Problemy

Mad Len

Z czym macie problem, kiedy piszecie? Opisy, dialogi, śledztwa, sceny miłosne? A może przedstawienie bohaterów, lub scen batalistycznych?
Ja osobiście chyba nigdy nie nauczę się pisać żadnych wątków romantycznych. Po prostu kompletnie mi to nie wychodzi i mam wrażenie, że jest okropnie sztuczne.

Drew

Mad Len

Ja muszę pomijać wszystkie wątki miłosne. Po prostu nie umiem pisać scen romantycznych i tyle. Sporą trudność sprawiają mi też opisy scen walk, jakichkolwiek. Mam zawsze wrażenie, że to nie tak powinno wyglądać. Raz bohatera walnęłam w głowę, żeby stracił przytomność i nie musieć opisywać, no ale za często tego stosować nie da rady.
Za to lubię tworzyć panteon, legendy, opowieści i tym podobne rzeczy.

Drew

W sumie to jak opisywałam sceny walki, to pomiędzy pięcioma, sześcioma osobami, więc nawet nie wiem, czy można nazwać je bitwą, ale jako tako mi wychodziły.
Ja chyba lubię tworzyć opisy... Chociaż i tak w moich powiadaniach przważają dialogi. Wink

Gothi

Najgorsze są sceny humorystyczne... przez nie przebrnąć się nie da...

Mad Len

Hm. A ja lubię właśnie sceny humorystyczne, albo wręcz parodie. Łatwo mi się to pisze, bo nie wymaga długich przemyśleń, wystarczy jakiś pomysł, który od biedy można nazwać zabawnym i trochę smykałki do pisania... gorzej mi wychodzą poważne, jak np. śmierć - mam wrażenie, że wychodzi takie patetyczne i och co za dramat!

Lill

Osobiście mam problemy opisami śledztwa, bo zawsze wychodzą jakieś takie... nie takie! Do niedawna trudność sprawiały mi też sceny humorystyczne, ale już się chyba nauczyłam je pisać.
Za to uwielbiam wplatać w fabułę retrospekcję.

Aylya

Sceny romantyczne - tragedyja XD Takie to słodkie, takie łzawe, że aż mi się robi niedobrze (cóż za samokrytyka). Toteż staram się je pomijać. Najwyżej leciutko coś gdzieniegdzie zasugeruję Wink

Do niedawna miałam problemy z dialogami. A może wcale ich nie miałam? W każdym razie zawsze byłam przewrażliwiona na ich punkcie, miałam wręcz obsesję. Starałam się w każdej, nawet najbanalniejszej wypowiedzi wyrazić cały charakter postaci. I to był błąd, jak sądzę. Teraz powoli zaczynam się przyzwyczajać do opisywania swobodnych konwersacji między moimi bohaterami. Co nie zmienia faktu, że wciąż myślę o tych dialogach zdecydowanie za dużo Wink

To się "Syndrom Scenarzysty" chyba nazywa Smile

A tak poza tym (gryzie mnie to najbardziej) wciąż martwię się, że moje postacie są absolutnie matowe i nijakie. Pozbawione charakteru. Ale to taka moja prywatna paranoja Smile

Ayl.

Kyouri

Ja zasadniczo nie umiem i nie lubię opisywać scen ckliwych (chyba że zamierzone) i wionących patetyzmem na odległość. W związku z czym potrafię najbardziej romantyczną sytuację rozładować akcentem komediowym, gdzie szlag trafia nastrój, ale za to wychodzi coś fajnego ^^' Przynajmniej mam nadzieję...
Paradoksalnie kocham opisywać sceny śmierci w sposób, który u mnie samej wywołuje łzy (nie ze śmiechu). Czyli dobra muzyka, odpowiednie wczucie się i jazda! Jeśli odczuję wzruszenie przy kolejnym odczytaniu tekstu, to jest to dobry opis.

I też walczę z płytkością postaci. Mają być ciekawe, a to bywa trudne.
No i opisy. Moja zmora do pewnego czasu! Teraz... teraz chyba ciut lepiej... ale kto wie... :]

Nefhenien

guiwenneth

A ja mam problemy ze wszystkim po trochu. W opisach powtarzam wyrazy, dialogi, jak ktoś określił, "są nieco sztuczne". Uczucia bohaterów? Może idzie mi z tym ciut lepiej. Muszę "szkolić się" we wszystkim. Do znośnego poziomu jeszcze mi daleko Wink

Mad Len

Znośny poziom reprezentuje każdy, którego opowiadanie da się przeczytać bez walenia głową w biurko... a wbrew pozorom to nie jest takie łatweXD

Ostatnio mam problem z nie popadaniem w schematy, choć wcześniej mi to zbytnio nie przeszkadzało. Muszę się w każdym razie bardzo starć, żeby z moich opowiadań nie wyszła inna, okropna wersja Tolkiena, albo coś takiego.

I ciągle nie umiem pisać scen w których jest choć odrobina patetyzmu, lub dramatyzmu. To nie dla mnie po prostu.

Nefhenien

Cóż, zawsze pozostaje po prostu omijanie tych scen. ^^ guiwenneth, to twój 'problem' powinno się najłatwiej "wyleczyć" - po prosty pisać, pisać i pisać, aż w końcu samo się udoskonali. (:

Hien · Wysłany: Sob 22:27, 01 Mar 2008 Temat postu:

Sceny humorystyczne powstają najczęściej wtedy, gdy się wcale ich pisać nie zamierza. Po prostu taki styl.
Ale najgorszy koszmar dla mnie - to tworzyć wątek romantyczny. Po prostu nie umiem. Co nie zmienia faktu rzeczy, że staram się wprawić pisząc wionącą perwersją i ironią opowieść. Tak jakoś zauważyłam, że podskórnym tematem moich wszelkich opowieści jest to, że miłość jako taka nie istnieje. A to wywołuje ją tylko czar, a to wcale nie miłość tylko jakieś nędzne zaślepienie, bądź rodzaj uzależnienia... takie teksty idą mi wprost świetnie.
Nie lubię scen batalistycznych, ale jakoś się udaje, gdy skupiam się na mało ważnych bzdetach, złośliwie odchodząc od tematu porywającej bitwy, by np. komentować piękne ubarwienie żuczka bądź też innego motylka.
Nigdy nie udało mi się napisać sceny patetycznej, a gdy próbowałam, okazało się, że czytelniczka zleciała z krzesła ze śmiechu, bo wyszło to na wybitnie złośliwy opis.

Lieant

Nie wychodzą mi sceny walk, jestem tego świadoma. Ale pracuję nad tym. Może z czasem dojdę do wprawy. Pocieszam się, że jakiś czas temu nie umiałam pisać ciekawych opisów, a teraz mi całkiem nieźle wychodzą. No i te nieszczęsne sceny miłosne. Brr... Ale i tak najlepiej wychodzą mi dialogi.