Źródła

Yen

Piszecie opowiadanie. Jasne. Ten problem nie dotyczy tylko tych historycznych czy rozgrywających się w realnej rzeczywistości, ale także najbardziej fantastycznego fantasy. Piszecie, piszecie, i nagle trafia się kamień – trzeba opisać jakiś zabieg, anatomię zwierzęcia, jego gody, popisać się wiedzą militarną. Nasz bohater napotyka kogoś pracującego w specyficznym, ale realnym zawodzie. A nawet, nie patrząc na jakieś szczególne przypadki – piszecie coś i zaczynacie mówić o sprawach, w których średnio się orientujecie. Grunt robi się śliski. I co?
Machacie ręką i mówicie „A co tam, i tak nikt nie zauważy!”, czy rzucacie się do materiałów i ślęczycie nad nimi kilka godzin, wnikliwie badając arkany zagadnienia?
A może po prostu zależy? Tylko od czego?

Hien

Nie piszę o czymś, na czym się nie znam Razz

Z jednym wyjątkiem. Ale napisałam już to, do czego przygotowywać się nie musiałam i, jak znajdę czas w amoku przygotowań do przyszłorocznej matury, przeczytam wszystko, co mi wpadnie w ręce na temat Katynia, obozów koncentracyjnych, ludobójstw i PRL-u. Pewnie także przeczytam coś na temat niewolnictwa.
I dopiero wezmę się za pisanie prawdziwej treści tej opowieści.
A jeśli trafiam na temat, na którym się nie znam, poznaję szybko, opisuję nieco po łebkach i możliwie ekspresowo zostawiam to za sobą. Ale raczej tego nie uwzględniam, do wszystkiego przygotowuję się bardzo starannie.
Chociaż ostatnimi czasy wzięło mnie na muzykę lat 70., bo przecież muszę dopracować mojego fanfika HP! Żeby zabrakło tak ważnej rzeczy jak mugolska muzyka, to niedopuszczalne!

Yen

Niestety, należę do tej grupy naiwniaków, którzy ślęczą godzinami nad książkami w poszukiwaniu odpowiednich informacji i mają nadzieję, że ktoś to doceni. Ha, ha. Śmieszne. Ale, szczerze mówiąc, dzięki temu człowiek się wzbogaca. Ja, dla przykładu, naprawdę sporo dowiedziałam się o buddyzmie, architekturze gotyckiej i różnych innych rzeczach, tylko dlatego, że akurat miałam jakiś malutki fragmencik, który wymagał konkretniejszej wiedzy.
Mimo wszystko, to naprawdę bardzo miłe, kiedy ktoś ci powie, że znasz się na tym, o czym piszesz. W jednym z moich opowiadań dość gęsto przewija się kultura wschodu, a zwłaszcza świat Gejsz. Nie musiałam wiele czytać, bo już od dawna jestem obeznana w temacie, jednak po kilku notkach, gdy zaczęły pojawiać się pewne wątpliwości, sięgnęłam po lekturę, która mogła mi pomóc. I co? Rzecz jasna, popełniłam podstawowy błąd, nazywają kiotowską (kiotyjską?) gejszę „gejszą”, a nie, „geiko”. Jednak okazało się, że to wyjątkowo szczegółowa informacja dla kogoś, kto nie miał z gejszami nic wspólnego, więc zostałam pochwalona za wiedzę. To miło.

caislohen

Ktoś bardzo mądry kiedyś rzekł: "Prawdziwy pisarz nie piszę o czym wie, tylko wie o czym pisze."
Ja popieram to zdanie, więc gdy piszę jakiś tekst, choćby krótki, to muszę wiedzieć, że nie wypisuję głupot, aby nie wyjść na ignoranta. Nie zawsze wyjdzie w pełni moja praca, ale zawsze się ma świadomość na temat, o jakim się pisze.
Jakbym miał pisać o tym, co wiem, pewnie pisałbym idiotyzmy i nic ciekawego, jeżeli w ogóle bym cokolwiek pisał.

Praca nad jakimś materiałem jest nużąca i być może zdobytych informacji nie wykorzystamy w pełni, jest to zazwyczaj mała część, ale opłaca się i dodaje nam pewności siebie. I gwarancję dla czytelnika.

Nitocris

ja jak czegoś nie wiem, to zawsze staram się szukać materiałów, nie ważne co to jest. śleczę wtedy wszędzie (zwłaszcza w internecie) i szukam potrzebnych mi informacji. właśnie mi się przypomniało co miałam poszukać...ale to kiedy indziej. zapiszę sobie...

Hien

Tym bardzo mądrym kimś, co rzekł "Różnica pomiędzy dobrym i złym pisarzem polega na tym, że zły pisze, co wie, a dobry wie, co pisze", był Bolesław Prus.
Ja się specjalnie nie zastanawiam. Piszę po prostu. Jeśli czegoś nie wiem, wiem, że nie wiem od samego początku i zabieram się za dokształcanie. Chociaż ponoć i tak mam rozległą wiedzę. Ale jak dla mnie zbyt małą. Ja chcę wiedzieć wszystko i to jest męczące. Ale za to jak zróżnicowane tematy będę mogła poruszać w twórczości!

Zaheel

Jeśli już o czymś piszę, to muszę wiedzieć przynajmniej, jak działa i jak wygląda. Nie do pomyślenia dla mnie jest napisanie o czymś o czym nie mam zielonego pojęcia. Nie dla docenienia, ale raczej dla własnej świadomości i czystego sumienia, że nie piszę o czymkolwiek tylko o konkretnej rzeczy. A przy tym jak to napisała Czerwieńsza człowiek może się wiele nauczyć przy takim poszukiwaniu.

Hien

Trzeba się dokształcać. Pisarz powinien być dobrze poinformowany w większości dziedzin. Jak dla mnie, powinien być też zorientowany w sytuacji na świecie, żeby móc dawać przykład swoją postawą np. wobec wojny. Bycie znanym pisarzem to nie tylko pisanie i sława, ale i odpowiedzialność. A najłatwiej będzie, jeśli już wcześniej, zaczynając, dokształcimy się maksymalnie z dziedzin wiedzy nieomawianych w szkole czy na studiach.
Warto się brać za coś, o czym się nie wie, tylko że pierwszą czynnością, jaką należy zrobić, chcąc coś takiego pisać, jest dokształcenie się.

caislohen

Wiedza to przede wszystkim priorytet.
Dla pisarza fantastyki naukowej, nie powinna być nowością wiedza o fizyce, astronautyce etc.
Dla twórcy fantasy - wiedza o średniowieczy daje już jakąś podstawę, ale warto się rozpoznać w symbolice, mitach i legendach.
Oczywiście odniosłem się tylko do fantastyki, ale wiedzę powinni posiadać wszyscy. Nie od razu bardzo wielką, ale znów nie może być mała. Jak przykład bardzo wielkiego erudyty chciałbym przytoczyć pana Jacka Dukaja, to z Polski. Z zagranicy, wielką erudycją przejawił się pan J.R.R. Tolkien.
Mądrość jest ważna i jeszcze nikomu nie zaszkodziła.

kate-rama

Ja pisząc coś zawsze staram się sprawić, żeby wyglądało to profesjonalnie i prawdopodobnie Razz

Mimo wszystko jednak, mam skłonności do zbytniego fantazjowania i nie lubię trzymać się gruntu wszystkimi kończynami. Jeśli trzeba, sięgam do źródeł, czytam i czytam, ale nigdy nie wykorzystuję tego, co wyczytałam, "na żywca". Element własny być musi, po to jest literatura piękna, żeby nie powielać setek encyklopedii i dzieł naukowych.
pozdrawiam kasia

Hien

Ale przecież o tym właśnie mowa. Ja sobie nie wyobrażam przepisania encyklopedii, ale po prostu muszę zrozumieć czasy, o których piszę, ludzi, społeczeństwa, itepe itede.

Airel

Zgadzam się z Malarią. Nawet po to, żeby coś zmienić, trzeba wiedzieć, co właściwie się zmienia; aby miało ręce i nogi. Dobrze wiedzieć, o czym się pisze i co się robi z opisywaną materią.

Ulka

Ja piszę tylko fantasty, więc przeważnie wszystko jest wymyślone przeze mnie, a przecież nie przystoi nie wiedzieć wszystkiego o czymś, co się zmyśliło. Gdybym jednak miała taki problem poprostu poszukałabym w necie, ale nie zagłębiałabym się aż tak mocno.

Alix

Przyznaję się do tego, że kiedyś pisałam jakieś cuda, ale nie trwało to zbyt długo, zazwyczaj jak już biorę się za pisanie, to o czymś, co znam. Na razie jestem na etapie pisania o ludziach i jakiś tak nie ciągnie mnie do zwierząt, a jeśli nawet, to założę się, że nie wzięłabym się ani za konia, ani za małpę, ani za wilka. Nie chce mi się ślęczeć nad książkami by poznawać ich wciągające zwyczaje. Jestem 100% pewna, że wzięłabym się za jakieś smoki lub cokolwiek innego i zdałabym się na własną wyobraźnie.

Jestem leniem!

Selena

Przeważnie piszę opowiadania czysto fantastyczne z domieszką mitologii i rzadko muszę coś sprawdzać. Większość rzeczy jest stworzona w mej chorej wyobraźni. Jednak muszę się przyznać, że ostatnio spędziłam dwa dni na wertowaniu książek o kodowaniu i szyfrowaniu, by być pewną, że nie pomylę się przy jakimś najprostszym sposobie. Jeśli chcę, to potrafię poświęcić cały swój wolny czas, by zdobyć potrzebne informacje, jednak, kiedy jestem zawalona robotą nie zwracam na wszystko tak wielkiej uwagi.