Tam

Laj-Laj

Wyobraź sobie dwie łodzie w przystani
Gdzie szum oceanu
Kołysze do snu

Spróbuj rozkochać mnie w sobie słowami
Za rękę mnie chwyć
I bądź ze mną tu

Weź mnie ze sobą w swą podróż do chmur
Naucz mnie widzieć jak Ty
Pokaż mi ogród Twych marzeń i snów
Gdzie słodkie jak miód Twoje łzy

Rozłóż przede mną Twych myśli Panteon
I spraw abym miał,
Jak kot, dziewięć żyć

Rozświetl mą duszę jak gwieździsty neon
Bo chciałbym na zawsze
Przy Tobie już być

Wniknij w me zmysły i rozkołysz się
Nie każ mi czekać sto lat
I zatańcz ze mną ten ostatni raz
Jak gdyby miał skończyć się świat

Pierre de Ronsard

Niby banalne (bo o miłości) i rażące (rymy ty/łzy), ale jednak niegdysiejsze wiersze Twoje, Laju, miały pewien urok. Zanim zacząłeś moralizować.
Bardzo podoba mi się metafora "panteonu myśli". Wybiórczo chce podmiot liryczny te myśli poznawać, ale za to pomysłowo Smile

Laj-Laj

Zanim zacząłem moralizować? Razz

Mówisz, jakby to był jakiś trend, a ja tylko raz czy dwa sobie zmoralizatorowałem, w tym raz w lekkim wierszu o dżdżownicy Smile

Widzę, że zacząłeś grzebać głęboko w forum... Ale lepszy komentarz po trzech latach (zwłaszcza, że jednak pozytywny) niż żaden.
Widzisz, wiersze Laja można podzielić na trzy okresy.
Pierwszy.
Drugi.
A dla trzeciego jeszcze nie wymyśliłem nazwy Smile

To zależy od charakteru tego trzeciego okresu. Bo wiesz, im więcej nauczyłem się o wierszach, tym z większą pokorą do nich podchodzę, więc obecnie nie mam na warsztacie żadnego. I na razie nie planuję.
I pomyśleć, że kiedyś były takie czasy, że codziennie tworzyłem jeden Very Happy

Szaleństwo!

Jilliana · Wysłany: Śro 21:47, 21 Mar 2018 Temat postu:

Wiersz jest super idealnie by się nadal na przykład na dobranockę dla dziecka