Konstrukcja postaci

Hien

Ahaha, jakich czytelników? Musielibyśmy coś doprowadzić chociaż do połowy, a czytelników opinię na temat postaci, którą to my znamy na wylot, mamy w głębokim poważaniu. Zwłaszcza jeśli motywem jest przyjęty standard zachowania u antagonisty/czarnego charakteru/mordercy/dyktatora, a nasza postać wymyka się ramce. A fe. Nie słuchajcie takich kołków, Lillchen.
Zresztą jak znamy postać, to ona raczej ma opinię wszystkich innych w głębokim poważaniu i robi swoje.

Pierre de Ronsard

Klient - nasz pan. Skoro szukamy targetu, to czytelnika trzeba czymś zachęcić i mu pochlebić.
Chyba, że ktoś ma zadatki na wielkiego pisarza. Wówczas będzie miał to w d**** Smile

Soba

Do postu Lill z poprzedniej strony:

miałam podobnie, powiedziano mi, że moja bohaterka jest nudna, płytka i nieciekawa DLATEGO, ŻE pod koniec utworu nie przechodzi przemiany z palącej/pijącej nastolatki w swiętoszkę pomagającą mamie przy sprzątaniu. Moim zdaniem to czytanik czasem chciałby nazbyt ingerować w utwór. I wlasnie ocenianie bohaterów/postaci pod wzgędem "zmień to będzie lepiej" jest taką zbytnią ingerencją, bo co innego po prostu ocenić postać "nie podoba mi się bo to i to" ( w końci każdy ma inne gusta), a co innego oceniać zdolności autora poprzez charakter danej postaci.

Lill

Soba

Trzeba łamać schematy, bo ich powielanie jest nudne. Jak czytam po raz setny o kobiecie-herosie, których teraz masa wszedzie zamiast mężczyzn-herosów w heroic fantasy, czy mężczyźnie-naukowcu który ratuje świat przed zagładą znajdując starożytny manuskrypt, to mi się chce odłożyć książkę i do niej nie wracać. bohater musi być jak czlowiek, a człowiek jest każdy inny. Mi nawet wypominają że mam zmienić bohaterów, których tworzę na podstawie znajomych. Ba, nawet nie wiem czy nie na tym forum (ale może nie) mi powiedziano, że tworzę totalnie nierealne postaci, ponieważ mój bohater (nastolatek) odróżnia rurki od bermudów, szminkę od błyszczyka i zwraca uwagę na błysk w oku dziewczyny, zamiast na cycki wylewające się z dekoltu. Musze zatem M. powiedzieć, że nie jest meżczyzną, albo że w ogóle nie istnieje...

Lill

Mojej przyjaciółce czytelnicy burzyli się, że metroseksualista nosi glany... Bo jak to tak?!

A co do Twojego bohatera... Ej, mój luby mnie ostatnio poprawiał, że parasol nie jest biały, tylko ecru. Muszę mu powiedzieć, że nie istnieje. Chociaż nie, już jedna osoba to sugerowała...
Mam nieistniejącego faceta?

Hien

Lillchen, wasz Samiec wymiata. Co to w ogóle za kolor, ten ecru... my tam nie wiemy. Dla nas będzie to pewnie beżowy biały czy coś takiego xD niedawno znajoma próbowała nam tłumaczyć, co to jest turkus. Bezskutecznie.

Myśmy niedawno odkryli TvTropes i lektura tegoż uświadomiła nam, jakie czasem absurdy uznane są za standard. Motywy, które pojawiają się nawet w uznanych dziełach, a które są po prostu... koszmarnie nieżyciowe. A już zupełnie zwróciła nam na to uwagę jedna powieść - Dwór Singera. Zaskoczyła nas - totalnie i absolutnie. Wspominaliśmy już gdzieś indziej, że autor dokonał rzeczy niesamowitej, bo szaro, buro i zwyczajnie, a nie nudzi - ale jedno nam zgrzytało. Rozwiązania fabularne. Były tak życiowe, że co chwilę myśleliśmy, że tak się nie robi z powieściach. Nasza własna refleksja dała nam solidnie do myślenia. Najgorsze jest właśnie to, że tak do tych schematów byliśmy przyzwyczajeni, gdzie normalna, życiowa kolej rzeczy, niepodmalowana i nieupudrowana, nie udająca życiowości, a nią będąca, naturalna ewolucja postaci nas gryzła w oczy, bo w powieściach tak się nie robi.
Przeraziło nas to.

Cedalia

Łoj tam i tu. Nigdy nie korzystałam z jakiś poradników. Zwyczajnie jak każdemu czasem podobały mi się niektóre postacie z książek, czasem nie. Choć osobiście ja tam lubię nowinki, lubię dziwaków, brzydkich bohaterów, śmiesznych i absurdalnych.
No dobra, ładnych też lubię ;<
Osobiście mam tak, że nie potrzebuję żadnych konstrukcji. Postać sama przychodzi. Na dodatek w różnych okolicznościach. No i zajmuję całą mą przestrzeń umysłową, szczwana gnida. Ostatnio przykładowo przyszedł do mnie Anzelm. A było, to wieczorem nie pamiętam, co wtedy robiłam? Myłam głowę?
Rzekł, że ma czerwone, długie włosy, żyje sobie w drugiej połowie XIX w, mieszka w londyńskiej norze. No, ale przede wszystkim jest chemikiem i tam odprawia wszelakie rytuały ku czci pary, kolorów. Tytułem hrabi się szczyci, do ładnych ludzi nie należy, nie dość, że gdy na niego się patrzy, to ma się wrażenie, że ten wielki baobab nie ma korony. Znaczy twarzy. Taki troszeczkę aseksualny, ale eksperymentuje sobie i myje się, je oraz czesze z adoptowaną małpką ( to akurat powiedział mi później ;<) No i wciąż do mnie mówi. A w przerwach rząda mrożonej kawy, bo go suszy. Mnie zresztą też.
Tyle wystarczyło parę obrazów, a postać już jest. Dla mnie tu żadne szczególne wytyczne nie są potrzebne. Czasem wystarczy jedno słowo, może trzy? Czasem zwykłe imię i już się wie kim będzie postać Very Happy

Hien

No i słusznie, Cedalio, nie ma co bawić się poradnikami. Ale problem też w tym, by nie spocząć na laurach, bo niektóre postacie są nieśmiałe albo zamknięte w sobie i trzeba je przycisnąć trochę, by się pokazały od bardziej wielowymiarowej strony. Nasze takie są. Musimy dać im czas, by się otworzyły. Inaczej są płaskie i nienaturalne. Nie miałaś takowych?
Swoją drogą tę brzydotę to chyba już gdzieś zauważyliśmy. W tekstach.

Cedalia

Możliwe jakoś tak lubuję obrzydlistwa, glizdeczki i taki zgniły klimat. No i od początku mi towarzyszyły takie zaryski, choć były to różne skutki, często kiepskawe. No, ale na czymś człek się uczyć musi!
Hm...Mi się wydaje, że jeszcze mój warsztat nie dorósł do tego by tak nieśmiałe postacie i zamknięte kreować. To duże wyzwanie, bo właśnie jak napisałaś trzeba im stworzyć warunki, żeby nie stały się bezkształtne i banalne.
Dużo próbowałam, czasami nawet nie pamiętam wszystkich postaci, ale dużo miałam stworków "bezkształtnych" tyle, że to takie plastusie raz na siłę, raz nieprzemyślane.
Ale aktualnie jeden z bohaterów mego dłuższego dziełka jest takim typem dziwnym, zamkniętym, pasuje mu wszystko co wilgotne, ciche i mógłby być jakimś szalonym doktorkiem. Zapewne jakbym go zamknęła w jakiejś obrazkowej czy tylko klimatycznej miniaturce, to byłby zwykłym drewnem nie postacią, dlatego wciąż nad nim pracuje i nad sytuacjami Very Happy

To jest właściwie moja pierwsza próba wykreowania postaci niby odseparowanej od społeczeństwa, ale z drugiej strony typa, który nie pogardziłby nawet najgorszą telenowelą, a plotki, to już w ogóle. Lubię też Lajowe postacie, ten absurdzik, humorek mrrrr. No i tyle tego wszystkiego jest, ale nie chcecie ostatnio pisać :<
Zobaczę, co z tego wyjdzie Very Happy

Ja ogółem jestem tak zacofana nieco w pisaniu, bo i lenistwo, i nie piszę tak długo jak ty czy inni. Jakoś mam wrażenie, że zaczynam od nowa, jakbym ciągle stała na startowej linii, ale w sumie jakoś mi to nie przeszkadza. A i co do twych postaci, to właśnie zauważyłam, że one często są dość mocne i wyraziste. Może i czasem zamknięte, ale hm...Jakoś czuję sympatię do nich, szczególnie postaci żeńskich czy to wilczyca, czy Drahyna. Może dlatego, że lubię silne osobowości? No i to jest mój taki słaby punkt, bo lubię twarde lekko "ciężkie" osobowości.
A no i jeszcze raz wszyscy początkujący wyrzucajcie wszelkie poradniki! To nie wyrób kiełbasy, tylko postać, a o niej najlepiej wie autor <3

Lill

Hien

Inna kwestia, że czasami bardziej metodyczne podejście pomaga postaci - zwłaszcza takim, które nie przychodzą całe od razu. Więc wpakowanie się na hura w opowieść o niedokończonej w gruncie rzeczy postaci też nie zawsze jest dobrym pomysłem. Nawet nie chodzi o poradniki same w sobie - chociaż na początku te lepsze może by pomogły postać dokreować do końca. Czasami trochę teorii bardzo pomaga w takim dokreowaniu. A zwłaszcza gdy chodzi o teorię typu TVTropes - nie jest to jakaś superaśnie fachowa encyklopedyja, ale raczej zbiór tropów, które można zaobserwować jako częste - i sami odbiorcy je zaobserwowali. A to bywa inspirujące - jaką rolę może pełnić postać. Nie chodzi o samo "zrób to czy tamto, a tego nie, bo to be i sztampa albo się nie sprzeda" a raczej po prostu, hm, o pewne zorientowanie się w ogóle.

Lill

To może być przydatne, ale czy jest to warunek sine qua non? Traktowałabym rzeczy typu TvTropes raczej jako ciekawostkę, a na pewno nie pisanie pod TvTropes (chociaż mniemam, żeście nie takie ekstremum mieli na myśli).

Hien

Nie wiemy, czy da się pisać pod TVTropes w sumie xD w końcu to nie poradnik, a treści tam taka ogromniasta masa z taką masą przykładów, że można postać stworzyć tylko na schematach TVTropes i będzie ciekawa - można chociażby połączyć ze sobą tropy, których zwykle nikt nie łączy. Ciekawostka ciekawostką, ale bywa naprawdę inspirujące. Zwraca uwagę na masę rzeczy, a przecie nasze pomysły chodzą zupełnie innymi drogami niż to bywa w opowieściach. Poza tym podnosi świadomość różnych przetartych ścieżek, więc myślim, że przydaje się. Nie jest to warunek - bo w sumie nie ma żadnych warunków, każdy tworzy inaczej - ale nam jest bardzo przydatne i sądzimy, że z pewnością nie zaszkodzi... no, chyba że się je czyta przed jakimś superważnym deadlinem w ramach prokrastynacji.

Cedalia

Nigdy nie słyszałam o TVTropes, mateczko jakie wy obeznane. Ale to też kwestia mego zacofania...chyba...Ogółem ciekawa sprawa przejrzę sobie, jak macie jeszcze jakieś ciekawosteczki, nowinki, to dawać znać, bo żyję w takim zaścianku, a warto o takich rzeczach wspominać Very Happy