Najczęściej w życiu trafiamy na tych co zdradzają

Lampart

Czy zauważyliście, że kiedy się poznajemy kreujemy się na ludzi ?
Zauroczamy się jakąś osobą i jesteśmy przekonani, że wszystko, co związane z kłamstwem, zdradą obłudą nas nie dotyczy. Czujemy się kochani i my kochamy. Wszystko wydaje się czyste, on i ona nieskazitelni. Nie ma ja i ty - jesteśmy my.

Jesteśmy uczciwi, rzucamy się w wir miłości w kolorze kryształu. Nie widzimy wad, zamieniamy je bezwiednie w zalety, a tych, których się nie da ignorujemy.

W tym czasie powietrze jest lekkie, a słońce świeci za każdym rogiem kolejnego dnia. Sól znika z menu naszego życia. Tajemnica gorącej słodkiej czekolady rządzi naszymi namiętnościami. Zlepia nas razem w wyuzdanym tańcu wilgotnych, drżących nagich ciał karmionych przyspieszonym oddechem pieczętując koniec lub rozpoczynając kolejny dzień.

Jednak płynący czas rozluźnia myśli i pozwala motylom odlatywać, co raz to dalej i dalej. Życie domaga się własnych praw. Nie da się żyć w obłokach wiecznie. Przynosi codzienność. Nagle okazuje się, że są problemy, które trzeba pokonywać wspólnie.

Nie jest już tak pięknie…a zalety zamieniają się w wady. Mówimy sobie; cóż takie jest życie….widocznie się pomyliłem pomyliłam. Niestety to kłamliwa prawda. Nie potrafimy sobie powiedzieć, że to nie życie, to my jesteśmy do……….

Skwapliwie zabijamy marzenia jej lub jego mówiąc; wiesz jest ktoś trzeci – oczywiście, jeśli mamy odwagę. Przybieramy przy tym pozę bólu i cierpienia solidaryzując się z tym, któremu musimy zabrać daną mu uprzednio miłość. A kiedy zatrzaśniemy drzwi na dobre czujemy się wolni radośni i szukamy nowych ofiar do naszych kolorowych kokonów, nowej karmy naszej próżności nowych - motylków w brzuchu….

Motyl żyje jeden dzień czy to nie piękne….jak cudownie wypełnia swój czas…..

Jeśli prześpicie ten „dzień”, jeśli jesteście na tyle głupi, aby w swoich sercach w tym właśnie czasie nie wyhodować tęsknoty. Stworzyć drogi dla źródła pragnienia. Jeśli w swym umyśle nie wygospodarujecie konta dla tolerancji i szuflady zrozumienia…wszystkie wasze słowa; kocham, nie potrafię bez ciebie żyć, z nikim nie umiem tak rozmawiać jak z tobą - stają się frazesem bez wartości. Są wyrazem waszej płaskości, zwierzęcych hormonalnych pragnień i przeinaczeń rzeczywistości. Jeśli obedrzemy mijający związek z tych już bezwartościowych słów i obejrzymy ten film jeszcze raz - zostaje nam kukiełkowa farsa, w której graliśmy główną rolę.

Czas przygląda się temu wszystkiemu ze zdziwieniem - mówiąc; patrz jak mnie zmarnowałeś, zmarnowałaś - ja jestem tylko jeden twój, od poczęcia twego do końca twego, zjadam ciebie odbieram ci witalność, siłę, urodę, zdrowie. Na koniec twojego dnia tyle będzie ciebie ile wspomnień twoich. Jednak tylko wtedy będzie to mieć wartość, kiedy siedząc na tarasie, poprawiając ze starczym wysiłkiem pled na jej nogach, będziesz mógł powiedzieć ….a pamiętasz moja najdroższa jak……

Są niestety tacy, co żyją tylko motylami….budując w swoim życiu NIC

Hien

To niezbyt grzeczne tak "nas" opieprzać na wstępie. Nie dało się tego zamienić na "oni"? Zabrzmiałoby łagodniej i nie byłoby ochrzanu dla bogom ducha winnych użytkowników, którzy nie czują się przynależni do tych "was", z powodów takich, jak np:
1. Nie mówienia frazesów.
2. Nie poddawania się feromonom tak łatwo, a już na pewno nie dawania się im kontrolować. A tym bardziej nie rzucania się w żadne wiry. A tym bardziej wiry miłości.
3. Wygospodarowali konto dla tolerancji już dość dawno.
I wybacz, że nie podyskutuję, ale to mi przypomina trollowaty ton, a ja nie lubię się kłócić.

Cypisek

Jaki ciekawy temat. Wreszcie trochę podyskutuję (mam nadzieję), a no bo mam trochę inne zdanie. Troszeczkę.

Lampart

Przyznam szczerze, że ja w milość to już raczej nie wierzę Smile

Nie wiem dlaczego ale z tego chyba sie "wyrasta" ale nie w sensie pejoratywnym . Po prostu, chyba czlowiek trzeźwieje, nabiera doświadczenia i hormony nie przesłaniają nam tak świata rzeczywistego jak za młodu nie szaleją.

Cypisek

Wiem, że jestem 'młoda i głupia'. Ale w miłośc wierzę, chociaż nigdy jej na własne oczy nie widziałam. Jak mówiłam, to bierze się chyba z mojej naiwnej wiary w ludzi. W końcu kto to widział miłośc w XXI wieku...

Lampart

Cypisek

Mam nadzieję, że mój etap wierzenia w wieczną miłość, nie minie Very Happy

Airel

Opieprzanie "nas" to jedno, Mal, ale zauważ, że autor siebie samego nie wziął pod uwagę. Tylko "wy" i "wy" w tej drugiej połowie tekstu. I nie wiem jak ciebie, ale mnie wykańczają te wielo-wielokropki.
No i zastanawiam się czy to przedruk. A może artykulik napisany kiedyś na jakąś inną okazję? Już nie mówiąc, że tytuł jest niezrozumiały.
Poza tym nie widzę do końca związku między czyjąś głupotą (wiry miłości, a jakże), a zdradą. Nie wydawało mi się to do tej pory taką prostą zależnością. Poza tym nie wiem, kto nie widzi wad w innych/w sobie. To tylko głupota, nie zauroczenie. I nie ma wiele wspólnego z wiekiem. Tak samo jak wiara w miłość nie ma nic wspólnego z wiekiem. Ze sposobem patrzenia na świat, owszem, ale to kolejna nie taka oczywista zależność. Zresztą, wybaczcie, ten temat jest albo zbyt delikatny do takiej dyskusji, albo został potraktowany zbyt po łepkach jak dla mnie. I to takie męczenie w kółko stereotypów.

Lampart

Hien

Wady mało zauważane? W takim razie spróbuj wypisać 20 swoich wad i 20 zalet. I zobacz ile wad znajdziesz, a ile zalet.

A co do ślubów - są one główną przyczyną rozwodów moim zdaniem. Gdyby nie one, ludzie by się nie rozwodzili.

Hormony, o ile wiem, przestają działać po jakichś paru latach. Dlatego nie widzę najmniejszego sensu przypisywać życiowego znaczenia tym paru latom. Przy okazji zaniedbując w takiej relacji przyjaźń, a skupiając się tylko na romansie, nie może z tego nic wyjść.
W takim stanie moim zdaniem NIE MOŻNA mówić o kłamstwie i obłudzie wobec drugiej osoby, gdyż osoba mówiąc frazes z wyznaniem na K naprawdę w to wierzy. To co? Załóżmy, że Boga nie ma, ale chrześcijanie są przekonani że jest: czyli jak powiedzą "Bóg istnieje" jest to już karygodne kłamstwo?
Jeśli o takie kłamstwo panu chodziło, panie Lamparcie, to jest to poważna luka w rozumowaniu.

Chciałam poruszyć też inną kwestię, co do wielokropków. Panie Lamparcie, wielokropek zawiera trzy kropki - ani mniej, ani więcej. Jakakolwiek inna liczba kropek (na przykład 2 albo 4 i więcej) jest błędem. Tak więc pan tu zaprezentował nam tekst z błędami. Nie tak traktuje się potencjalnych rozmówców, to brak szacunku.
I powiem, tekst mnie nijak nie rusza. Sprawia wrażenie pisanego na siłę, podejmujący problem tylko od jednej strony, uznając, że inne nie istnieją, a do tego niegrzecznie w nim zwracasz się do czytelnika.

Płomień

A jakby przestępstwa były dozwolone to nie byłoby przestępstw. Smile

Prwada jest taka, że zdecydowana część ludzkości to: kłamliwe, chciwe, okrutne, zdradzieckie, egoistyczne, obłudne, sku(ocenzurowano)syny, dla których miłość to jeszcze jedno narzędzie by zawładnąć bliźnim i wyssać z niego/niej wszystko co ma. Nie dziwi mnie zatem teza, że w większości trafiamy na tych co zdradzają, kłamią, okradają itd.
Ale zdecydowana część to nie wszyscy. Czasem, rzadko ktoś tam po drugiej stronie globu trafi na kogoś kto nie jest kłamiliwy ani żadne takie. Problem w tym, że to nigdy nie jesteśmy "my".

van Gogh New

Piszesz jak ktoś, kto został strasznie skrzywdzony przez tę drugą osobę, bo wybacz... ale równasz z ziemią całe to uczucie i przy okazji ludzkość... Tak nie można! O.K. bywa tak, że coś się w życiu kończy ale bynajmniej nie jest to wina hormonów. Rację masz co do tego, iż miłość jest różnie odczuwana przez ludzi w różnym wieku. Wszystko bowiem zależy od przyjętego systemu wartości, wyznawanych zasad itd. Zważ jednak na to, że gdy kogoś się kocha, to wady mają znaczenie i to duże, i naprawdę są one zauważalne już w "początkowym stadium miłowania kogoś". Rzecz w tym, że kochać, to znaczy nauczyć się tolerować owe braki i niedociągnięcia partnera. Co więcej, trzeba być również świadomym, że my sami też nie jesteśmy idealni. Również Pan, Panie Lamparcie. Zatem nie może Pan tak generalizować. Zatem, może jeśli Pan odczuwał tylko i wyłącznie owe "motyle", to może nie była to miłość? Gdyż miłość to trud, a nie ciągła euforia. Zatem zamiast krytykować i poniżać to uczucie, może niech Pan przeanalizuje ten problem, który tak na prawdę ciąży Panu.

noise

Sanai

Ja nie wierzę w miłość. Już tyle razy w życiu mnie upokarzano i upokarza się nadal, że mam ochotę... coś z tym zrobić. Dzisiejsi mężczyźni, moim zdaniem, to niewychowane, niedojrzałe wyrostki i podłe gnoje (przepraszam za słowo, ale nie chcę się ostrzej wyrażać). Wiecie, że chciałam się urodzić w średniowieczu? A wiecie, dlaczego? Bo tam mężczyźni byli kulturalni, uprzejmi, szarmanccy, i darzyli swoje wybranki bezgraniczną miłością. Czasem mam dość nowożytnej epoki...

noise

Sanai : tyle, że w średniowieczu się nie wybierało, co niestety przyczyniało się do tego, że roiło się od zdrady.