Niech będzie chwała, i cześć, i uwiedzenie [D]

Pierre de Ronsard

Trzech nas było złożonych w ofierze i każdego z nas wykończyła inna heroina. Mnie za skórę zaszła nimfetamina, która zamiast (jak przewidywano) dodawać wigoru odbierała go. Feminina zabiła drugiego z nas. Ciężko ją zdefiniować; może oprócz tego, że była za silna, by organizm ją tolerował. Los trzeciego nie do końca jest znany, wspomnienie jego lata w tę i nazad, w tę i we w tę jako ten duch świntuch pośród służebnic Nauzykai w czyśćcu. Mówi się, że miał z nas największe szanse na przeżycie, bowiem jemu miała przypaść antonina. Najłagodniejsza w działaniu, ale zażywanie której okupione jest dalekosiężnymi skutkami. Jest też irytująca. Brakuje jej cząsteczek rationiny (zwanej potocznie ratio) w składzie.
Dlaczego los tak ciężki mieli ci narkotni mężczyźni?
Któż obraz utrwali powstałej tam rzeźni?
Kto rany zabliźni?
De profundis al orgullo. Chwała bezimiennym bohaterom. Herosom! Dla heroin potępienie.

Hien

Yh. Co za chaos. Nawet nie treści, a formy. Zaczynasz z patosem, by nagle zwalić czytelnika z wysokości pierwszego zdania. Twarde lądowanie, musim rzec. A po tym przykrym lądowaniu znów ciągniesz nas na wyżyny patosu. Nie chcemy! Beznamiętny styl spowiedzi narkomana poprzeplatany patosem. A fe.
To tak skutecznie zakłóciło nam odbiór, że tekst wzbudził głównie irytację. Mógł być ciekawym drabblem, który by się bawił dwoma znaczeniami pojęcia "heroina" i jeszcze metaforą, a wyszło... nie wiadomo nawet co. Acz to o irytującym braku rationiny w składzie - udane, udane.
Dumamy tak sobie, że tutaj proza się słabiej spisuje niż poezja, ten utwór - w sensie jego treść miałaby więcej lekkości i polotu w formie wierszowanej.

Aha. Nazad. W tę i nazad. Nie na zad. Na zad to się konisku derkę zarzuca.

vyvy

właściwie nie wiem co o tym powiedzieć. wywalam oczy i zastanawiam się co by tu rzec, bo jak powiem, że mi się nie podoba, to skasują mojego posta. muszę więc napisać dlaczego. tekst mnie drażni. zerkam na post poprzednika i widzę, że jego irytuje, znaczy to, że tekst jest jakiś - coś wywołuje. czy miał irytować, drażnić? - nie wiem. czy miał być strawny? - też nie wiem. być może tekst miał wywołać jakieś emocje. tytuł jest ciekawy i zachęca do zerknięcia, ale treść mnie rozczarowuje, forma także - nie ma tu niczego dzięki czemu można by powiedzieć, że to jest literatura.

roślinawędrowna

Nie wiem, czy istnieje latynoska stylizacja, też lubię takich autorów, ale tu faktycznie zostało tylko to, bo tekst niewiele mi mówi. Wycinek o paru osobach, jakichś substancjach, o których pierwszy raz słyszę, z pewnością słowotwórstwo. Nie rozumiem znaczenia, może i był jakiś zamysł, ale wyszła wyliczanka osób i tego, co brali. Aha, może chodzi o skojarzenia tych nazw ze stanami, jakie osiągali, ale to zdecydowanie raczej zabawa językiem niż naniesienie historii. Wolałabym troszkę dłuższą opowieść na ten temat, na pewno byłoby ciekawsze i pełniejsze, a tak jest bardzo pobieżnie i praktycznie nie trafia do człowieka.

Pierre de Ronsard

Hien

To właściwie załapaliśmy aluzję owych nin. Ale i tak tekst jest naszym zdaniem kompletnie niedopracowany, jakbyś nie mógł się zdecydować na stylizację i uznał, że w tym zdaniu taka, w następnym inna. Jakbyś. Nie mówię, że tak jest, ale że tak wygląda.

I Pierre, proszę mi tu nie demaskować władzy!

roślinawędrowna

Faktycznie jakoś nie zastanowiłam się nad tymi nazwami, a w tym był klucz. Skoro już rozumiem, więc i lepsze się stało.

Pierre de Ronsard

Dziękuję Malarii za wytknięcie ortografa w słowie często mówionym, a rzadko pisanym.
Dochodzi jeszcze jedna nina - rationina, jakby ktoś nie wiedział - rozum, racja. Nie wymieniłem. Nie traktuję użytkowników źle - to tylko gwoli wyjaśnienia. Dziękuję za komentarze.