skąd wziął się rasizm?

Pierre de Ronsard

ci którzy umrą
otrzymają odpust zupełny
zadane cierpienie
za fałsz
za utrudnianie dezynfekcji
za pychę
za chorobę psychiczną
w tym za niewłaściwą jej profilaktykę
za nawoływanie
za odwoływanie
za przeminięcie
za niedbanie
za samosamotność
za starość
za zezwierzęcenie
za nieświadomość
za smród
przymusowa łapówka na sądzie
ostatecznym będzie obolem
decydującym
i tak wszyscy pójdziemy do raju
miałeś rację, Polnareff
niech żyją wiecznie umarli
byleby mieli duszę
fałszywego przyjaciela
który wygłosi piękną mowę pogrzebową nie bacząc na fakty z życia wzięte
trup się ściele gęsto a kto go nadepnie
czeka na niego
inny sąd będzie dlań
jednogłośny na skorupkach

Cedalia

Fajne to, mistrzu.
Lubię tą ironię <3 Mroczny, czarny, błotnisty, ciężki humor.
Kurcze z Tobą, znów jest taki problem, że za bardzo nie ma co pisać, bo cóż mogę wnieść nowego? Nic. Masz obrany styl, specyficzny, czasami dla mnie za ciężki. Szczególnie po długim dniu, nie spotkałam się jeszcze z twym tworem idącym w stronę lekkości. Ale to właśnie w Tobie jest charakterystyczne. Tylko czasem odrobinkę męczy.
Co do wiersza, miłe nawet to dziełko. Jeden ciąg, jedna myśl. I Michel Polnareff <3
Trudno - proste. Hm, a takie zwyczajne, że wszyscy umarli są równi, wszyscy umarli do nieba, nawet za najgorsze brzydactwa, a jak zostawię majątek to nawet powiedzą pochwalną mowę. Ave.

Pierre de Ronsard

Ktoś kojarzy Polnareffa!
Komentarz nie musi wnosić nic nowego, ale opisywać już istniejące.

Cedalia

Z tym majątkiem to taki przykładzik dałam, jak sama to po części rozumiem Very Happy

Wgl skojarzyło mi się to jakoś z pogrzebem M Jacksona.

Z tym męczeniem to me subiektywne zdanie, bo ja tak lubię jak jest klimacik i prostota słów. U Ciebie jest trudno szukać sensu, forma jest kunsztowna, czasem ciężko mi ją ogarnąć, czasem gubię się w słowach.
Ale! Kocham tę ironię jest lekka i milusia. Ironia może być m i ł a? Ja mam takie wrażenie, bo przyjemnie tak jakoś.

Pierre de Ronsard

Michael Jackson to takie apogeum. Ciekawe, gdzie byli jego wielcy fani podczas procesu. Niemniej nie jest to najlepszy przykład do mojego wiersza: tu mieliśmy do czynienia z modą opartą na idealizacji idolatrii. Ja kieruję się bardziej w stronę ludzi zwykłych, w stronę słuszności tradycji.

Laj-Laj

O, chyba dotarło do mnie przesłanie:) Czyżby chodziło o to, że nie ważne jaki kto dziad i cham za życia, to i tak na pogrzebie nagle wszyscy się orientują, że to był wspaniały człowiek?
Czyli po prostu kierujesz działa na hipokryzję pogrzebową Smile

W takim razie podoba mi się Smile

Bo celne, bo się z tym zgadzam, bo nawet zgrabne i zrozumiałem.
Tyle radości...
Smile

Pierre de Ronsard

Hipokryzję pogrzebową tak, ale głównie na jej wymiar tradycyjny i niezmienialny. Tak trzeba, tak się robi, tak się przekreśla ludzkie zasługi i czas, który się miało na egzystowanie, na przygotowanie siebie i innych do odejścia. Czas, rzecz jasna, nie do końca poprawnie spożytkowany.