wypadałoby zaliczyć Kościół.
Zresztą, moja babcia też nie jest fanatyczką. Liczy się u niej tylko niedziela, żadne pierwsze piątki, majowe, czy inne tego typu zgromadzenia przykościelne. No, i oczywiście święta nakazane, ale w ich trakcie do Kościoła przychodzą nawet Ci, którzy w normalnie tego nie robią.

Chyba Ci współczuję.
W jakimś sensie :]

Płomień

Mag, mam takie pytanie.

Czy Ty nie lubisz Kościoła tylko dlatego, że każą Ci chodzić na te wszystkie pierdoły?
Nie powiem to może być (a nawet musi) być wnerwiające, ale wydaje mi się, że tobie się po prostu nie chce. Od razu mówię, że mi się też nie chciało chodzić po tych wszystkich głupotach, i nie ma w tym nic złego. Chciałbym się po prost dowiedzieć czy Ty masz taki stosunek tylko do KK czy do całej wiary Chrześcijańskiej (jeśli oczywiście można)?

Sanai

Ja jestem wierząca, ale nie praktykująca. Kiedyś chodziłam do kościoła co niedzielę, ale ostatnio chodzę tylko w święta Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, bo mi każą. Wiecie, że ja nawet bierzmowania nie mam? Tak, nie mam! I nic mnie to nie obchodzi, że bez tego nie mogę wyjść za mąż! W tegoroczne święta Wielkiej Nocy zwątpiłam w swoją wiarę, nie wiem czemu. Po prostu. Nie chodzę do kościoła, ale w wyjątkowych sytuacjach zdarza mi się modlić do Boga, poprosić Go o coś, przeprosić Go albo Mu za coś podziękować. Ostatnio nawet wyrobiłam sobie dziwny pogląd, że kobiety, które współżyły przed ślubem, nie zasługują na ślub kościelny i białą suknię, ponieważ zostały pozbawione niewinności. Dziwne, nie? Ale prawdziwe. Takie jest właśnie moje zdanie na ten temat.
Moje kontakty z Bogiem prawie się rozpadły, ale na religii uwielbiam przesiadywać, ponieważ mamy superowego księdza, który ciągle puszcza nam filmy na swojej wypasionej plazmie Very Happy

van Gogh New

Rodzice chrzcząc swoje dziecko wierzą, iż czynią dobrze, ponieważ wierzą w Boga, są chrześcijanami. Robią to tylko i wyłącznie z myślą o dobru dziecka. Tak zostali wychowani. To nie jest narzucanie określonej religii, ale jest to raczej spełnienie obowiązku rodzica. Bo przepraszam, ale jak kilkumiesięczne dziecko ma zdeklarować się co do wyznawanej religii? W porządku, komunia wynika z przyjętej wiary i duże znaczenie ma tu presja otoczenia. Ale i w tym przypadku takie dziecko nie podejmie tak ważnej decyzji w rozważny sposób. Ono ma jeszcze nieustabilizowany światopogląd, dlatego i tym razem jego życiem kierują w jakiś sposób rodzice. Za to czy przyjąć bierzmowanie, czy też nie, to już należy do samego zainteresowanego. Zatem w tym przypadku nie można oskarżać kościoła, jaką to on presję wywiera na ludziach. Jeśli ktoś nie chce uczęszczać na mszę, to niech tego po prostu nie robi. Natomiast bardzo często bywa tak, iż taki człowiek przychodzi tylko po to, aby ten czas przegadać ze znajomymi. Jakoś nie bierze pod uwagę tego, że przeszkadza w modlitwie innym, natomiast strasznie lituje i użala się nad swoim nieszczęściem bycia przymusowym katolikiem... To bywa momentami żałosne.
Co do roli kościoła w państwie, to fakt, za dużo i za często udziela się i chce mieć wpływ na sprawy, które nie powinny go dotyczyć. Od kierowaniem państwem są specjalnie do tego ustanowione organy i to one maja wypełniać to zadanie, a nie kościół. Kolejną jego wadą w obecnych czasach jest to, że niektórzy (podkreślam niektórzy) księża źle pojmują swoje duszpasterstwo i próbują manipulować obywatelami.

Hien

Ja też nie mam bierzmowania. W kościele nie byłam od pierwszej komunii, próbuję zebrać świadków apostazji. I NARZEKAM, że jestem przymusowym katolikiem.
I owszem, chrzest jest narzucaniem wiary, nie czeka się z tym do czasu, kiedy osoba będzie mogła sama o sobie zdecydować i samodzielnie wybrać - gdy dorasta do tego momentu, jest dawno za późno i wiele osób już dla świętego spokoju zostaje w tej wierze i mamy wysyp "wierzących niepraktykujących". Czy przyjąć bierzmowanie czy nie to żaden wybór - jeśli ktoś chce się pozbyć tej religii, musi przejść przez magiel procedur apostazyjnych.
A rodzice chrzcząc dziecko, często wcale się nie kierują wiarą (bo jej nie mają, wierzący niepraktykujący to moim zdaniem żaden wierzący) ani dobrem dziecka. Mój ojciec jest w kościele tylko kilka razy w roku, moja matka w ogóle w nim nie bywa, odkąd zamieszkała sama. I ochrzcili. Spytani dlaczego odpowiedzieli tylko "tak jakoś wyszło". Nikt mi nie wmówi, że ludzie prawie nie bywający w kościele są wierzący i kierują nimi względy religijno-moralne, gdy chrzczą dziecko a ono dopiero w szkole na religii słyszy o Bogu.

van Gogh New

Malaria Deicide: z jakiego powodu narzekasz? Przecież sama przyznałaś, że do kościoła nie uczęszczasz od komunii, więc w czym tkwi problem? Planujesz się wypisać z kościoła katolickiego i przyjmuję to do wiadomości. Jednak nie wiem w czym tkwi powód do narzekania.
Co do rodziców, którzy nie praktykują, ale chrzczą swoje dziecko - może jednak do głosu w chwili podejmowania owej decyzji, dochodzą pewne wątpliwości, czy aby na pewno oni sami dobrze postępują? Człowiek nigdy nie może być wszystkiego pewien do końca. I jeszcze jedno: skoro Twój ojciec jednak bywa kilka razy do roku w tym kościele, to może jednak sam nie jest do końca pewny, czy całkowita rezygnacja z kościoła to to, co powinien naprawdę zrobić. W końcu zawsze to wygodniej powiedzieć "tak jakoś wyszło", zamiast wysilić się i wytłumaczyć to, o co naprawdę chodziło (z całym szacunkiem dla Twoich rodziców).

Hien

Powód do narzekania tkwi w tym, że dopóki nie przekonam kogokolwiek do bycia świadkiem przy apostazji, nie mam co marzyć o przyjęciu innej religii. Zaś sama procedura też krótka, prosta i przyjemna nie jest bynajmniej. Gdyby nie chrzest, nie miałabym dzikich awantur z katechetkami, groźby wyrzucenia ze szkoły przez notoryczne dostawanie jedynek z religii i "skandaliczne" zachowanie, bo po prostu ta lekcja by mnie nie dotyczyła. I mogłabym spokojnie sama za siebie decydować.
I mój ojciec akurat żadnych myśli religijnych nie ma, wątpię w to szczerze. Dla niego to jest po prostu obowiązek, żeby jego ojciec się nie czepiał. A że jego ojciec się czepiał jego, to on czepiał się mnie.

Poza tym jak widzę, i tak źle i tak niedobrze. Kto narzeka, a do kościoła chodzi - ten zły. Kto narzeka, a do kościoła nie chodzi - też zły.

Agatelle

Jestem od jakiegoś czasu praktykującą katoliczką, pomimo komentarzy moich rodziców: "Po co tam znowu idziesz?", "Niedługo świętą zostaniesz.". Wcześniej, czyli zaraz przed i po bierzmowaniu, miałam podobne podejście co oni. Jak miałam iść do kościoła po podpis, to dostawałam choróbki. Myślałam ile mogłabym zrobić w czasie trwającego półtora godziny różańca, czy drogi krzyżowej
Sytuacja zmieniła się po tegorocznych rekolekcjach. Spróbowałam postrzegać chodzenie na mszę jako spotkanie z Bogiem, prawie całkowicie pomijając pośrednictwo Kościoła. To przywróciło moją dawną wiarę.
O apostazji nigdy nie myślałam. Religia katolicka zawsze była i jest mi najbliższa.

van Gogh New

Swoja drogą: co powoduje, że ludzie tak często myślą o apostazji? Winę tu ponosi sam kościół, jako instytucja, czy może myśl, iż Boga nie ma?

Hien

Instytucja zapewne. Zwykle zaczyna się od niechęci do instytucji, potem przychodzi niechęć do tej religii. Oczywiście mamy też wysyp światłych ateistów, którzy nie będą tolerować tego "opium dla mas".

van Gogh New

Marks się kłania Wink

w porządku, rozumiem, że bardzo często instytucja ta zniechęca do tego, żeby ją tolerować i w jakiś sposób do niej należeć. To w takim razie jakie jest podejście do Boga? Jakie jest podejście ludzi, którzy myślą o apostazji?

Dante

Kościół... Ma nauczać ludzi aby wieżyli w Boga.
Kiedyś księża czerpali pieniądze z odpustów, a teraz... ksiądź to też człowiek myśli i czuje tak jak my, jest chciwy tak jak my, jeśli zostanie zamordowany ktoś z jego bliskich chce sie zemścić. Ksiądź to też człowiek z krwi i kości i jest taki jak my.

Pierre de Ronsard

Musi stać powyżej, skoro jest samozwańczym i rzekomym przykładem i moralnym autorytetem na skalę lokalną. A apostazja to piękne imię. Każdy mówi "pomodlę się w domu, jeśli będę chciał, a kościół mi nie jest potrzebny". Ale się nie modlą. Wypisując się z kościoła chcą mieć spokój z rokroczną 'kolędą' i ewentualnymi niezręcznościami, albo są estetami i nie znoszą przyporządkowania do parafii. Jeszcze tylko wymeldować się z miejsca zamieszkania, pozbyć się obywatelstwa. Jeden krok w tą czy w tą od wolności, co za różnica.

kamil2109

Ja jestem katolikiem, kiedyś chodziłem do kościoła prawie codziennie. Mamcia mnie wysyłała, a ja głupi oczywiście słuchałem. W ogóle w podstawówce to aniołek, ani jednej uwagi, grzeczniutki, taki lizusik do wszystkich. W wieku 13 lat powiedziałem nie. Nie jestem lizusem, nie należę do najgrzeczniejszych, mam swoją paczkę, czasem lubimy coś przeskrobać. Tak samo powiedziałem NIE na chodzenie codziennie do kościoła. Teraz ledwo w niedzielę pójdę, czasem jak mam dobrą wolę to pójdę i w tygodniu, ale już nie tak jak kiedyś. Powiedzmy wszystko się zmienia w człowieku podczas okresu dojrzewania. Cała osobowość. Zauważyłem to po sobie, i nie żałuję że zmieniłem się z aniołka co np: bał by się pójść na wagary w pierwszy dzień wiosny. Wink

dla tego jestem bardzo uprzedzony co do chodzenia do kościoła codziennie ponieważ matka chciała by żeby wróciło wszystko do starego trybu, że do kościoła latam cały czas, ale ja się na to nie zgadzam i to jest najczęstszy powód do kłótni między nami....
pozdrowionka

Hien

Popełniasz jeden z największych grzechów, świadome opuszczanie mszy! Z premedytacją. To naprawdę duży grzech, ponoć nie podlega odpustom.

No ale mniejsza. Ja tam nadal pozostaję dumnym heretykiem, poganofilem i tak dalej. Wierzący poszukujący, aczkolwiek na pewno nie poddam się żadnemu monoteizmowi. To bez sensu jest.