Przywitaj sie (stary temat)

Hien

Witaj, witaj.
*częstuje dietetycznymi chrupkami dla psów*

mad_hatter

Hm, ogólnie głupio mi tak pisać o sobie na wstępie, ale skoro wymaga tego ogólnie przyjęta kultura i zasady netykiety...

"Cześć jestem Wojtek i też mam 12. lat"...

A tak na serio, jestem grafomanem-amatorem, popełniającym prozę (przynajmniej teoretycznie). Na forum trafiłem z nudów. Ot, banalne, wiem.

Yen

I dobrze. Witamy serdecznie. Prosimy częstować się wszystkim, czego dusza zapragnie.
… E, no, klamkami może nie. Są wysokokaloryczne.

Hien

Ale ja mam dietetyczne psie chrupki! *wyciąga paczkę z chrupkami w kierunku przybysza*
Dzień dobry.

Renne

Hmm najtrudniej jest pisac o sobie, bo nie zawsze jest się obiektywnym wobec siebie... A najlepiej poznac kogoś to poznac jego samego.
Ale coś muszę napisac... Jestem spod Warszawy. Lubię czytac książki, a w wolnych chwilach pisac.
Pozdro Very Happy

Mad Len

Cześć, Renne.
A ja akurat zwykle lubię pisać o sobie. Hm, jakoś zawsze wydawało mi się to bardzo łatweXD
I jest tutaj w ogóle ktoś kto nie lubi czytać/pisać?XD

Hien

Witaj *sama zjada psie chrupki, bo nikt ich nie chce. Na wszelki wypadek zostawia jednak kilka w kącie, na wypadek gdyby ktoś jednak zechciał*
Warszawa, powiadasz. Jaka dzielnica?
Lubisz hieny?

Renne

Niestety nie za bardzo. Śmiech mają strraszny:(
Mieszkam w okolicy tzn gdzies w obrebie 50 km od centrum stolicy....

Hien

Hieny są bardzo sympatyczne. Ale przyznam, śmiech mają niesamowity. Tak czy inaczej baw się tu dobrze.
Tylko uważaj na moje psie chrupki. Mogłam kilka zgubić *hiena smętnie zagląda do pustego pudełka po chrupkach*

Caina

Eeee, dzień dobry, mam nadzieję, że nie przeszkadzam ^^'
Jestem Caina, znana też jako Dziecko Lavosa (na forum NO), Lav, (również na owym forum) Agatha, Cainmaczek. Zapewne nie byłoby mnie tu w ogóle, gdybym w końcu nie uznała, że muszę swoje prace publikować także w innych miejscach, żeby mieć jakieś szersze widzenie ^^' No wiecie - większe perspektywy, nie? Tak więc, po krótkich oględzinach, padło na owe forum, bo reszta, cóż... była zbyt wazeliniarska bądź zbyt poważnie wyglądająca dla takiego pietrucha jak ja ^^' Mam nadzieję, że przyjmiecie mnie z otwartymi rękami i nie zrobię na was złego, pierwszego wrażenia.
Tak więc w sprawach ogólnych - mam 18 lat, mieszkam w Staszowie, to jest małe miasteczko w okolicach Kielc. Lubię pisać i rysować (ten avatar jest mojego autorstwa ^^' )... I takie tam.
Jakoś nie wiem, co powiedzieć. Chyba wszystko jasne?

Ciężko poszło z tym przedstawieniem się ^^''

Hien

Witaj, witaj. Miło cię tu widzieć. Psie chrupki niestety mi się już skończyły, więc nie mogę niczym poczęstować, co bardzo mnie boli.

Mad Len

(dźga avatar)
Ładny!
Też mam osiemnaście lat. Ha i nawet w pobliżu Kielc mieszkam, więc mamy coś wspólnego.

Witam serdecznie. Herbatkę można dostać tam na prawo, o a tutaj na stoliczku żelki leżą, tak w ramach pocieszenia, bo chrupków malariowych brak. Mal, myślałam w ogóle że poszłaś po nie do sklepu (?).

Hien

No tak, ale w sklepie tych najlepszych nie było. Tak czy inaczej *wyciąga z mysiej dziury pastylki na ładną, błyszczącą sierść i zabawkę* mogę poczęstować tylko pastylkami i podzielić się moim gumowym kurczakiem.

Caina

Dziękuję za miłe powitanie ^^'
Mam nadzieję, że jakoś tu się dogadamy mimo wszystko Very Happy

Nie dzięki, Malario, te pastylki są pewnie dla ciebie ważne xD

Miło, że tak mówisz, Mad Len (chodzi o avatar) ^^'

Fantoche.

Złamane Pióro to trzecie forum literackie, na którym rejestruję się w smutne, chłodne wakacje dwa tysiące osiem, i które - niewątpliwie - odciśnie się na kartach upływającego czasu (wszystko, tylko nie patos) tak, iż dołączy - podobnie z c a ł ą pewnością - do zatrzęsienia - gawiedzi, ciżby! - moich marnych wprawek - dokładniej: prób przekonania siebie.
Tak to właśnie jest! Ćwiczę autosugestię, może; próbuję wmówić sobie, że takie spędzanie czasu mnie 'rozwinie' (słowo-klucz, czyż nie? A może po prostu pulsujący błysk skojarzeń z rolką fioletowej - to nie przypadek - wstążki); albo coś więcej, tajemnica, sekret, wypucowane płyty kryjące 'skarb' - perfumy Chanel no. 5, jak rzekłaby - n a p i s a ł a b y, drobiazgowe sumienie - Dorota Terakowska. O! I już mamy pierwszy stopień (do piekła) do rozpoczęcia fazy mego przedstawiania się, mego odrywania skóry (urojone tortury, męczarnie ksobne) w zbożnym (bo chcecie) celu.
Dorota Terakowska. Lawina (mimowolnie skojarzenie z następnym etapem) zdań nasuwa mi się na myśl, wszystko gwoli plagiatu. Przeczytałam zaledwie kilka jej książek, a wszystkie pachną jednolicie - ową niefilozoficzną mądrością, podstawiającą pod gnuśną pamięć Paula Coelho (nie cierpię go!). Ale mimo to - mimo co? - lubię czytać, jestem niemalże molem książkowym i 'literomaniaczką' (pierwszy samodzielny neologizm). Co więcej, nie mam faworyzowanego rodzaju książek, nie zdarza mi się wybierać po kategorii: może z jednym małym wyjątkiem - żadnej fantastyki! Tego nie czytam, bowiem nie potrafię przezwyciężyć abominacji względem liczb (siódmy krąg, piąty pierścień - wczoraj byłam w księgarni, więc tytuły znienawidzonych tomów jeszcze turlają mi się pod uszami) i wszystkich wyśnionych stworzeń. (Nie jestem tolerancyjna, a szkoda!) Pasjami czytuję Nabokova.
Tyle o książkach (a nie powiedziałam, iż morduję się z psychologicznymi, och!).
Zainteresowania wyblakły przed, bodajże, dwoma laty. Nie mają odcienia szczerości, nasączone fałszem i tak dalej, i tak dalej - nic interesującego, doprawdy. Choć staram się niekiedy zmuszać do czytania o filozofii i psychologii, choć - z newralgicznym bólem w kościach - przeglądam zagadnienia prawnicze, w gruncie rzeczy mogłabym przestać. I kto wie, pewnie czułabym się swobodniej. Chyba że Yaoi - to inna sprawa. Niemal fizycznie mną trzęsie, ale mniejsza o to, przecież nie chciałabym nikogo zniesmaczyć (a swą niespójną i egocentryczną wypowiedzią musiałam już to uczynić w jakimś tam stopniu).
Aha, no i jeszcze coś - jestem bezbrzeżnie przywiązana do ojczystego języka, toteż fakt, że znam oprócz niego jeszcze jeden (nie angielski - francuski) wyznaję z niechęcią.
I naprawdę ostatnia kwestia - urodziłam się w 1994 roku (we wrześniu skończę czternaście lat, ale póki co, liczę ich sobie raptem trzynaście i jedenaście miesięcy) a imię (bo chyba coś jednak czai się pod malowniczą osłoną francuskiego pseudonimu) - Joanna.

Przepraszam, że zmąciłam spokój i nakazałam się przywitać (krnąbrna królowa bez swych dwórek traci pewność siebie).