Zanim napiszesz opowiadanie, czyli...

Arleen

Piszę od dłuższego czasu - od mniej więcej 16 roku życia i w tym czasie spotkałam się z wieloma opiniami n.t. pisania opowiadań;

Co powinno mieć w sobie opowiadanie, by być dobre? Mam na myśli tu głównie fantasy, które jest najbliższe większości Forumowiczów, ale nie tylko.

Czy o sukcesie twórczości decyduje kunszt autora? A może to pomysł jest przepustką do sukcesu? Być może to ogólny klimat pracy decyduje o tym, czy się podoba, czy nie?

Druga sprawa, to schematy. Czy Waszym zdaniem to prawda, że niesztampowo opisany schemat jest lepszy, niż fatalnie wykonany nowatorski pomysł?

Pomysły, przemyślenia, rady, strategie...

Czyli co warto przemyśleć, zanim zabierzemy się za pisanie nowego dzieła. Smile

Aylya

Naturalnie, świetnie opisany pomysł, choćby był sztampowy, jest dużo lepszy od nowatorskiego, który po napisaniu okazał się klapą. Chociaż z reguły, kiedy kiepskie opowiadanie opiera się na czymś oryginalnym, patrzy się na nie nieco łaskawszym okiem, także plusy i minusy w obu tych przypadkach się niemal wyrównująXD
Słyszałam, że na różnych warsztatach pisarskich propaguje się poglądy, że jakoby styl jest ważniejszy od fabuły, co wydaje mi się kompletną bzdurą. Opowiadanie nie musi być zaraz genialne, ważne, żeby było wciągające - a przynajmniej wtedy, kiedy pisze się z myślą o publice, co mi się często zdarza.
Myślę, że na początku należy sobie odpowiedziec na pytanie, czy piszesz dla publiczności, czy tylko dla siebie. Odpowiedź pozwoli ci wywnioskować, na co powinieneś zwracać największą uwagę.

Mad Len

(Len wkroczyła z miotłełką od kurzu i zaczęła ściera brudy z szafek)
Hm. Podobno wszystko jest równie ważne. Osobiście jednak sądzę raczej, że jeśli ktoś ma cudny styl może opisać ciekawie nawet historię o tym, jak Kasia poszłą do warzywniaka po bułki. A ktoś, kto pisać nie umie wcale zapewne zepsuje najcudniwjeszy pomysł. Dla mnie ważni są także bohaterowie - nie znoszę stereotypowych i sztucznych postaci.

Aylya

Bohaterowie są ważni, oni są po to, żebyśmy trwali przy fabule, nawet jeśli nas nie satysfakcjonuje, albo nawet drażni.
Z drugiej strony, kiedy bohaterowie, których lubimy giną, rzeczą, która powstrzymuje nas przed rzuceniem książki w kąt, jest właśnie ciekawość "Co dalej, co dalej?!". Czyli chęć poznania dalszego ciągu fabuły i rozwiązania intryg.
Innymi słowy: nie ma bata, akcja i bohaterowie muszą się równoważyć i być równie dobre.

Gothi

Musi być wszystko, ale w taki sposób by nie było przeładowane. Tyle mym skromnym zdaniem. Nie może zabraknąć i opisów, i dialogów, i akcji, i spokojnego filozofowania, musi być zabawa, ale musi być i powaga, jakieś mądre przesłanie.
I musi być pisane z przekonaniem. Chodzi wszak o szczerość, uczciwość względem czytelników.
I tyle moim zdaniem.
Każdy ma swój styl, swojego ducha. Nie ma ogólnych wyznaczników.
Są bardzo ogólne.

Airel

Na warsztatach dlatego bardziej zwracają uwagę na styl, "warsztat", niż fabułę, ponieważ fabuła jeszcze jako tako daje radę się obronić w większej ilości opowiadań; co ważniejsze, nad fabułą łatwiej można pracować, także z czasem zauważasz własne braki, zapętlenia, etc...
(ja radośnie w podstawówce pisałam opowiadanie bez fabuły, dobrze mi szło dopóki się nie zorientowałam w sytuacji)
Natomiast rzeczy, które ludzie bezkrytycznie wysyłają, jeśli chodzi o styl, bywają rzeczywiście dramatyczne. Co poniektórzy chcą zabłysnąć może i fajnym pomysłem, ale przy braku jakiejkolwiek sensownej interpunkcji, albo stylistyki najlepszy pomysł się nie obroni. Jednym słowem - trzeba mieć przynajmniej podstawy "warsztatowe", żeby błyszczeć dalej.

Hien

Jak dla mnie liczy się styl pisania i dobrze skonstruowani bohaterowie. Ogólnie wolę opowieści z niewielką ilością akcji, skupione na psychice postaci. Dobry pisarz opisze ciekawie nawet coś absolutnie banalnego. Zwłaszcza ostatnimi czasy nie lubię, jak mnie coś trzyma, że czytania przerwać nie mogę. Potem mam kolejną lufę z fizyki i się wkurzam, no!

Zaheel · Wysłany: Pią 16:25, 14 Mar 2008 Temat postu:

Żeby zatrzymać się przy jakimś opowiadaniu czy ogólnie przy tworze literackim to coś musi zwrócić moją uwagę - tytuł czy pierwsze zdanie. Powiedzmy działam na tzw. instynkt literacki i zazwyczaj rzadko się mylę przy wyborze. Musi mieć to "coś". Moje "coś" to miesznaka klimatu, ciekawej postaci, mnóstwa uczuć i dobrego opisu. Mogę przymknąć oko na sztampiowość i patetyczność, ale w zjadliwych dawkach, przełknę dorbne błędy czy wulgaryzmy o ile pasuję do wypowiedzi. Ale nie lubię tzw syndromu Mary Sue - czyli bohaterki/bohaterki idealnej, wszystko potrafiącej i zawsze wychodzącej cało z opresji i kaleczenia moich ulubionych postaci - w kwesti tej, że źle się ich opisuje.

Zuzia · Wysłany: Czw 16:18, 20 Mar 2008 Temat postu:

Zastanawia mnie jak zaczynacie pisanie i jak tworzycie fabułę. Czy na początku wpadacie na pomysł i wyobrażacie go sobie do końca, może spisujecie w formie planu, a dopiero potem przechodzicie do pisania opowiadania? Czy raczej wymyślacie coś i zapisujecie, a dalsze pomysły i rozwój akcji przychodzą na bieżąco, tak że na początku nie wiecie jak wasz utwór się skończy?

Airel · Wysłany: Czw 18:59, 20 Mar 2008 Temat postu:

A wiesz, że to trudne do określenia? Kiedyś uznałabym, że znam odpowiedź na tak postawione pytanie. Brzmiałaby, że mam fragment, zaczynam pisać, potem mam ogólną wizję całości, czasem spisuję ewentualne znane mi aktualnie konkrety, a reszta pisze się sama... jak bohaterowie karzą.
Potem okazało się jednak, że piszę... różnie. To znaczy nigdy do końca nie jestem w stanie rzeczy przewidzieć, myślę, że potoczy się w jedną stronę, a toczy sie absolutnie nieprzewidywalnie (przynajmniej dla mnie). Ale spisana charakterystyka postaci kiedyś była mi obca, teraz... zależy w którym "projekcie". Wolna amerykanka?

Zaheel · Wysłany: Czw 19:39, 20 Mar 2008 Temat postu:

Mam, jak by to powiedzieć, wizję. Widzę jednego bohatera albo jakiś przedmiot czy fragment sceny. Czasami wsytarczy tylko kawałek wypowiedzi i już widzę kawałek opowiadania. Potem najcześciej dobudowuję resztę świat i tak dalej, ale to już w trakcie pisania. Czsami, ale to nie zdarza się często poprostu siadam z kartką i ołówkiem czy przed komputerem i poprostu piszę co mi przychodzi na myśl. To chyba Wen działa Wink

Leone · Wysłany: Czw 21:27, 20 Mar 2008 Temat postu:

Jeśli chodzi o opowiadania, to dla mnie dość duże znaczenie ma akcja. Nawet nie sama fabuła, która może być niezwykle ograna, ale coś się dziać musi.
Inaczej po kilku linijkach, ostatecznie stronach, odkładam opowiadanie, bardziej zaciekawiony parzeniem herbaty niż tym, o czym czytałem.
Wyjątkiem jest oczywiście sytuacja, gdy autor posiada naprawdę świetny styl, pisząc o Marysi w warzywniaku potrafi zaciekawić, ale to dość rzadka sytuacja i osobiście wolałby postawić na to co jest pewne, niż ryzykować.

O nowatorskich pomysłach już napisano dokładnie tak, jak i ja myślę, więc nie będę niepotrzebnie stukał w klawiaturę.

Hien · Wysłany: Pią 10:01, 21 Mar 2008 Temat postu:

Ja z reguły wpadam na Pomysł. Nie jakiś tam pomysł, ale Pomysł. Jest to genialne i błyskotliwe, z reguły pojawia mi się jakaś idea. Zwykle wymyślam od końca - czyli wpada mi do łepetyny Pomysł i jest to zakończenie jakiegoś głównego wątku.
I w ciągu najbliższych paru dni, w fazie samozachwytu skupiam uwagę tylko na tym konkretnym czymś, opracowując przebieg owego wątku. Później to spisuję w formie zrozumiałej tylko dla mnie, żeby nie zapomnieć i zajmuję się innym Pomysłem, który zdążył mi wpaść do głowy, bądź też jakimiś bardziej przyziemnymi sprawami. Później przez dłuższy czas obmyślam, tworzę wątki poboczne, tworzę postacie. Jak zaczynam pisać, to tylko nieduże, niewiele znaczące, ale trochę ubarwiające wątki wskakują do opowieści.
Jak już piszę, to piszę - to znaczy, że najważniejsze rzeczy są obmyślone całkowicie. Niektóre, jak wygląd budynków, zdarza mi się wymyślać na poczekaniu.

Aylya · Wysłany: Pią 12:21, 21 Mar 2008 Temat postu:

Ja, podobnie jak Zaheel, mam na ogół Wizję.
(Boże drogi, osoba postronna, która czytałaby nasze wypowiedzi, zaczęłaby kręcić głową nad wzmożoną aktywnością sekt.)
Mam Wizję, czyli jakiś dialog albo - na ogół absurdalną - scenę. Przyczyną czegoś takiego może być film albo piosenka, ale zdarzało się też, że - dajmy na to - obrazek, przedstawiający grupkę zakapturzonych myszy albo praca domowa z biologii, dotycząca budowy oka xD
Aha - zauważyłam, że taka właśnie Wizja sprawdza się zazwyczaj tylko w przypadku długich opowiadań/powieści/tasiemców.
Czasem, zaraz po Wielkim Objawieniu, piszę charakterystyki bohaterów i jakiś zarys fabuły, z którego nic zresztą nie wynika.

Leone · Wysłany: Pią 17:12, 21 Mar 2008 Temat postu:

Ja jeszcze dla zasady pozwalam pomysłom odleżeć. Bo świetny pomysł, aby Kapturka przenieść do dżungli może okazać się nie taki dobry jak początkowo myślałem.
A jak już odleży i nadal będzie dobry w smaku, to się za niego biorę.
Ostatnio właśnie dzięki temu udało mi się rozwinąć jedno opowiadanie. Wcześniej chciałem je zakończyć zaraz po kulminacyjnym momencie, a teraz przesunąłem je na środek.