Co lubicie pisać, a co nie?

Vespergold

Zarówno pisać jak i czytać lubię teksty filozoficzne. Jeżeli chodzi o mój warsztat, to pozostawia on wiele do życzenia w tej kwestii; moje własne zdania po pewnym okresie czasu nie są dla mnie samej zrozumiałe. Dlatego też nigdy nic nie opublikowałam i raczej prędko nie opublikuję.
Och, lubię jeszcze pisać pseudo romanse, młodzieżówki i wszelakie inne lekkie opowiadania z wątkiem miłosnym. To również nie wychodzi mi tak, jakbym chciała, no ale cóż - ćwiczenie czyni mistrza, jak to mówi moja mama.
Może kiedyś...
I generalnie pociąga mnie napisanie czegoś w stylu Pratchetta. Od dosyć długiego czasu, chciałabym zaznaczyć. Mam nadzieję, że w wakacje mi się to uda.

roślinawędrowna

Brałam się za Pratchett'owy humor jeszcze w gimnazjum. Było miejscami śmieszne, fragmentami i zabawne i prawie inteligentne, ale niestety nie dotrwałam. Chciałam jego sposobem ukazać coś na wzór "Niekończącej się historii" Endego. Szła wyprawa w poszukiwania tego zagubionego końca, pojawiło się ostrzeżenie, że to jest niebezpieczne, bo podobno kuzynowi jednej z osoby z drużyny udało się tam dotrzeć i wtedy stało się coś dziwnego i została postawiona ostatnia kropka, a biedny skrzat rozmył się we mgle, bo już nic o nim nie miało zostać powiedziane. Ogólnie chcieli dostać się na wczasy.
W sumie za wszystko się już brałam, nawet za horrory, jakich obecnie już nie cierpię, ale z jednym wyjątkiem nigdy nawet nie usiłowałam napisać kryminału, ponieważ byłam pewna, że sobie nie poradzę. Może jakbym się więcej ich naczytała, wtedy bym pojęła, jak się do tego zabrać. W każdym razie nie lubię od kilku lat pisać horrorów i nie potrafię się zabrać za kryminał.
Uwielbiam baśnie, mam problemy z troską o realia, jakoś elementy fantastyczne lgną do moich pomysłów i się przed nimi nie bronię z wystarczającym przekonaniem. Dużo koncepcji podchodzących pod rangę filozofii muszę dorzucić co całości. Najchętniej tworzę dialogi, tak bardzo szybko mi przychodzą do głowy te wszystkie teatrzyki, gdy kilka osób się spotka, każdy ma swoje zdanie i część z tych bohaterów ma nierówno pod sufitem. Od razu wiem jak ta scenka może się potoczyć. Dyskusje to po prostu mój konik. Lubię jak jakoś jedni odnoszą się do drugich, o coś ich zaczepiają, zanudzają innych opowieściami o swoich bzikach. Wtedy coś się dzieje, od razu jest ruch, bo postacie nawzajem siebie nakłaniają do różnych szalonych czynów.

KamoFreak

Zawsze mam masę pomysłów, które mozolnie próbuje przelać na papier. Jak już wyjdzie z tego coś co można bez wstydu pokazać innym ludziom, to musi być historia fantasy. Nadal intensywnie pracuje nad warsztatem literackim, by miało to ręce i nogi. Nie potrafiłbym napisać np: dobrej sceny grozy, ale za to chyba w miarę idzie mi opisywanie postaci, oraz tworzenie własnych światów, rządzących się swoimi prawami. Sporo inspiracji czerpie ze snów, które nieraz są naprawdę pokręcone Wink

Aniss

Fantasy, zdecydowanie. Obyczajówki wychodzą mi drętwo i sztywno (nie twierdzę, że fantasy nie, właściwie sama niespecjalnie wiem, ale się rozwijam), komedie... Uznajmy, że mój humor jest zbyt niezwykły, by inni mogli go zrozumieć. A reszta? W moim fantasy musi być coś z dreszczowca, jeżeli nie ma motywu śmierci, chociażby w trzech słowach, nie potrafię się wczuć. Podobnie z romansem. Nie lubię jakiegoś przepychu z uczuciami i w ogóle, ale jakieś delikatne iskrzenie może się znaleźć. Nie musi, ale zazwyczaj coś się o tym wspomina.

Humor przez H należy pisać.
Mal.

amandaanastazja

Zazwyczaj lubimy pisać fantasy, bo jest to dla nas najswobodniejsza forma pisemna. Możemy w niej wyrazić siebie, swoje odczucia.
Fantastyka ma wiele bardzo zróżnicowanych dziedzin i kiedy piszemy nie musimy się wiele zastanawiać, wystarczy że cokolwiek sobie wyobrazimy ; już mamy kolejny pomysł na nowy wątek.
Mnie osobiście najlepiej pisze się poematy i wiersze o tematyce rzeczywistej bądź bez okolicznościowej.
Powoli zabieram się za napisanie jakiegoś dłuższego opowiadania, tylko czekam na jakiś promyk inspiracji Wink

roślinawędrowna

Właśnie odkryłam Amerykę! Przepłynęłam ocean i nie dopłynęłam do Indii. Nie ważne, że mapa świata wisi na ścianie obok. Nie wierzyłam! A niby rozumie się samo przez się, oddzieliwszy całą resztę głupich myśli. Najlepiej pisać, to w czym wychodzi się najlepiej, nie ważne, że roślina się stara zmienić, wyjść na człowieka, kiedy po prostu zawsze już zostanie zwykłym zielskiem, po którym wszyscy skracają sobie drogę. Otóż, o ile ma się nie po kolei w głowie, nie ma sensu udawać kogoś poważnego, sensownego, ułożonego - natury się nie oszuka. Mało, co bym została słynnym transgenicznym kaszalotem (przynajmniej tacy są w piosence KSU). W takim razie powracam do specyficznej swej swobody bycia, wygłupów i ukazywania, jak można coś odebrać, pomyliwszy się wcześniej parokrotnie, zabawa w głychy telefon i te sprawy. W ogóle będę bajki opowiadać, wplatać w nie humor, bo bez tego jest się złą, zmienioną gościówą, która nie przyznaje się do własnej przeszłości, jak się nie uda zostanę Hiacyntą Bukiet, bo ją w zasadzie całkiem lubię, a ona jest jedyna w swoim rodzaju, podziwiam ją za to, co robi. Macie więc do czynienia z rośliną wędrowną, która ma przewagę nóg nad rozumem, a nie powinna mieć nawet i ich. W sumie, co innego kryje się pod indywidualnym stylem, jak nie wszystko, co nas różni od innych, a wychodzi samo z siebie, bo tacy się już niestety urodziliśmy.

Lakier_Do_Paznokci

lubię pisać opisy. nie przepadam za dialogami.

Pierre de Ronsard

Lill

Soba

Hien

Hiena ostatnio się przekonuje, jak to miło pisać o przerysowanym, przeidealizowanym i posiadającym kłopotliwe (przede wszystkim dla niego) moce Dymitrze, noszącym pewne fizyczne podobieństwa do Kazdrowicza. Jest on hienim kozłem ofiarnym i hiena przelewa na niego wszystkie swoje małe obsesyjki, wstręty i fobie. Obecnie gania go różowy kościół i bliskość.

Pytalska

Lubię rozpisywać się w opisach. Ach, to coś, co kocham. Ponadto lubię pisać fantastykę, najczęściej w formie miniatur. Co więcej? W drabble jeszcze nigdy nie spróbowałam swoich sił i coś czuję, że w najbliższym czasie nie spróbuję.

lenciowata

Najbardziej lubię pisać wszelkie opowiadania, rozprawki i książki fantastyczne, jak i te gdzie korzystać trzeba z planu w książce.
Romanse jakoś mnie nie wciągnęły, ale spróbuję napisać i podrzucę na forum, do sprawdzenia.
Lubię pisać też horrory i powieści humorystyczne.
Uważam jednak,że fantasy wychodzą mi najlepiej, ponieważ lubię wymyślać różne ciekawe opowiadania, oczywiście takie gdzie nie znajdzie się nic z realnego życia Wink

Jednak że lubię też opisy, gdzie mogę porządnie popracować nad umiejętnością wysławiania się i posługiwania prawidłową polszczyzną, co nie zawsze wykorzystywane jest w fantastycznych powieściach.
(Np. "Fajny" nie jest dobrym określeniem do opisu ludzi etc. ale za to w fantastyce można to ciekawie wykorzystać)

Latimer's Mercy

Ja osobiście piszę wszystko, co mi przyjdzie do głowy. Może to być opowiadanie fantasy, romantyczne lub też dramat. Wszystko zależy od pomysłu i to, co się z niego urodzi. Lubię pisać wspomniane już FF, bo wbrew pozorom to nie jest tylko kontynuacja zaczętych i niedokończonych wątków czy też całej powieści. Tu chodzi również o rozbudowanie zdarzeń, relacji, o ukazanie czegoś, co nie było ukazane w oryginale. Dlatego też ludzie często piszą kontynuacje Harry'ego Pottera, bo w nim znajduje się właśnie dużo takich niedokończonych (i ciekawych) wątków. I potrzebna jest w pewnym sensie wyobraźnia.

Co do również wcześniej wspomnianej rozprawki - była, jest i będzie moją piętą achillesową. Najtrudniejsze jest dla mnie znalezienie tych kilku argumentów, które byłyby zgodne z tematem.

Papirus

Oniryzm i absurd zawsze pociągają, choć często zmuszają do nadmiernego wysiłku i przepalenia kilku szarych komórek.
Osobiście cenię sobie te cechy narracji.