Kto to?

kasieńka · Wysłany: Sob 14:04, 06 Mar 2010 Temat postu: Kto to?

Co to za persona,
co stojąco stoi, prężnie się pręży,
Kolorowo opada; złotopłacząca.

Czasem się łamie,
czasem wszystko jej wypada z rąk.

Włosy w żywym ma kolorze,
lecz na jesień ona woli
coś pod kolor pelargonii.
Oprócz tego trochę blondu,
trochę brązu i mosiądzu.

Cóż tam jeszcze?

Ma zakorzenione, że jest duża ździebko,
No i raz za chłód robi, raz za ciepło.

Bajkopisarz · Wysłany: Sob 15:19, 06 Mar 2010 Temat postu:

Wiersz - zagada, oryginalny pomysł. Z kwestii technicznych to chyba pierwsza zwrotka powinna się kończyć znakiem zapytania, bo wszak to pytanie.

Co to za persona? Moim zdaniem odpowiedz brzmi: wierzba płacząca.

Pierre de Ronsard

Za mało plastyczną mam wyobraźnię i wiedzę z zakresu botaniki (aż dziw, że roślina nie skomentowała odpowiedzi bajkopisarza), żebym mógł odpowiedzieć na pytanie, które zadaje podmiot liryczny. Bajkopisarz mnie zresztą w tym uprzedził.
Jako że lubię ciekawe konstrukcje, niekoniecznie legalne z punktu widzenia języka polskiego, tak tu muszę zainterweniować i potępić straszną tautologię:

roślinawędrowna

Nie chybił, Bajkopisarz ma rację, coś zwisającego o długich listkach i koniecznie wyglądającego na smutne. Moja przed blokiem też żółta jesienią. ; ) Co do innych kolorów może coś licho z obserwacjami. Ale tu chodzi głównie o emocje, o tą bezbronność wielkiej postaci, która jest wrażliwa i krucha. I czasami się z niej robi brzydką wierzbę głowiastą, by z niej ściągać non-stop drewno na opał. Taki gruby pień i cieniutkie gałęzie wyrastające u jego szczytu, krajobraz wsi, jego podstawa.
Pewnie to jakoś się odnosi do człowieka podobnego pokroju co ta bidula, ładna metafora. Lubię, gdy się piszę o przyrodzie jakby miała duszę, za to przepadam na przykład za Reymontem, gdzie wszystko inne wynagrodził opisami. Ogólnie jakoś lubię czytać wiersze Kasi, bo mi kojarzą się z Leśmianem.

Pierre de Ronsard

roślinawędrowna

To moje odczucia. Może miałam na myśli, że rozpatrywane pod tym kątem drzewo sprawia wrażenie jednostki, która coś odczuwa (mam szurnięte wizje niekiedy, mi tak pasuje). A Leśmian za styl, taki lekki, barwny, plastyczny i wygląda jakby była pod tym druga warstwa, może i brak jego neologizmów. Cóż niekiedy na coś spojrzę i mi się wyda do czegoś bliskie, takie głupie łączenie odczuć związanych z różnymi autorami, gdy czytając ich mam podobne przeżycia.
Co do gatunku te dziwne kolory, ale znowu nie tak wielkie rozmiary ma to drzewo, lecz Salix integra "Hakuro nishiki" ma trójbarwne liście, spieszyłam się i nie dodałam. Może to o nią chodzi. Bo płacząca przebarwia się raczej na żółto, to mnie zainteresowało. Jeszcze dużo nauki przede mną. xD Wierzb u nas rośnie kilkanaście gatunków (niektóre tylko w ogrodach), są nawet częściowo rosnące podziemnie, relikty glacjalne, rodzime w dodatku, a mam sklerozę, więc teraz już głowy nie dam jak rozwiązać ten problem. Mimo to brzmi interesująco, mogliby nas uczyć na podstawie takiej poezji.

Hien