Wiersze z głębi serca

Katie Blackss

Proszę o opinie.

"Przyjaźń"
Przyjaźń to roślina.
Kwiat wymagający uwagi.
Ustawić go trzeba
w promieniach zaufania,
podlewać cierpliwością
i nawozić wspólnymi chwilami.

Shalafi

Czytam Twoje wiersze i za każdym razem wydają mi sie one zbyt oczywiste. Może po prostu chcesz by Twój przekaz był jednoznaczny, ale mam wrażenie, że przez to brak w nim jakiejś głębi. wydaje mi się, że lepiej byłoby, abyś zamiast stawiać czytelnikowi prawdę przed oczami, dała aluzje, niejednoznaczne, dające do myślenia, zmuszające czytelnika do zastanowienia się, spróbowania rozgryzienia Twoich motywów, uczuć. Wiersz biały daje duże pole do popisu.
Najbarzdiej spodobał mi się "Bez tytułu" - był dosyć ciekawy.
Reszta trochę nazbyt oczywista dla mnie, na czele z "Przyjaźnią", który jest bolesnie oczywisty, a porównanie do kwiatu wydaje mi się trochę mało oryginalne.
Może po prostu lubisz pisać dosłownie - jednak to nie trafia w moje gusta. Ja lubię pomysleć, pozastanawiać się. A najlepiej, gdy utwór ma wiele różnych interpretacji. Twoja poezja nie powaliła mnie na kolana. Uważam ją za przeciętną - zwykłą, szarą, niezachwycającą.
Pozdrawiam.

Katie Blackss

Proszę o to samo - opnie.

"Los"

Samotny człowiek
niezrozumiany.
Dusza towarzystwa
wewnętrznie pusta.
Obaj tacy rożni
a w nieszczęściu
tacy sami.

Obaj szukają sensu.
Obaj szukają szczęścia.

Innymi środkami,
innymi szlakami,
lecz ich cel ten sam
odnaleźć coś, co
wypełni im świat.
Tacy różni
a do tego samego
wniosku dojdą.

Jakiego?
nie pytaj sie ich
bo sami nie wiedza.
Dopiero na początku drogi
wierzą, że wszystko
zrobić sie da.
Że fart im pomoże,
że w oku
nie zalśni łza.

Potem nie
wiedząc, co robić
po pas brodzą we łzach.
Rozpamiętują
choć to im nic
nie pomoże.
Potem nadchodzi słońce
chwila nadziei.

Po przejściach nie
wierzą w nią.
Nie patrzą już w oczy.
Pochyleni nad swym losem
załamują ręce.
Dla nich przyszłość
jest czarna jak kruk.

Nie widza rodzących się szansy.
Nie widza nadchodzącego dnia.

Odejdą zapomniani
zostawia nam
po sobie w sercu gorzki żal.

Drew

Hmm... Ten wiersz bardziej przypominał mi piosenkę, niż wiersz. przesłanie było za bardzo wyłożone. Jak dla mnie, za mało do myślenia. Życzę weny.

Katie Blackss

Dziękuję za opinie i proszę o więcej.

"Pytania retoryczne"
Czy ktoś nas zapamięta
na skraju dni
kiedy noc i dzień
to jedno będzie?
Czy zostawimy na ziemi
ślad rozpoznawalny?
Czy w przyszłości
dalszej lub bliższej
znajdzie się ktoś
kto pamiętać będzie
o tym co szeptały
nam weny?
Czy po nas będą ludzie
którzy odbiorą od nas
pióro i będą dalej
stwarzać małe światy
na papierze?
Nie wiem.
Ale czy warto
się rozwodzić nad
pytaniami retorycznymi?

Drew

Ostatni wiersz był lepszy od poprzednich. Ale niestety, wciąż czegoś w nich brak. Owszem, jest tutaj przesłanie, ale chyba za bardzo wyłożone.
Ale się czepiam (;

Katie Blackss · Wysłany: Nie 19:26, 11 Mar 2007 Temat postu:

Nowy wiersz na dzień dobry po długiej mojej nieobecności.

Rzucając szklanką
myślałeś jak to usprawiedliwić.
Mówiłeś szybko, nieskładnie.
O niedosolonej zupie,
nie umytych naczyniach,
nieodkurzonym dywanie
i o tym że wcale nie krzyczysz.

Potem zamilkłeś,
spojrzałeś jakby nie pewnie,
jeszcze z gniewem w oczach.
Lecz na ich dnie
już rodził się smutek,
rozrastał się,
coraz więcej miejsca zajmował.
W geście poddania się
wyszedłeś z pokoju.

Potem niewypowiedziane,
lecz jakby cicho mruczące przeprosiny.

Tak czasami marze o tym jak
mówisz je na głos.
Bo może przyjść dzień,
że się nie domyślę, że żałujesz.