Nauka czytania ze zrozumieniem.

pankratek

Wdawszy się przypadkowo w dyskusję na temat pewnego opowiadania, zauważyłem, że poważnym problemem części forumowiczów jest nieumiejętność czytania ze zrozumieniem. Nie ma czego się wstydzić, jest to przypadłość dotycząca ponad 80% społeczności.
Nie chcę się narzucać, ale chętnie pomogę w zdobyciu tej umiejętności.
Dziś krótka lekcja, a jeśli ktoś będzie wyrażał ochotę, będą następne.

Zacznijmy od początku.
Dzień dobry.
Mówiąc to nie wyrażamy opinii na temat konkretnego dnia i takie rozumienie tego tekstu jest nieporozumieniem. Jest to bowiem standardowa formuła powitania, którą stosujemy spotykając się z drugim człowiekiem i wypowiadamy nawet wtedy, gdy przeżywamy najgorszy dzień w życiu.
Do widzenia
Tak jak w przypadku poprzedniego sformułowania, nie należy brać poważnie zawartej w nim treści. Ani my, ani ten, któremu to mówimy nie musi wcale chcieć kiedykolwiek nas zobaczyć. Więcej, może marzyć o tym, żeby nie zobaczyć nas nigdy w życiu.

Wniosek

Nawet tak proste sformułowania, traktowane literalnie, mogą prowadzić do nieporozumień.
Dlatego założyć powinniśmy, że, czytając teksty, musimy brać pod uwagę ich kontekst kulturowy, sytuacyjny i psychologiczny. Ryzykownym jest, jeśli coś nas intryguje i nie zgadza się z naszą logiką, zakładać, że autor jest głupi.

Zadanie domowe

Wskaż inne powszechnie używane sformułowania, które traktowane literalnie mogą nas wprowadzać w błąd.

NASTĘPNA LEKCJA
Konsekwencje czytania "po wyrazie", zamiast całymi zdaniami.

DZWONEK

Mad Len

*śmieje się*
I kto tutaj nie ma dystansu?
Mogłabym temat usunąć, bo raz, że idiotyczny, dwa, że nie we właściwym dziale, ale w sumie po co? Nie ma co, rozbawiłeś mnie, a tak popsuty humor już miałam...
A tobie polecam lekturę blogowych pamiętniczków Lily Evans, na pewno odnajdziesz w nich jakże złożone konteksty, wspaniałe zdolności pisarskie i tym podobne, jedynie odrobinę przytłumione przez błędy, ale przecież obowiązuje wolność twórcza... Ja wolę ich nie czytać, bo wykażę się w swoich opiniach brakiem zrozumienia.
*Odchodzi, dalej się śmiejąc. W stronę boru. Zielonego. I liściastego. I znikła. W tym boRZe*

pankratek

Wreszcie zaskoczyłaś. A już myślałem, że jesteś wzorcem ponuractwa. Wracasz mi wiarę w ludzi z kobietami włącznie. Smile

I nie mów mi, że to jest niemerytoryczne.

An-Nah

Aaaa. Oskarżanie komentujących o brak serca to żart był?

Aha.

Lill

I bezduszność. An, nie zapominaj o bezduszności *chichocze jak wariatka*
Pankratku, nie rozumiem sensu tematu. Zamiast zajmować się edukacją forumowiczów, zacznij jakieś Dzieło Życia. Albo pobaw się z psem. No, jednym zdaniem - zrób coś, co świat doceni.

pankratek

Nie musisz rozumieć, wystarczy, ze cię to bawi.
Przeprowadziłem poważną rozmowę ze Światem - nie chce, żebym go zbawiał przy pomocy DZIEŁA MOJEGO ŻYCIA.
Za swoją misję uznałem więc pracę u podstaw, dlatego podjąłem trud edukacyjny. Wierzę, że go docenisz.
I proszę, nie deprecjonuj go już u zarania.

Mad Len

Uczniowie w dzisiejszych czasach są bardzo niewdzięczni, Pankratku. Śmią na przykład pytać - czy nauczyciel, który nie wie, co się ma na myśli pisząc o borze zielonym i liściastym, na pewno lepiej pojmie sens czytanego tekstu niż ja? Wink

Przykro mi, biedny Świat jeszcze sobie trochę poczeka na zbawienie. Zacznij od szukania belki w swoim oku i takie tam, nami się nie przejmuj, skoczymy do okulisty i bez twoich cennych wskazówek.

An-Nah

Hmmm, oby moje zbawianie świata i twoje nie weszły sobie w drogę...

(Sariel, gdzie się pałętasz? Wracaj do trumny... Ty już swoje dla świata zrobiłeś, cholero...)

Lill

Praca u podstaw? *powtarza kilkukrotnie, wsłuchując się w dźwięk tego sformułowania*
Chór (w rytm znanej skądinąd melodii): Ale to już było...
Prus (wstając z grobu): Pozytywizm trwa? Więc dajcie mi tworzyć, zbawię ludzkość, wszystkich was zbawię!
Zbawiciel (imię obojętne, wedle uznania oraz wyznawanej religii): Panie Prus, od zbawiania jestem ja i proszę nie wkraczać w moje kompetencje.
Ludzkość: Chcemy zbawienia, chleba i igrzysk!
Lill: A że igrzyska już wkrótce, uznaję za stosowne zakończyć niniejszym ten teatrzyk. Złota myśl na dziś - daj ludziom chleb miast pracy. Będą wdzięczni.

pankratek

Jak widzisz grzecznie się wycofałem:-)