Przed śmiercią

Cosette

Nieco dziwne to, przyznam. Nie jest w całości moje - współautorką jest przyjaciółka, Naszym celem było stworzenie jakiejś komedii a jednocześnie tragedii, a owocem tego stał się owy twór. Wiem, forma jest straszna i nie zadowala.

Niebo znowu zabrało wszystkie swoje gwiazdy
Przesłoniło je płytkim błękitem, lecz czystym bez skazy.
A wiec budzę się rano, błękit nad miastem stoi
Myśli powracają niepoukładane, z poprzedniego dnia.
O rany, chyba znowu to czuję. Jakbym sięgnęła dna
Obudziłam się, by przegrać to do końca. Godnie, bez wyrzeczeń
Dzisiaj się spowiadam. Dziś ofiarę składam
Oddaję i porzucam wszelkie me nadzieje
Zapalam papierosa, dochodzę do siebie.
Szalone myśli zbudziły się już z własnego snu zapomnienia
Przyszły znów zaatakować, napełnić sumienia.
O rany, papieros wypalił się już w ustach mych
Żadne słowo już nie ułoży się w większy sensowny rym
Ten natłok moich słów nie da uwolnić się
Ciasno zadomowił się w oj, tej biednej głowie mej.
Sumienie się otwiera, pobudza swe istnienie
Zła zawsze byłam. Teraz ja pójdę w zapomnienie.

Pójde w zapomnienie przez ustawę prawa,
przez świstek papieru, co na kredowym wypisany papierze,
albo na innym, kurde,
przez niego daję siebie w ofierze.

uszanowanie porządku publiczego,
oraz życia ludzkiego.

karabin maszynowy, świadków trzej,
na uliczce w manchatanie polała się krew.
Trójka człowieków, zdrajców mych,
pif-paf i krzyk.

Dowody zebrane, prokuratorka wzięta.
i żelastwo na mych dłoniach, których cięzkośc niepojęta.
Kamienne twarze, sztuczne, a jakże,
brednie o moim grzechu zmyślają.
a o niczym pojęcia nie mają.
Skończyła się cela, goodbaj, moja pryczo.
Klawisze, zawsze rozgadani, dziś uparcie milczą.
Koncówka papierosa już wypaliła się,
Już, kochane kraty, nie ma mnie.

dokonał mojego unicestwienia papieru świstek.
Rozległ się gwizdek
kochany papierku świstek
posadził na fotelu, nalożył na głowę żelastwo.
...ostatnie słowo?...

pif-paf i krzyk.
A ja chciałam się tylko pobawic z tym facetem, co tez miał karabin, a skończyłam na drewnianym krzesełeczku podłączonym do jakichś przewodów...

Pierre de Ronsard

świadków trzej,
ale po tym, co zobaczyłem później, jak np. odmieniasz "człowieków", bardzo mi się niepoprawne formy spodobały. Zero metrum, zero regularności, totalny chaos. Początek w miarę udany, pomysł świetny! Jednak trzeba dopracować, powyrównywać linijki, może zmienić nieco na dramat. Wszechobecna animizacja i zrobienie "coś z czegoś" to jest to i za to gratulacje Smile

Ale w tej formie... jestem na nie.
<wojewucki wciska przycisk i zapala się czerwony X>

Cosette

Te "człowieków" traktuję jako taki jakby hmm neologizm (o ile można je wkładać do wierszy), żeby podkreślić to, że to komedia. Oczywiście dziekuję za ocenę (nie wiedziałam, że ona będzie aż tak szczera, zważając na fakt że pisałam to w niezbyt 'poważnych zamiarach";p ).