Sport

Hien · Wysłany: Nie 23:01, 30 Mar 2008 Temat postu:

Szachy! Miłość mego wrednego życia! Z tym że gram raczej średnio. Ale przynajmniej mam zalążek taktyki.

Leone · Wysłany: Nie 23:57, 30 Mar 2008 Temat postu:

O tak!
Zawsze i wszędzie. Tyle, że szachy to nie sport, a pasja. Życie. Wink

Nitocris

szachy też lubię (a może lubiłam) tylko nie gram od kilku lat, bo i zkim nie ma grać, a nikt mnie nie chce nauczyć, żebym grała dobrze. pionkami to każdy umie przesuwać.

Airel

Niestety, nie każdy. Co gorsza, ludzie myślą, że umiejąc przestawiać figury, umieją grać. Ot, cała filozofia. Smutne.

Hien

Pewnie, że smutne. Ale ja przypadkiem zaczęłam stosować taktykę. Po prostu dostosowałam się do przeciwnika, jakim jest moja babcia. Bo do koleżanki, która nie ma bladozielonego pojęcia o taktyce... cóż. Z takim podejściem się raczej nie wygra. A ona nie stosuje taktyki, chociaż gra od wielu lat, i nie wie, czemu nie może z nikim wygrać!

caislohen

Taktyki, jako takiej, tak naprawdę nie ma. Można stosować jakieś szablony, schematy, ale sama taktyka przychodzi z czasem, jeśli ktoś gra bardzo długo.
Niektórzy mają ulubione debiuty*, a potem grają zależnie od sytuacji na szachownicy.
Ja taką stosuję taktykę (jeśli to można tak określić) i sprawdza się, nawet z lepszymi graczami.
____________________
Dla nie wtajemniczonych:
*debiut - pierwszy ruch lub kilka ruchów rozpoczynających partię szachów

Leone

Szczerze powiedziawszy, ja nigdy nie sądziłem, że można grać inaczej niż dostosowywać się do sytuacji na szachownicy.
Uwielbiam debiuty oraz końcówki, gdy zostaje już kilkanaście ruchów do zakończenia partii. Wtedy każdy ruch ma olbrzymie znaczenie, a jaka jest satysfakcja, jak uda się pobić przeciwnika tak że tego nawet nie zauważy..

caislohen

Najciekawsze są maty w czterech ruchach, zwłaszcza z dobrym znajomym graczem. Miałem kiedyś taką sytuację i uśmialiśmy się.
Równie ciekawa gra jest wtedy, gdy oboje graczy nie ma już hetmanów. Wtedy poznaje się prawdziwą grę.

PS. Jaka jest wasza ulubiona figura?

Leone

Aby wygrać w 4 ruchach trzeba liczyć na błąd przeciwnika. Ale rzeczywiście to jest ciekawe.
Ja często staram się usunąć wrogiego hetmana, nawet kosztem swojego, bo wtedy łatwij mi grać.

A ulubiona figura.. wieża. Jednak wszystko zależy od sytuacji na szachownicy.

Hien

Ja tam zawsze staram się ustawiać pionki i figury według konkretnego schematu... wkurza to wszystkich, co ze mną grają, bo nie można mi nawet pionka bezkarnie uszczknąć. Bardzo jestem dumna z tych fortyfikacji.

Chociaż, z drugiej strony, dałam zrobić sobie szacha... pionkiem!

caislohen

Ja kiedyś zmatowałem pionkiem, ale to tylko ten jeden raz. W dodatku było to bardzo dawno temu.
Mój przeciwnik nie był taki doświadczony, nie to, co teraz...

Sanai

W podstawówce grałam w tenisa ziemnego i dużo pływałam, jednak w gimnazjum przestałam. Obecnie nie uprawiam żadnego sportu, jedynie czasem pobiegam sobie 15 km na mojej maszynie, ale ostatnio zainteresowałam się tai chi chuan.

Agatelle

Podobnie jak wielu z was nie znoszę sportów zespołowych, choć w liceum nieco przekonałam się do siatkówki. Lubię pływać, jeździć na nartach i łyżwach (ta ostatnia umiejętność tkwi nadal w powijakach). W czasie górskich wspinaczek czuję się w swoim żywiole, dlatego wychodzi, że dwa razy w ciągu roku wybieram się w góry.

roślinawędrowna

Właśnie odnośnie szachów - ostatnio mnie wzięło na zastanawianie się, na czym polega taktyka i sobie nie mogłam nawet jej wyobrazić. Zawsze jestem zdziwiona jak z kimś gram, że przewidział moje ruchy. Jakoś nie mam zacięcia, żeby to rozpracować. Najpierw bym chyba wszystkie zmiany na planszy musiała spisać i może by mi to w czymś pomogło. Długie dumanie by mi wieczór zabrało...

Sport lubię, ale tylko dlatego że muszę energię wyładować, bo nie mogę się zatrzymać przy niczym i jak normalny człowiek się czymś zająć, tylko bez celu latam z punkta w punkt. Gry zespołowe mogą ciągnąć za sobą sporo wrażeń tylko trzeba współpracować, a jak jest zgrana drużyna to cały czas się ona śmieje z dziwnych akcji, w których uczestniczyła w trakcie meczu.
Raz nam się wydawało, że czas się zatrzymał. Koleżanka właśnie, gdy graliśmy w siatkówkę, odbija piłkę, która, zamiast polecieć dalej, cały czas jest przyklejona jej rąk i wszyscy wtedy zastygli (ja też). Po minucie milczenia dopiero usłyszeliśmy gwizdek i podobno piłka została przetrzymana i punkt dla przeciwników. Smile

Mała_mi

Uwielbiam sport. Wprawdzie sama nie uprawiam żadnego (prócz jazdy na nartach) ale od wielu lat jestem zagorzałym kibicem. Uwielbiam oglądać mecze siatkówki i piłki ręcznej, z uwagą śledzę wyczyny naszych sportowców na wszystkich olimpiadach i mistrzostwach.

Moją największą sportową miłością są skoki narciarskie. Ku irytacji moich znajomych, którzy nie podzielają mojego kibicowskiego zapału, wyciągnięcie mnie z domu podczas trwania zawodów graniczy niemal z cudem:P

Dzisiaj pierwsze olimpijskie zawody w skokach. Już od rana siedzę jak na szpilkach :p

Ostatnio doszłam do wniosku, że będąc zagorzałym kibicem sportowym, prawdopodobnie nigdy nie dożyję starości. Za dużo stresu przeżywam, żeby żyć długo Razz