Oklepane pomysły

Arleen

W takim razie poprsze przykłady. :]

An-Nah

Neil Gaiman. Tad Williams. George R. R. Martin. Gene Wolfe. Ursula K. Le Guin. Guy Gavriel Kay. Robert Holdstock. Roger Zelazny.

Arleen

Rozprawiamy o dwóch róznych rzeczach w takim razie: ŚWIATY rzeczywiście są oryginalne i niepowtarzalne i temu zaprzeczyć nie da rady, choć zapewne czyms inspirowane.

Ja jednak mówię o HISTORIACH. To w nich tkwią schematy, które jednak dobrze wykorzystane nie sa nudne i schematyczne.
Bo jak mi się zdaje, o tym była mowa w wątku, o fabułach fantasy, nie zas o światach, w jakich się rozgrywają.

An-Nah

Cóż, może ja już zbyt wiele razy słyszałam, czasem nawet od fanów fantasy, że wszelka fantasy jest schematyczna...

Ale mimo wszystko też się nie zgodzę, żeby wszystkie fabuły były równo oklepane. Owszem opierają się na pewnych schematach - czy może raczej, archetypach. Z tym, że te archetypy są bardzo mocno zakorzenione w mitologii, kulturze a może nawet w naszej psychice - i ta podróż do celu i finałowa konfrontacja, o której mówisz w DOBREJ fantasy mają nieść ze sobą jakiś przekaz.
Zresztą w części książek, które wymieniłam te elementy są mocno okrojone. W historycznym fantasy Kaya (tzn. "Sarantyńska Mozaika", "Lwy al-Rassanu ale bynajmniej nie "Fionavarski Gobelin", który jest fantasy klasycznym) finałowej konfrontacji nie ma. Nie ma jej też w "Księdze Nowego Słońca" Wolfe'a. Pytanie, co będzie w "Pieśni Lodu i Ognia" Martina.
Także sformułowanie "drużyna" czy "zły pan" są bardzo wątpliwe. Drużyny nie ma u Martina, LeGuin, Wolfe'a, Kay'a, Holdstocka... A zły pan też często nie bywa zły... Przecież chociażby Corwin z "Amberu" Zelaznego jest protagonistą tylko dlatego, że jest też narratorem - jego amoralność i żądza władzy mogłyby być cechami typowego czarnego charakteru

To znaczy, w sumie chciałam powiedzieć, że fantasy nie jest gatunkiem bardziej oklepanym niż inne - i nie bardziej oklepanym, niż cała kultura. A oklepanie jest naprawdę względne. Ale ponieważ jest tak często wystawiane jako zarzut...

Nessal

Aylya

Hmm, pozwolicie, że się wtrącę odrobinę offtopowo - co sądzisz o debiucie w wieku lat trzynastu? Jestem niezmiernie ciekawa.

An-Nah

Nessal, a ile Ty masz lat, hę?

Poza tym, nie sądzę, by publikację w necie można było nazwać debiutem... Jeśli ktoś traktuje to poważnie - krzyżyk mu na drogę. Ale są ludzie, którzy publikację w sieci traktują jako próbę sprawdzenia się, wypróbowania na ludziach swoich pomysłów i stylu. Skazani na porażkę? Nie. Ktoś, kto czyta literaturę, taką prawdziwą i kto umie myśleć, nie zginie.

Nessal

An-Nah

Nie, po prostu masz kiepski początek... Wszystko jest jeszcze do nadrobienia.

Weszłaś tu i z miejsca piszesz, że postrzegasz publikację w sieci jako coś negatywnego - nie ma lepszego sposobu, by osoby same publikujące w sieci podchodziły do twojej osoby sceptycznie.

edgar20

Ta studnia nie ma dna jeśli chodzi o fantasy i (a może szczególnie) sf.
Brak nowych treści to wyłącznie wina autorów. Notorycznie powtarzają to co zrobił Tolkien w fantasy, i jakoś nikt nie protestuje a potem się dziwimy "jak to się stało że nic nowego nie powiedziano w tym gatunku od 40 lat".

Pętla się zaciska
coraz to mocniej...
i mocniej...

Ale literatura taka nie zginie bo zawsze znajdą się tacy głupcy jak ja którzy kupią książeczkę "żywcem wyszarpaną od Lema" a pisarzyna i wydawnictwo zarobi kasę.

caislohen

Niestety, taki dziś światek pisarstwa. Każdy chce zaistnieć, a prawda jest taka, że każdą książkę można wydać. Ale czy ona będzie opłacalna? To sprawa wydawnictw.
Mało indywidualizmy w literaturze, zwłaszcza (może nie tylko) fantastycznej jest spowodowane, że wcześni autorzy (np. Tolkien) stworzyli klasykę. Coś bardzo drobiazgowo przemyślanego i trudną napisać coś, co by nie ocierało się o kanon.
Są tacy, którzy potrafią, ale jest ich w sumie niewielu.
Trzeba się z tym liczyć.

Leone

caislohen, a co z Sapkowskim, Zelaznym, Le Guin? Wink

caislohen

Jeśli masz na myśli tych, którzy stworzyli coś nie powtarzalnego, zgadzam się. Ale już o tym wspomniałem pisząc: "Są tacy, którzy potrafią, ale jest ich w sumie niewielu."

A jeśli masz na myśli pisarzy piszących wcześnie, tworzących przy okazji kanon, pisząc o Tolkienie, wspomniałem najbardziej mi bliskiego i chyba najbardziej rozpoznawalnego autora fantasy. Są oczywiście inni (patrz między innymi wyżej).

Sano

Airel

Masz rację. Jeśli idzie o Sapkowskiego. Mnie też to z czasem zaczęło męczyć, a autora chyba zaczęło męczyć pisanie, zważywszy na zakończenie cyklu. Chyba uznał, że już dość i trzeba by wreszcie mieć spokój, więc powybijał wszystkich od ręki w dość idiotyczny sposób. Cóż... Przykre takie.