Polska literatura

Hien

Joe Alex? Mam pół półki książeczek, bo matka nakupowała. Obawiam się trochę brać tego do ręki, ale skoro nie ma się czego bać, to może kiedyś.
A wśród polskich pisarzy czasem znajdzie się coś ciekawego, aczkolwiek znani i lubiani zwykle działają mi na nerwy. Terakowską natomiast lubię i próbuję się przemóc co do innych, ale utworów Sapkowskiego czy Pilipiuka więcej nie tknę.

Cypisek

Ugh, denerwują mnie takie stwierdzienia. Polskie? Eee to be.

A Sapkowski, którego nie za bardzo lubię, ale uwielbiany jest niemal wszędzie?
A Piekara, którego ubóstwiam za wszystko i wielbię miłością wieczną?
A Ćwiek, który stworzył mojego wspaniałego Lokiego, dzięki któremu mam wymówkę co do małych porcji jedzenia

roślinawędrowna

Nasza literatura młodzieżowa jest nie do porównania z obcą, ona jest sto razy bardziej szalona, przy czym są tacy geniusze jak Niziurski, który ukazał wszystko w zaskakujący sposób i jednocześnie nieomylnie trafił w psychikę zwariowanych ludzi ze szkoły. Myśląc o tym, w życiu bym się nie zraziła do polskiego pisarstwa. Te całe schizy, które wydały się całkiem normalną rzeczą w kontekście jego powieści, gdy nagle bohaterowie mają przewidzenia, zapadają w sny na jawie i do woli można było się podczas tego śmiać, co wtedy wyczyniają. Bahdaj też zaprezentował niczego sobie przygody. Ożogowska to ten sam typ człowieka. A odchodząc od przygód i idąc ku obyczajówkom, Musierowicz również stworzyła coś niepowtarzalnego i z pomysłem.
Poza tym uwielbiam Gombrowicza, choć wiele osób go nie cierpi, ale według mnie jego gry słowne i cała groteska, aż mnie w pełni zadowoliły, bo przynajmniej nie był nudnym pisarzem, który opisuje wszystko jak leci, bez żadnych wariacji, strojenia sobie żartów i różnych dodatkowych wplecionych rozrywek. Jego na razie nikt w takiej grze nie zastąpił, więc czytałam wszystko z ożywieniem i rozradowaniem.

Lejwodna

Gombrowicz, Kafka, Bahdaj (co prawda czytałam go jako mała dziewczynka, ale nadal mnie zachwyca Wink

), Nienacki (och, polecam!), Dołęga-Mostowicz itd.
Terakowskiej natomiast nie polecam.

Anansi

Polscy pisarze powiadacie... Osobiście uważam, że należy czytać wszystko, co nie znaczy od razu 'zachwycać się'. Cenię sobie tak samo wysoko literaturę polską jak i zagraniczną. Jako że ostatnimi czasy zajmuję się fantastyką to tacy pisarze jak Andrzej Pilipiuk, Jacek Piekara, Jacek Komuda czy Maja Lidia Kossakowska raczej nie są mi obcy. Z tym, że stanowczo wolę z tego grona damską twórczynię, za to podziwiam po trochu wszystkich. Wychodząc z tego zawężenia chwalę sobie też (podobnie jak roślinawędrowna) pozycje Gombrowicza. Nikt tak jak ten pisarz nie potrafi mi zrobić, wyrażając się kolokwialnie, sieczki z mózgu. A lecąc już samymi nazwiskami: E.Stachura, E.Niziurski (pamiętne czasy dzieciństwa), H.Sienkiewicz... oj sporo tego jest. Prawda jest taka, że mamy za co cenić swoich rodaków. Przynajmniej nie pojawiają się przy czytaniu problemy z niedopracowanymi przekładami.

Pytalska

Ja lubię książki polskie. Dlatego, bo mam gwarancję, że tłumacz nie zepsuje tego, co jest w ich środku. Najbardziej z ich grona cenię Jolantę Stefko - zwłaszcza za "możliwe sny", pełne ekspresji dzieło, na dodatek całkiem oryginalne w formie.

Nieogarnięty mod różowy połączył tematy, bo nikt dotąd nie zauważył, że są dwa niemal identyczne -.-
Mal.

Lill

Ostatnio coraz bardziej się od polskich pisarzy oddalam. Nie wiem, po prostu chyba przestają do mnie przemawiać. Chmielewska się skiepściła niestety, z Ewy Nowak wyrosłam, Musierowicz dawno nic nie wydała, a Pilipiuk... Ech, odkąd przeczytałam niektóre jego wypowiedzi na weryfikatorium, straciłam do niego jako do człowieka cały szacunek.
Czekam aż Aleksandra Janusz coś nowego wypuści Smile

No i muszę się w końcu zabrać za Lingas-Łoniewską, bo mi smaka narobiono, a nie mam kiedy się dobrać do jej ksiąg.

Hien

Przeczytam, co Lillchen poleci. Innej polskiej literatury nie tknę, chyba że Terakowską. I tę starszą polską literaturę też może tknę, bo Cudzoziemka była dobra, Żeromskiego też lubim i kilka ksiąg starszych na nas wciąż czeka.
No i czekamy na Szkołę wyprzedzania, kiedy będziem biegać po nią do księgarni xD

Lill

"Cudzoziemka" była dobra, Hieno, popieram. Zwłaszcza podejście Róży do Polski *rozmarzona* Ale że to się na łożu śmierci zmieniło, to Kuncewiczowej nie wybaczę!
*szuka w biblioteczce czegoś polskiego, ale niestety, sami Rosjanie jej w łapki wpadają. I, Bóg raczy wiedzieć czemu, Hiszpanie*

Lill

Ekshumacja tematu! =)

Namnożyło się ostatnio polskiej literatury, zwłaszcza obyczajowe. Wydać każdy może, nawet Maria Ulatowska. Co sądzicie o tych obyczajówkach, od których uginają się półki sklepowe? Hit czy kit?

Przeczytałam Lingas-Łoniewską. Dramat. Pomysłów nie oceniam, bo ja nie lubię, ale ja nie jestem centrum wszechświata, zaś romanse z tłem sensacyjnym mają dość szerokie grono zwolenniczek. Natomiast jakość tekstu to po prostu dramat. Nie wiem, jak można mówić, że to literatura wybitna, bo wybitność oznacza również ponadprzeciętny styl, a tu styl jest na poziomie bloga gimnazjalistki.

Odwrotnością jest "Carska roszada" Medarda. Facet naprawdę ma styl bardzo dobry, smakowity, wyszukany, oj, komplementy się poleją... Ale wszystko przekreślił przerżniętą z Akunina fabułą i przerżniętym głównym bohaterem.

Podobają mi się książki Jolanty Kwiatkowskiej i Katarzyny Michalak. Są ciepłe, lekkie i bardzo życiowe. Michalak jest takim czytadłem (w dobrym znaczeniu) do poduchy, nad Kwiatkowską trzeba pomyśleć, z happyendami też krucho Smile

Hien

O, panią Kwiatkowską polecacie, towarzysko? Sięgniem, jak zmęczym ten stos literatury ukraińsko-fińskiej.

Może coś jeszcze warte jest polecenia? Fantastyka się przewijała we wszystkie strony, ale dla amatorów innych gatunków niewiele się znalazło. A może warto? Lillchen, wyście chyba coś kiedyś mówili o jakiejś fajnej młodzieżowej pozycji, jakoś dawno.
A Hermi pewnie zaraz wyskoczy z "Nocarzem", więc może na wszelki wypadek go wymienimy xD nie żeby wybitne, ale trochę wystaje ponad poziom przeciętnej fantastyki z Fabryki Słów.