Konstrukcja postaci

caislohen

Takie metamorfozy są już przetarte i to bardzo. U mnie bohater zmienia się, ale nie ma to zbyt wielkiego znaczenia dla otocznia. Zmienia się, nie tyle dla siebie, ale dla niego właśnie ma ogromne znaczenie. Nie wiem, czy to logiczne co napisałem, trochę zawirowałem. Ale cóż... Wracając do meritum. Psychologia jest trudna, bohater przeżywa takie wstrząsy (przynajmniej u mnie), że to jego czyny są znaczące dla otocznia, nie to, co przeżywa, ale to, jakie za sobą niesie konsekwencje.

Hien

Moi bohaterowie też się zmieniają, nieznacznie. Przeważnie przybywa im na fanatyzmie, ubywa na rozsądku i zaczyna się ostra jazda. Niektórzy tracą coś w sobie, inni zyskują, a jeszcze inni po prostu są, jak to ludzie - człowiek zmienia się cały czas.

Lejwodna

Mam problemy z kreowaniem swoich bohaterów. Piszę raczej obyczajowe opowiadania, dlatego nie powinnam przesadzać z kombinowaniem. Lecz przesadzam. Niedawno jednak pod wpływem weny skonstruowałam bardzo interesującą postać, teraz skupiam się tylko na niej i próbuję nie przedobrzyć.

Jenny

gdy ja tworze postać wybieram około 3 główne cechy i powolutku dodaje kolejne. Imie wybieram na końcu dla mnie jest ono dopełnieniem postaci nie tylko z charakteru ,ale również z wyglądu np. Rose dziewczyna delikatna, uczuciowa, empatyczna i troskliwa. Wysoka blondynka o chabrowych oczach i nieśmiałym usmiechu. Właśnie z tym kojarzy mi się to imie na początku ,ale z biegiem wydarzeń niektóre zostaja odrzucone ,a niektóre dopisane np. nieśmiałość. Według mnie lepiej określic z góry postać ,a potej jej historie.

Soba

Hien

Mary Sue w swej idealności ma wadę śmiertelną, jak na przykład urocze piegi albo nie lubi sportu : P

Mnie ostatnio kuszą równania kwadratowe, a to wszystko wina Milana, który jest geniuszem matematycznym. Gin i Malvazija alkoholem częstują, Bastien macha przed nosem biletami do teatru, a Ferret ofukuje, że mam się uczyć. Igor się uciszył, ale pewnie próbuje wykombinować coś Złego, a Kuna szepcze do ucha słowa złe na samców. Innymi słowy - wszystko przypomina mi o jakiejś postaci, gdyż mam je często o wiele wcześniej niż ich historię. I przychodzą same, często niemal gotowe albo zachowują tajemniczość i dają kopa w tyłek, gdy próbuję o nich pisać, nie poznawszy wystarczająco.

An-Nah

Moje Maleństwo (Twilight, nie świętej pamięci netbook) ma piegi, ale jak dotąd tylko jedna osoba uznała je za wadę XD Autorka uważa, że piegi są urocze i gdyby w swoim obecnym stanie spotkała piegowatą dziewczynę to...

Swoją drogą zawsze mnie zastanawiało, jak można tworzyć postaci na chłodno. Siada się z kartką papieru i myśli "no dobra, napiszę książkę, jaki ma być główny bohater...?"? Wypisuje cechy, a potem z nich skleja postać?
Pytam poważnie, bo mnie zazwyczaj postaci po prostu wyskakują w głowie, czasem z całym dobrodziejstwem inwentarza, czasem muszę nad nimi pomyśleć, ale wtedy to nie jest zastanawianie się "jakie on ma cechy" ale "co sprawiło, że jest jaki jest".

Co do znaczących imion, o których pisała Jenny... Większość imion jest znacząca, ale mało kto nosi imię, które opisuje jego charakter i wygląd (chyba, że miał szczęście, albo zmienił imię w urzędzie). Rodzice mogą nazwać córkę Rose, z nadzieją, że wyrośnie na śliczną i delikatną istotę... a co, jeśli ta mała Rose wyrośnie na niezgrabną, opryskliwą i wulgarną herod-babę?

A z własnych problemów: właśnie się zastanawiam, co zrobić, żeby pokazać, że bohater, żołnierz, brutal i erotoman, ma traumę z dzieciństwa - ale żeby nie przedobrzyć i nie zrobić z twardego faceta rozklejającego się emo...

Soba

An-Nah

Eee nie, brutelem i erotomenem to on jest akurat dlatego, że się w takim a nie innym środowisku obraca - to żołnierz, widział już wiele wojen, to się dostosował XD A Trauma akurat zaowocowała tym, że jego zachowania mają swoje granice i są rzeczy których facet nie zrobi nikomu (w sumie to nie jest zły gość Smile

). No i pragnieniem zemsty. A na omamy nie dość silne to było, koszmary, jasne, ale też bez przesady.

Soba

No to to już zależy od tego, z czego pochodzi ta trauma. Bo jest różnica między pogryzieniem psa a gwałtem prze ojca Wink

Jeśli chodzi o takie rzeczy to akurat wypowiadam się z autopsji, ale to jeszcze inna sprawa, dlatego po prostu może lepiej gdzieś o tym poczytać, moze coś z psycholog, ponieważ z jednej strony - każdy człowiek jest inny i inaczej przeżywa/nie przeżywa danych sytuacji, tak jak inna jest każda sytuacja która to może/nie musi zapaść w pamięć, ukierunkować kogoś w przyszłości.

An-Nah

Ależ, czytałam, czytałam, pscyhologię miałam na studiach i własnych obserwacji też sporo Smile

Tu nie jest problemem brak wiedzy o tym, jak się bohater zachowa, ale to, jak to zachowanie opisać, żeby nie przedobrzyć, zwłaszcza, że to nie jest główny wątek

EDIT
Poza tym, jestem wyznawczynią tezy, że ludzka psychika jest suma sumatum silna - człowiek może przejśc przez piekło i na pewno nie pozostanie nienaruszony, ale podniesie się i pójdzie dalej.

Soba

Ja lubię takie hm... "psychologiczne" sceny opisywać szczegółowo, dziwne zachowanie etc, ale skoro mówisz ze to jest taki a nie inny mężczyzna, no to te ograniczenia zależą już od Ciebie - Ty najlepiej będziesz wiedziała, kiedy powiedzieć stop.

An-Nah

Ja też się akurat lubię w psychice babrać Smile

Ale grunt to rozłożyć ładnie tę psychikę na całą fabułę, a nie wywalić na raz wszystko, kawę na ławę.
Zwłaszcza, że postać ewoluuje w toku akcji.

Soba

No to to fakt, to jest mus, aby przedstawiać postać przez całe opko, a nie - jak niektórzy to popełniają - zaraz na początku.

An-Nah

Jakie opko, jakie opko?

Zdefiniuj mi "opko" Razz